آلمان تا کنون در بازیهای رسمی ایتالیا را نبرده بود. بخشی از این اتفاق بر میگردد به داوری و شانس. در 1970 آلمان تیم برتر بود. اما ایتالیاییها با خشونتی که با سوتهای داور حمایت می شد در برابر بهترین خط حمله جام تا آنجا دوام آوردند (تا آن بازی آلمان 13 و برزیل 12 گل زده بودند.). بکن باوئر را مصدوم کردند و پنالتیهای آلمان نادیده گرفته شد. در 1982 قرعه آلمان در نیمه نهایی به فرانسه خورد و یک نبرد سنگین و فرسایشی که باعث شد آلمان تحلیل رفته به مصاف ایتالیا برود. در فینال هم داور خیلی زود برای ایتالیا یک پنالتی گرفت. اما در نیمه دوم، دو پنالتی که بمراتب از پنالتی ایتالیا، پنالتی تر بود برای آلمان گم شد. جو ورزشگاههای اسپانیایی نیز کاملا بر ضد آلمان و بنفع ایتالیا طراحی شده بود. 2006 آلمان یک نبرد سنگین با آرژانتین داشت که با شیطنت ایتالیاییها به حذف فرینگس منجر شد. بدون اینکه از سوی داور گزارشی ارسال شده باشد. در سیستم 2-1-2-1-4 آلمان نقش فرینگس به عنوان هافبک دفاعی غیر قابل انکار بود. رسوایی به حدی بود که بلاتر در مراسم اهدای جام ایتالیاییها شرکت نکرد. ضمن اینکه ایتالیا هم تا رسیدن به نیمه نهایی فقط با استرالیا و اوکراین بازی کرده بود. بماند که استرالیا را هم با پنالتی اهدایی داور برده بود. 2012 هم روز بالوتلی بود که قبل و بعد آن بازی هیچ گلی به سر ایتالیا نزد. ولی آن بازی روزش بود و اشتباهاتی که از دفاع آلمان کمتر دیده بودیم، دست به دست هم داد تا تیمی به فینال برود که یکطرفه ترین فینال تاریخ را رقم بزند. با شکست تحقیر آمیز 4-0.
آلمان تا کنون ایتالیا را نبرده بود. ولی پیروزی در ضربات پنالتی 2016 اگر پیروزی نیست، پس ایتالیا هم فینال جام جهانی 2006 و یورو 2020 را پیروز نشده است؟ گریه های بوفون در پایان بازی از سر شوق بود. ایتالیاییها چیز جالبی در بند کفش شان میدیدند که سرشان پایین بود و برعکس ژرمنها سر به آسمان می ساییدند؟ تساوی 0-0 آلمان – ایتالیا 1996 در حالیکه آلمان صعودش قطعی بود و به آن امتیاز احتیاجی نداشت حکم به حذف ایتالیا داد. آلمان با چنگ و دندان 10 نفره دفاع کرد تا در همان گروهی ایتالیا را نقره داغ کند و در نهایت هم قهرمان شد. در 1962 هم همگروه بودند که اگر چه مساوی کردند ولی آلمان صعود کرد و ایتالیا حذف شد. در 1988 هم همگروه بودند که باز هم آلمان سرگروه شد. ضمن اینکه 1970 و 2012 بردهای ایتالیا فقط چند روز کام آنها را شاد کرد. چون در هر دو فینال سنگین ترین شکستهای جام جهانی و یورو را با اختلاف 3 و 4 گل متحمل شدند.
آلمان تا کنون ایتالیا را نبرده. این جمله بیشتر از سوی ایتالیاییها گفته می شود. اما چرا؟
هدف از فوتبال در درجه اول کسب جام است و در درجه دوم ارائه بازیهای زیبا و تماشاگر پسند. در درجه سوم هم بازیهای مستقیم اهمیت دارند. تیمها بر اساس قدرتشان هدفگذاری می کنند. البته که اگر هر سه هدف محقق شود چه بهتر. اگر تیم قدرتمند باشد، جام را نشانه می گیرد. اما تیمهای متوسط و کوچک سعی دارند یا درخشش نسبی داشته باشند تا به رضایت از خویش برسند یا لااقل نمایش درخور توجهی در مقابل بزرگان کسب کنند و به آن ببالند. یادمان نرفته ایران خودمان از گروهش صعود نکرد ولی حتی باخت با گل دقیقه آخر مسی موجب موجی از شادی در فوتبالدوستان ایرانی شد.
