به نقل از گاردین
بقلم استیون مالفوی
لیگ برتر انگلستان به روز های اوج خود رسیده است . لیگی که هرسال رقابت در آن سخت تر می شود و کوچکترین لغزشی بخصوص در نیم فصل دوم بازی ها سرنوشت یک تیم و یک شهر را عوض می کند . لیگی که در آن تیم های نیمه ی پایینی ی جدولش هم در بازار ،قدرت خریدی برابر با ابر قدرت های لیگ های دیگر پیدا کرده اند . در همین ژانویه بود که می دیدیم در حالی که کل تیم های ایتالیایی و آلمانی و حتی باشگاههای ثروتمندی چون رئال مادرید، بارسلونا و پاری سن ژرمن بدلایل قوانین فیرپلی مالی و مشکلات مالی ای که هنوز از دوران کرونا با آنها باقی مانده است هزینه ی چندانی نکردند ، با اینکه ضعف هایی بزرگ هم در آنها دیده می شود ولی باشگاههای کوچکی از انگلیس چون ولورهمپتون، ناتینگهام فارست و ...میلیون ها پوند فقط برای بقا در لیگ برتر هزینه کرده اند . هزینه هایی سرسام آور که ناشی از امپراتوری ی مالی لیگ برتر است . البته که این امر کیفیت لیگ انگلیس را به بالاترین حد خود رسانده اما تنش ، فشار های رسانه ای و هواداری ، انتظارات از تیم ها را هم همراه خود بالا می برند و با اینکه رشد کیفی ی آنها را رقم می زند ولی خستگی و مصدومیت های ناشی از مبارزه های سخت در بالاترین حد ممکن ، آنها را در گام های نهایی در تورنمنت های اروپایی و بین قاره ای ناکام خواهد گذاشت . حقیقت این است که باشگاهها در انگلیس باید میلیون ها پوند بیشتر از تیم های هم سطح خود در کشورهای دیگر خرج کنند تا به دسته ی پایین تر سقوط نکنند ، سهمیه ی رقابت های اروپایی را بگیرند و یا قهرمان شوند . هزینه هایی که سال به سال بیشتر می شوند چون تعداد تیم هایی که می خواهند خود را به رقابت های اروپایی برسانند بیشتر می شوند و دیگر هیچ تیمی با سابقه و پول و گروه بازیکنان و مربیانش ، تا روزهای پایانی لیگ تضمینی برای قهرمانی ، سهمیه ی لیگ قهرمانان، سهمیه ی لیگ اروپا و کنفرانس اروپا و حتی بقا ندارد. چیزی که ازیک طرف تعداد بیننده های تلویزیونی جهانی
لیگ برتر را ده ها برابر کرده و هیجان ، فشار و استرسی باورنکردنی برای تیم و هوادارانش به ارمغان آورده و از طرف دیگر مانند یک خودزنی ، تحت این فشار، استرس و خستگی ها ، شانس موفقیت نهایی در تورنمنت های
اروپایی را برای تیم های انگلیسی به مراتب نسبت به تیم های مدعی از سایر کشورهای دیگر کاهش می دهد . یک مثال ساده مقایسه لیورپول و منچسترسیتی با رئال مادرید و ناپولی ست . ناپولی که با اقتداری بی سابقه در تاریخ ایتالیا صدرنشین است ، از جام حذفی هم حذف شده و با توجه به اینکه محال است با کسر امتیاز یوونتوس و افت بیش از حد اینتر و میلان کسی بتواند به آنها حتی نزدیک هم شود می تواند با توجه به فرم عالی ای که امسال دارد به پیش روی تا فینال لیگ قهرمانان هم ادامه دهد . رئال مادرید از فرم خوب پارسالش فاصله دارد اما آنها رئالند و در هر شرایطی در لیگ قهرمانان همیشه یک مدعی ی اصلی اند . آنها فقط با بارسا در لالیگا در رقابتند . بارسایی که صدرنشین است و لالیگایی که کیلومترها با لالیگای ده سال پیش فاصله دارد . اما سیتی و لیورپول هر هفته در انگلیس بر لبه ی تیغ اند . از طرفی سیتی با کوچکترین لغزشی هم فاصله اش را با آرسنال بیشتر می بیند و هم یونایتد آنها را جدی تر از هر سال دنبال می کند و از طرف دیگر لیورپول آنقدر امسال امتیاز از دست داده که برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان سال بعد تقریبا همه ی بازی های باقیمانده اش تا پایان را بایدببرد یا مساوی کند و انتظار امتیاز از دست دادن تیم های بالادستی اش را هم داشته باشد . وضعیتی که برای چلسی هم مشابه است و آنها دیگر زمانی برای آزمون و خطا ندارند .
