پنجشنبه شب کریستیانو رونالدو در قالب تیم منتخب ریاض در دیداری دوستانه به مصاف یاران لیونل مسی و کلیان امباپه در پاری سن ژرمن رفت، دیداری که از بعد تجاری و تبلیغاتی منافع مادی و معنوی فراوانی را برای کشور عربستان در پی‌داشته و خواهد داشت.
به گزارش طرفداری، در بعد داخلی‌ام صرف نظر از انتشار خبر ارجاع پرونده مهدی تاج به دادگاه انقلاب، به هر شبکه تحت پوشش صدا و سیما و کانال و صفحه رسمی و مجازی که سر می زنیم، مدیران فوتبال ایران را مشغول حرافی می‌بینیم! مدیرانی که ورزش و فوتبال ایران را به قهقرا برده اند. یکی مثل مصطفی آجورلو که با همه بی ربطی اش به فوتبال مدیریت چند باشگاه بزرگ ایران را طی بیست - سی ساله گذشته در اختیار داشته است. باشگاه‌هایی مثل فتح سپاه، پاس تهران، استیل آذین که دیگر هیچ اثری از آنها در ورزش ایران باقی نمانده و تیم های پر طرفدار تراکتور و استقلال.
از کارنامه منتهی به انحلال مصطفی آجورلو در باشگاه های قبلی که بگذریم، سومدیریت او در استقلال اظهر من الشمس بوده و مشکلات متعددی در آن به طور واضح مشهود است. به طوری که شبانه حکم برکناری او را صادر کردند. برکناری او البته همراه با حرف و حدیث های مختلف و شائبه سواستفاده های مالی و فساد مدیریتی بوده است.
در چنین شرایطی افکار عمومی انتظار شفاف سازی از سوی آنها که حکم به اخراج شبانه سردار داده اند را دارند. اگر گردش مالی صورت گرفته در باشگاه استقلال بر اساس ادعاهای رسمی و غیر رسمی اعلام شده غیر قانونی بوده است تنها تریبونی که می توان در اختیار مدیر متخلف قرارداد جایگاه ویژه در مراجع قضایی است و نه آنتن زنده تلویزیون که برای آن هم شرط و شروط بگذارد!
اینکه بعد از چند ماه از افتضاحات رخ داده در استقلال و تغییر مدیرعامل، شاهد دعوت آجورلو به فلان برنامه تلویزیونی برای مناظره با دیگر مدیر پرحاشیه فوتبال هستیم، اگر مضحکه و معرکه گیری نیست، پس چیست؟! اگر گزارش های منتشر شده از تخلفات مالی صورت گرفته در باشگاه استقلال مقرون به صحت باشد تلویزیون قطعا جای مناسبی برای دفاع مسئولین وقت این باشگاه نیست. همانطور که مهدی تاج وقتی بعد از جام جهانی فرصت حضور در یک برنامه تلویزیونی را یافت از این تریبون برای به سخره گرفتن فوتبال و دهن کجی به منتقدان خود بهره برد!
در اکثر قریب به انفاق کشورهای دنیا مدیرانی که در زمان تصدی شان بر امری به هر دلیل با مسائل و مشکلات و نبود شفافیت مالی مواجه می شوند، محاکمه و در صورت قطعیت یافتن قصور مجازات می شوند اما در ایران منت آنها را کشیده و به رسانه ها دعوت شان می کنند!
اگر مهدی تاج و مسعود سلطانی فر را در ماجرای ویلموتس گیت به جای رسانه ها در محاکم ویژه قضایی مورد باز خواست قرار می دادند و یا مدیران سال های دور و نزدیک فوتبال را به خاطر ده ها و صد ها پرونده منجر به رای و جریمه و خسارت علیه ایران در فیفا مورد پیگرد قرار می‌دادند، امروز هیچ مدیر ناکار آمد و منفعت طلبی اجازه رفتار های حق به جانب و طلبکارانه به خود نمی داد.
اگر قطر کوچک جام جهانی برگزار می کند، یا عربستان با جذب رونالدو و تلاش برای استخدام مسی کانون توجهات فوتبال دنیا شده است به خاطر بهره گیری از الگوی مناسب حرفه ای و به کار گیری مدیران لایق و شایسته است. چیزی که سال هاست فوتبال بی رمق و از نفس افتاده و بدون جذابیت ما از آن بی بهره بوده است.
برای درک بیشتر موضوع کافی است فلاش یکی به چند دهه قبل بزنیم، آن سالها که فوتبال ایران به واسطه امکانات، مدیران کار آمد و توانمند و استعداد های ناب، در قاره کهن آقایی می کرد، در حالی که فوتبال در کشور های عربی حوزه خلیج فارس پدیده ای غریب و نوظهور به شمار می رفت.
حال چه شده است که با این فاصله بعید از آنها جا‌مانده ایم؟! یکی از ده ها و صدها دلیل این عقب ماندگی اعتماد نکردن به مدیران لایق و سپردن کار به افرادی است که دغدغه اصلی شان کمک به پیشرفت فوتبال ایران نبوده و نیست! مدیرانی که از کنار همین فوتبال به ثروت های کلان رسیده اند اما مجموعه های تحت مدیریت شان هر روز فقیر تر و بدهکار تر شده است!
مبارزه با فساد باید از نقطه ای آغاز شود. امیدواریم فوتبال ما هم روزهای خوش ببیند و به تخلفات رسیدگی شود.