حالا برگردیم به نبرد کلاسیک آلمان و ایتالیا
آلمان در هر دو جام از ایتالیا پر افتخار تر است. در جام جهانی جدا از اینکه دو تیم هر کدام 4 جام دارند، اما دو تا از جامهای ایتالیا مربوط به قبل از جنگ جهانی است. 1934 سیاسی ترین جام است که با دخالت موسیلینی و داوری و بکار گرفتن بازیکنان آرژانتینی و اوروگوئه ای فینالیست جام 1930 بدست آمد. صرفنظر از نحوه بدست آمدن این 4 جام، آلمان بدلیل نایب قهرمانیهای بیشتر در رده بالاتر قرار می گیرد. آلمان 226 گل در جام جهانی به ثمر رسانده و ایتالیا 128 گل (با توجه به عدم حضور ایتالیا قطعا این اختلاف گل امسال از مرز 100 گل عبور می کند). آلمان 13 بار به نیمه نهایی رسیده و ایتالیا 8 بار. آلمان 5 بازیکن با تعداد گل دو رقمی در جام جهانی دارد و ایتالیا 0. آقای گل جام جهانی یک آلمانی است و یک آلمانی بیشترین بازی را در جام جهانی انجام داده. بدون نمایشهای دل نشین آلمان بخصوص در هزاره سوم بسیاری از جذابیتهای جام جهانی از بین می رود. بیشترین بازی در جام جهانی، بیشترین گل زده چه تیمی و چه فردی از آن ژرمنهاست. تنها تیمی که 4 بار متوالی به نیمه نهایی رسیده، یکی از دو تیمی که سه بار متوالی به فینال رسیده، رکورد دار نیمه نهایی و فینال، بهمراه برزیل یکی از دو تیمی که در مسابقات انتخابی هرگز برای رسیدن به جام جهانی ناکام نبوده (ایتالیا 1958 به ایرلند شمالی باخت و به جام جهانی نرسید و 2018 مقابل سوئد و 2022 مقابل مقدونیه شمالی حذف شد.) ایتالیا 7 بار گروهی حذف شده و آلمان تنها تیمی است که بیش از 4 بار در جام جهانی حاضر بوده و از بین قهرمانان سابق جام جهانی با یک حذف در دور گروهی کمترین آمار حذف را دارد. (برزیل 2 بار، آرژانتین 3 بار، اسپانیا 5 بار، فرانسه 6 بار، انگلیس 3 بار و اوروگوئه 3 بار در دورگروهی حذف شده اند و بارها هم این تیمها به جام جهانی اصلا صعود نکردند)
در یورو آلمان فاصله اش را با ایتالیا بیشتر است. 3 قهرمانی در برابر 2 قهرمانی.
بنابر این هیچوقت یک ایتالیایی با شما سر دستاوردهای فردی و تیمی در جام جهانی و بخصوص یورو کل کل نمی کند. او مجبور است روی بازی مستقیم تمرکز کند. البته که بازی مستقیم هم جزئی از جذابیتهای فوتبال است. اما نه آنقدر مهم که در کل حسرت یک هوادار آلمان را برانگیزد که کاش هوادار ایتالیا بود. اگر بازی مستقیم انقدر اهمیت دارد، کره شمالی و اسلواکی نبردهای رو در رو در جام جهانی را از ایتالیا برده اند. خب پس لابد به خاطر بازی مستقیم یک هوادار ایتالیا باید آرزو کند کاش طرفدار کره شمالی بود!!! یا مثلا برزیل در دیدار رسمی فقط در جام جهانی 1998 مقابل نروژ قرار گرفته و 2-1 باخته و هرگز نتوانسته نروژ را در دیدار رسمی شکست دهد. منکه ترجیح میدهم حد اکثر انتظارم برای فینالیست شدن تیمم در جام جهانی 2 دوره باشد (آلمان در جام جهانی بیش از 2 دوره متوالی از رسیدن به فینال نا کام نبوده) تا اینکه حد اقل 20 سال انتظار بکشم تا تیمم از مرحله گروهی جام جهانی صعود کند (اگر ایتالیا در 2026 از گروهی صعود کند فاصله صعودش تا صعود قبلی از دور گروهی می شود 20 سال. البته اگر صعود کند!)