الان اما دریک نقطه ی تلاقی ی بسیار حساس برای تیم ها هستیم. از طرفی بازی های اروپایی و حذفی به مراحل پایانی اش دارد می رسد و برای رسیدن به جام هر کاری باید کرد و از طرفی دیگر در لیگ برتر دیگر هیچ تیمی فرصت اشتباه نخواهد داشت . در پایان این شش بازی ، تکلیف خیلی چیز ها مشخص خواهد شد . اینکه چه تیم هایی در اروپا پیش روی کرده یا حذف شده اند ، اینکه چه تیم هایی به احتمال زیاد به سهمیه های اروپایی نزدیک می شوند و اینکه چه تیم هایی شانس قهرمانی لااقل در جام حذفی را خواهند داشت .
جدال قهرمانی امسال ممکن است دوباره تا بازی های آخر طول بکشد . همینطور اینکه چه تیم هایی در لیگ باقی می مانند و کدام ها سقوط می کنند .
احتمالا کار یونایتد بین آنها از همه سخت تر است .آنها انتظارات را از خود بالا برده اند و در چهارجام شامس دارند . آنها قبل ازین شش بازی دو بازی ی مرگ و زندگی دارند : جدال برگشت پلی آف لیگ اروپا در اولد ترافورد برابر بارسلونا و فینال جام اتجادیه برابر بهترین نیوکاسل از دهه ی نود به بعد . اولین فینال تن هاخ با منچستر یونایتد . همچنین آنها بیشتر از همه ی تیم ها بازی ی خارج از خانه خواهند داشت ( ۴ بازی از ۶ بازی از جمله دو بازی حیثیتی و دربی شمال برابر لیورپول و نیوکاسل که علاوه بر حساسیت های همیشگی اش ، هر دو به شدت برای رسیدن به لیگ قهرمانان سال بعد تلاش می کنند)
شش بازی ی بعدی سه تیم اول لیگ برتر ازین قرارند :
رتبه ی اول ؛آرسنال ؛ ۵۴ امتیاز
آنها احتمالا بهترین قرعه را دارند و درگیر بازی اروپایی هم نیستند چون مستقیما به یک هشتم لیگ اروپا راه یافته اند .از جام اتجادیه و جام حذفی هم حذف شده اند و کم ترین فشردگی زمانی را در برنامه شان دارند.
امسال بهترین فرصت برای قهرمانی آنهاست و سرنوشت شان دست خودشان است .از شش بازی بعدی چهارتای آن در خانه ی آرسنال هست و بهتر است گام های اساسی را در راه قهرمانی بردارند . رقیب اصلی آنها منچستر سیتی ست . یونایتد کم ترین خطر را برای آنها دارد . لااقل امسال آنها برای قهرمانی در انگلیس نمی جنگند . فشردگی بازی هایشان هم بیشتر است . آرسنال در ۲۵ فوریه در لستر به مصاف لستر سیتی می رود . بعد یکم مارچ پذیرای اورتون در امارات هستند .سه روز بعد آنها میزبان بورنموث خواهند بود . بعد در دوازدهم مارچ دربی لندن را با فولهام برگذار می کنند . در زمین فولهام. آنها ۱۹م میزبان دربی لندن مقابل پالاس پت ویرا هستند و در نهایت در یکم آوریل میزبان لیدز در امارات هستند . ۲باری خارج از خانه و ۴ بازی خانگی . ازین ۲ بازی یکی هم در لندن برگذار می شود . پس در عین شگفتی ۵ بازی از ۶ بازی یعدی آرسنال در لندن است . آماری جالب . کم ترین خستگی . همه چیز در دستان خودشان است .
رتبه ی دوم ؛ منچستر سیتی ؛ ۵۲ امتیاز
ارسنال صدرنشین است ولی پپ و سیتی مثل سایه در پی شان هستند . سیتی هنوز در ۳ جام حضور دارد و شانس کسب سه گانه را دارد . آنها به خوبی پارسال نیستند و دفاع سیتی صلابت چندانی ندارد . چیزی که امسال امتیازهای زیادی از پپ و سیتی گرفته است . اما آنها هنوز در جام حذفی ، لیگ برتر و چمپیونزلیگ شانس بسیار زیادی دارند . حواشی سیتی بسیار زیاد است و ادامه ی همکاری ی پپ با آنها در هاله ای از ابهام.اما پپ تا پایان سال هم که شده با قدرت به دنبال قهرمانی هاست . آنها این هفته در دیدار رفت سی ال به دیدار لایپزیش می رود . بعد ۲۵ فوریه به دیدار بورنموث می روند . دیداری خارج خانه . بعد در یک بازی سخت و حساس میزبان نیوکاسل هستند . در ۴ مارچ. بعد در ۱۱ مارچ مهمان پالاس در لندن هستند.بعد در ۱۹ مارچ میزبان وست هام بحران زده هستند . مهم ترین دیدار آنهادر یکم آوریل با لیورپول احیاشده ی کلوپ است. در اتحاد . آنها در ۸ آوریل باید به مصاف ساوتهمپتون قعرنشین بروند . ۳ بازی در خانه و ۳ بازی خارج خانه. همه چیز برای آنها بالانس است . آنها رقیب اصلی آرسنال در راه قهرمانی و شانس اول قهرمانی جام حذفی و یکی از شانس های اصلی سی ال اند . در آوریل خیلی چیزها مشخص می شود.
