حمیدرضا شاهرخیاختصاصی تحریریه تیرازیس @tirazis.sport
در نقد شرایط فاجعه بار تیم ملی والیبال.
یادتان بیاورید روز هایی که با ولاسکو لذت بردن از بازیهای والیبال را آغاز کردیم. تمام خانواده از پیر تا جوان با بازی های تیم ملی اشک شوق میریختند. احساسات و همدلی مردم در حمایت از والیبال بسیار قوی است اما زمانی که میبینند آقای عبادی پور در شرایطی که تیم چندین امتیاز عقب است و فاجعه بار بازی میکند با آرامش لبخند میزند و در بازی تفریح میکند حس میکنند به احساساتشان توهین شده است.
ما به بهانه تغییر نسل و استفاده از جوانان به تیمی بازنده تبدیل شدیم در حالی که جوانان ۲۳ ساله ی ما حتی نمیتوانند بازیکن ۱۸ ساله بلغارستان را یک بار دفاع کنند.
ترکیب پیر و جوان تیم ملی هیچ نشانه ای از پیشرفت و جوانگرایی ندارد، اگر هدف پیشرفت استعداد ها است بهتر نیست تیم ملی جوانان را به این مسابقات بفرستیم که هماهنگ تر و همدل تر هستند و با تلاش بیشتر سعی میکنند خودشان را نشان دهند؟
پاسور یکی از مهمترین بازیکنان در هماهنگی تیم است. اگر پیشرفت جوانان را میخواهیم چطور به محمد طاهر وادی ۳۲ ساله به عنوان پاسور میدان میدهیم که به جرات میتوان گفت نمیتوانند حتی یک پاس تمیز به مهاجمان برساند.
اگر پیشرفت تیم جوانان را میخواهیم عبادی پور بی انگیزه و خندان در دریافت چه میکند؟
تقصیر پاسور در نتایج تیم ملی بسیار کمتر از دریافت کننده است چون فاجعه تیم ما از دریافت آغاز میشود.
ما در ست دوم بازی با بلغارستان نتیجه ی ۲۳-۲۰ برتری را با باخت ۲۳-۲۵ به پایان رساندیم. چهار سرویس پرشی پیاپی توسط بازیکن بلغار دقیقا به یک منطقه ی زمین ما شلیک شد و هیچکدام را به درستی دریافت نکردیم.
کادر فنی هیچ تلاشی برای متوقف کردن این روند انجام نداد تا به راحتی بازی برده را مقابل یکی از بدترین تیم های این دوره لیگ ملت ها ببازیم.
۷ بازی از این مسابقات باقی مانده و تمام این بازی ها مقابل تیم های برتر جهان است. امیدی به پیروز شدن مقابل آنها نداریم اما صرفا نیاز داریم اشتیاق بیشتری برای پیروز شدن در چهره بازیکنان ببینیم. لبخند زدن بازیکنان و مصاحبه های بهروز عطایی که میگوید بازیکنان بازی خوب و قابل قبولی انجام دادند مانند خنجری در قلب حامیان والیبال است.
لطفا تلاشتان را بیشتر کنید کاپیتان و مربی عزیز، این تلاش کافی نیست.