همانطور که گفتم تیمهای بزرگ جام را نشانه می روند و تیمهای متوسط به نتایج در برابر تیمهای بزرگ دل خوش می کنند. پس طبیعی است که این جمله را بیشتر از یک هوادار ایتالیا بشنوید.
حالا آلمان فلیک در یک مسابقه کاملا رسمی ایتالیا را نه تنها شکست داده که وقتی با نتیجه 5-0 جلو افتاد (ورنر بله همان تیمو ورنر عصا بدست عینک به چشم کاریکاتوریست ها در عرض 91 ثانیه دو گل به آتزوری زد) و نفرات اصلی را از بازی خارج کرد در واقع حریف را تحقیر کرده. مانچینی میگوید : » واقعیت این است که من فکر می‌کردم ما در بازی رفت هم پنج گل از آلمان دریافت کنیم و انتظار چنین اتفاقی را داشتم. « همچنین ادامه داد:« آلمان در حال حاضر مشخصا در سطح دیگری است. تفاوت ما با این تیم بسیار زیاد است. «
.https://www.varzesh3.com/news/182921...
حالا هواداران آتزوری میگویند نه!!! این تیم اصلی ما نبوده. خب تیم اصلی تان که نتوانست مقدونیه شمالی را هم شکست دهد تا به پلی آف مقابل پرتغال برسد. اگر آن ترکیب بهتر بود، خب سرمربی تان آنها را استفاده میکرد. گروهی دیگر از آتزوری فنها باور دارند که این بازیها اسمش رسمی است. و الا خیلی رسمی رسمی هم نیست. تیتر روزنامه های ایتالیا را که نگاه می کنید می بینید گفته اند : این یک نتیجه ناامیدکننده و تحقیرآمیز بود یا درسی که آلمان‌ها به ما دادند، برایمان خیلی سنگین بود. ما به جوانان بازی دادیم ولی باید کمی حواسمان را بیشتر جمع می کردیم.
https://www.varzesh3.com/news/182927...
به هر حال این بازیها رسمی بود. برای آلمان مهم این است که پیشرفت کند و در جام جهانی قطر، قهرمان شود تا سر انجام همانطور که پر افتخار ترین تیم اروپایی یورو است و پرافتخار ترین تیم اروپایی جام جهانی، پرافتخار ترین تیم جام جهانی هم بشود. ایتالیاییها که قبلا سردر قلعه شان این بود که ما در دیدار رسمی به آلمان نمیبازیم، در سال 2016 مقابل این تیم حذف شدند. بجای قبول واقعیت، به این روی آوردند که ما در جریان بازی به آلمان نمیبازیم. نتیجه این شد که ایرادات خود را برطرف نکردند و در پلی آف جام جهانی 2018 مقابل سوئد و حالا نیمه نهایی پلی آف جام جهانی 2022 مقابل مقدونیه شمالی اوت شدند. الان هم که در یک دیدار رسمی مقابل آلمان با نتیجه خرد کننده و تحقیر آمیز 5-2 (آنهم در شرایطی که آلمان موتورش را بعد از نتیجه 5-0 دقیقه 70 خاموش کرد و الا نتیجه خرد کننده تر هم میشد) شکست خورده اند میگویند این دیدار رسمی بوده ولی رسمی رسمی نبوده. البته خیر خوش برای ایتالیاییها اینکه همانطور که از مصاحبه سرمربی این تیم و مقالات روزنامه های اصلی این کشور بر می آید آنها متوجه اختلاف سطح آلمان و ایتالیا هستند و شاید با کار کردن روی این موضوعات و برطرف کردن نقاط ضعف بتوانند بعد از دو دوره غیبت بالاخره به جام جهانی برسند و بعد اگر آلمان و ایتالیا به هم خوردند ببینند کدام تیم صعود میکند. نه اینکه برای اینکه رکورد نباختنشان در جام جهانی مقابل آلمان خراب نشود، همچنان دکمه خروج را در پلی آف ها بزنند. اگر سرمربی و رسانه های ایتالیا هم هی میخواستند مثل برخی هواداران دو آتشه آتزوری بر این نکته تاکید کنند که ما تا حالا در جام جهانی در نود دقیقه به آلمان نباخته ایم، احتمالا حالا حالا ها اسیر سد پلی آف جام جهانی بودند.