رتبه ی سوم ) منچستر یونایتد؛ ۴۹ امتیاز
سه ماه پیش هیچ کس فکرش را نمی کرد آنها این امتیاز و این جایگاه را داشته باشند و در همه ی جام های سال هم حضور فعالی داشته باشند . اما تیم تن هاخ بعد از فسخ قرارداد با رونالدو و جام جهانی ، همراه با بارسا و ناپولی احتمالا بهترین تیم های اروپا از نظر امتیازگیری بوده اند . قبل ازین شش بازی ی نفس گیر برای یونایتد، تن هاخ و شاگردانش دوبازی ی بسیار حساس دارند . دوبازی ای که می تواند هم نقطه ی عطف و هم نقطه ی بحرانی ی عملکرد آنها در آینده شود . آنها پنج شنبه در دیدار برگشت پلی آف لیگ اروپا به دیدار بارسا ی صدرنشین لالیگا می روند . بازی رفت دو تیم به تساوی دوبردو انجامید و همه چیز به بازی ی برگشت موکول شد . یک نبرد مرگ و زندگی که درست است که برای هواداران هردو تیم بسیار مهم است اما فقط خستگی ، مصدومیت و احتمالا کاهش موفقیت هردو تیم در لیگ هایشان را به دنبال خواهد داشت . منچستر اما در بازی ای حساس تر باید ۳ روز بعد درویمبلی و فینال جام اتحادیه به مصاف نیوکاسلی برود که هشت روز استراحت داشته است . یک بازی ای حیثیتی که علاوه بر حساسیت دربی گونه اش ، اولین فینال هر دو تیم بعد از مدتهاست . نیوکاسل که با سرمایه گذاری عربستان و مربیگری ی عالی ادی هاو فصل را درخشان شروع کردند و تا همین هفته ی پیش چهارم بودند و الان با یک بازی کم تر نسبت به تاتنهام پنجم اند و از شانس های کسب جام و سهمیه ی لیگ قهرمانان هستند . البته نیوکاسل از جام حذفی کنار رفته و در لیگ اروپایی هم حضور ندارد که باعث می شود تمامی توانش را برای فینال جام اتحادیه و کسب سهمیه ی لیگ قهرمانان در لیگ بگذارد . از طرفی یونایتد و تن هاخ بعد از این دو بازی سرنوشت ساز ، شش بازی ی ماراتن وار دارند که ۴ تایش هم در خارج از خانه آن هم دوتا از بزرگترین رقیبان دیرینه ی آنها یعنی لیورپول و نیوکاسل است . آنها علاوه بر این در بازی جام حذفی هم به مصاف وستهام ای بروند که با نتایج بدش در لیگ قطعا با تمام توانش در جام حذفی بازی خواهد کرد . ماراتن یونایتد ازین قرار است : بازی خانگی آنها با برتنفورد قدرتمندبدلیل تداخل با فینال جام اتحادیه به وقت دیگری موکول خواهد شد . بازی ای که خود به فشردگی بیشتر برنامه منچستر می انجامد . آنها بعد در یک بازی سرنوشت ساز و حیثیتی با لیورپول دوباره احیا شده ی یورگن کلوپ در آنفیلد مبارزه خواهند کرد . بازی ای که علاوه بر حساسیت های همیشگی اش بدلیل احتیاج شدید لیورپول برای کسب سه امتیاز برای رسیدن به بالای جدول از حساسیت ترسناکی بهره خواهد برد . آنها بعد در اولدترافورد میزبان ساوتهمپتون خواهند بود و بعد در دوبازی پشت سر هم خارج خانه به دیدار دوتیم گردن کلفت و جاه طلب امسال خواهند رفت . ابتدا در برایتون میزبان برایتون هجومی روبرتو درزبی خواهند بود و بعد در سنت جیمز پارک در یک بازی مرگ و زندگی مهمان نیوکاسل خواهند بود . بعد بلافاصله در اولد ترافورد میزبان اورتون احیاشده با شان دایچ خواهند بود و در نهایت برای بار چندم در امسال مهمان ناتینگهام فارستی خواهند بود که در زمین خود اکثر تیم های بزرگ را زمین گیر کرده اند . برنامه ی بازیهایی
