به گزارش طرفداری؛ اتمسفر فدراسیون وزنه‌برداری ایران در آستانه مسابقات مهم قهرمانی جهان به کلی نسبت به ماه‌های اخیر تغییر کرده و این تفاوت‌ها بر اردوهای تیم‌های ملی هم تأثیر خود را گذاشته است.
فدراسیونی که در دوران ریاست علی مرادی همیشه با حاشیه‌هایی همراه بود و در سال پایانی ریاست وی تقریباً رنگ و بویی از آرامش نداشت، حالا با سرپرستی سجاد انوشیروانی از پس نخستین گام که بازی‌های هم‌بستگی اسلامی بود، به خوبی بر آمده و در آستانه مهم‌ترین رویداد خود قرار گرفته است.
نخستین اتفاق مهم رخ داده در فدراسیون وزنه‌برداری با تیم مدیریتی جدید، استفاده از قهرمانان المپیک و جهان و به‌کارگیری مربیان و ورزشکارانی بود که خاک تخته و گرد میله وزنه را خورده بودند و در دوران ورزش قهرمانی یا مربی‌گری‌شان، افتخارات و کارنامه قابل دفاعی از خود بر جای گذاشته‌اند.
حضور نایب‌قهرمان المپیک بر کرسی سرپرستی فدراسیون با نایب‌رئیسی بهداد سلیمی، قهرمان المپیک همراه شد و سپس دیگر قهرمان المپیک طلایی ۲۰۱۲ لندن یعنی نواب نصیرشلال هم به جمع مشاورین انوشیروانی اضافه شد تا تیمی تماماً ورزشی و پرافتخار آن هم از مرغوب‌ترین نوع خودش یعنی المپیکی در رأس کار قرار بگیرد.
در گام بعدی نوبت به بازگشت کوروش باقری، سرمربی پیشین و پرافتخار تیم ملی وزنه‌برداری به فدراسیون جدید آن هم در سمتی متفاوت و جدید رسید. سرمربی تیم پرافتخار المپیک لندن این بار در کسوت مدیر فنی تیم‌های ملی به فدراسیون بازگشت و در کنار سعید علی‌حسینی، سرمربی تیم ملی بزرگسالان قرار گرفت.
همین رویه به سرعت آن وفاق و هم‌دلی که پیش از این در وزنه‌برداری وجود نداشت و تبدیل به کیمیا شده بود را به آسانی به این رشته مهم المپیکی بازگرداند. اردوهایی که از قهرمان جهان و المپیک خالی شده بودند، به سرعت به حالت امن همیشگی برگشتند و وضعیت نابه‌سامان اردویی این فدراسیون تا حد زیادی بهبود یافت.
بازگشت کیانوش رستمی به اردوی تیم ملی که همواره عادت داشت به تنهایی تمرین کند با دعوت دوباره سهراب مرادی، قهرمان و رکوردشکن المپیک ۲۰۱۶ ریو به کمپ تیم ملی و برگشتن ستاره‌هایی مثل حافظ قشقایی هم با تداوم روند باثبات امثال رسول معتمدی همراه شد تا کم کم رنگ و بوی آرامش به وزنه‌برداری برگردد.
اردویی که پیش از این غذای مناسب نداشت، شرایط خوبی از نظر امکاناتی را تجربه نمی‌کرد و به وضوح دچار دودستگی و چندپارگی شده بود، حالا هم‌بستگی و وفاقی کم‌نظیر را تجربه می‌کند که در صورت تداوم روبه‌رشد همین روند متعالی، رویاپردازی برای کسب مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان و در ادامه بازی‌های آسیایی و المپیک چندان دور از دسترس نیست.
رویه‌ای که در فدراسیون به‌کار گرفته شده اگر با حمایت هر چه بیش‌تر از تیم‌های پایه و استعدادیابی مثمرثمر و مفید همراه باشد، قطعاً پشتوانه تیم‌های ملی وزنه‌برداری از همیشه قدرت‌مندتر خواهد شد و می‌توان حتی بیش‌تر از یک تیم ملی برای وزنه‌برداری در نظر گرفت تا هم از فرسایش ستاره‌ها جلوگیری شود و هم تجربه به ذهن جوان‌ترها اضافه شود.
تیم جوان مدیریتی فدراسیون در گام نخست چالشی خود، مسابقات قهرمانی آسیا را پیش رو خواهد داشت که با وجود حضور بسیاری از مدعیان جهانی در قاره کهن، کار آسانی پیش روی کادرفنی و وزنه‌برداران تیم ملی نیست اما در صورت موفقیت در این تورنمنت، قهرمانی آسیا به مسابقات تدارکاتی برای رقابت‌های اصلی مبدل خواهد شد.
وزنه‌برداران ایرانی در اواخر پائیز ۱۴۰۱ می‌بایست در کلمبیا هر آن چه در توان دارند را به نمایش بگذارند تا در یکی از معتبرترین رقابت‌های وزنه‌برداری، از آبروی این رشته قدیمی در ایران دفاع کرده و با کسب مدال‌ها و رکوردهای شیرین اعاده حیثیت کنند.
رشته‌ای که در ایران به عنوان امید اصلی مدال‌آوری در المپیک و جهان شناخته می‌شد و صاحب حداقل ۲ یا ۳ رکورد جهان و المپیک بود، پس از طی دورانی سخت حالا به روزهای آرام رسیده که از میان همین آرامش، باید طوفان وزنه‌برداران ایرانی شکل بگیرد تا روزهای رویایی در المپیک ۲۰۲۴ پاریس به سمت کاروان ایران لبخند بزند.