که قطعا برای منچستریونایتد که بسیاری از بازیکنان اصلی اش را هم بدلیل مصدومیت های زیاد از دست داده ، با ازدست دادن امتیازهایی حساس همراه خواهد بود: چون آنها نه عمق ترکیب سیتی را دارند و نه کیفیت ، هماهنگی و برنامه ی سبک تر آرسنال را . آرتتا و گواردیولا هردو چندسالی ست که روی تیم هایشان کار کرده اند و چندین پنجره ی نقل و انتقالاتی را برای پوشش کمبودهایشان طی کرده اند . قطعا تن هاخ خودش هم خوب می داند که تیمش توان جنگیدن در همه ی جام ها را ندارد و بهترین نتیجه برای منچستریونایتد، حفظ همین جایگاه سوم تا پایان فصل است . جایگاهی که با کوچکترین لغزشی از دست خواهد رفت و آن وقت حتی کسب سهمیه لیگ قهرمانان هم از دست خواهد رفت . سهمیه ای که امسال تیم های زیادی مدعی آن هستند . شانس قهرمانی یونایتد صفر نیست ولی به مراتب کم تر از آرسنال و سیتی ست . آنها بهترین تیم انگلیسی بعد از جام جهانی بوده اند ولی اینکه آیا می توانند به صدرجدول برسند و یا با ازدست دادن امتیاز سقوط خواهند کرد مساله ایست که تا آخر آوریل تا حدود زیادی مشخص می شود . معمولا الان برهه ی حساسی ست که همیشه دو تیم یا سه تیم اول فاصله شان را خیلی بیشتر می کنند و بقیه ی تیم ها برای جایگاه چهارم و لیگ اروپا خواهند جنگید . تاتنهام و نیوکاسل بیشترین شانس را دارند ، لیورپول به تک تک امتیازاتش نیاز دارد و باید امیدوار باشد حریفانش امتیاز از دست بدهند . آنها سه دیدار دشوار با نیوکاسل ، یونایتد و سیتی خواهند داشت . دیدارهایی که کلوپ برای بالاکشیدن تیمش باید در آنها پیروز شود . خبر خوب رسیدن اکثر مصدومان او به آمادگی لازم برای بازی هاست . البته که آنها لیگ قهرمانان و دیدار سخت با رئال را هم خواهند داشت . دورنمای چلسی نامعلوم است . پاتر با تغییرات و خریدهای بسیارش هنوز به ترکیب متوازنی نرسیده است . مساله ای که در حال جاضر بسیار مهم است
آرسنال و سیتی هردو انگیزه های خاص خودشان را برای
قهرمانی دارند . آرتتا مدتهاست که با این تیم کار کرده و همه ی بازیکنان زیر نظر او به هماهنگی و شکوفایی رسیده اند . آرسنال از سال ۲۰۰۴ به این بعد قهرمان لیگ نشده است و انگیزه های بسیاری برای این کار دارند . شاید بهترین فصل هم برای آنها امسال باشد . پپ و سیتی اما انگیزه های متفاوتی دارند . آنها در چند سال اخیر لیورپول را بعنوان رقیب همیشه همراه خود دیده اند . جدالی که بعضا چون فصل قبل تا روزهای پایانی هم ادامه داشته است . حواشی ی اخیر و اتهامات وارده به سیتی به آنها انگیزه می دهد که دوباره خودشان را اثبات کنند اما نه صلابت و شکست ناپذیری سال قبل را دارند و نه حریفانشان در افت به سر می برند .
پیش بینی کلی این است که هر سه تیم امتیاز از دست خواهند داد . جالب اینجاست که هیچ بازی رودررویی ندارند ولی حریفانی بسیار با انگیزه دارند . تن هاخ باهوش تر از آن است که تیمش را درگیر حواشی ی قهرمانی کند و شفاف اعلام کرده که آنها امسال توان قهرمانی در لیگ را ندارند . اما همه تا حدودی با روحیه ی سیاست مدارانه و جاه طلبانه اش آشنایی پیدا کرده اند . آرسنال بهترین بوده و درست است که آنها اندکی افت کرده اند ولی بازی های راحت تر و برنامه ی سبک تری نسبت به سیتی و یونایتد دارند . مهم ترین برگ برنده ی پپ تجربه ی بالای تیمش و ثبات و هماهنگی آنهاست . آنها چندسالی هست کا با هم کارکرده اند و روزهای اینچنین را سپری کرده و به قهرمانی رسیده اند . تجربه و ثبات درین زمان
حرف اول را می زند . چیزی که سیتی کم تر از سال قبل ولی به حد کافی دارد.
هر چه هست تا کم تر از دوماه دیگر خیلی چیزها تا حدودی مشخص می شود . آیا آرسنالیها بعد از حدود بیست سال بالاخره قهرمان می شوند یا پپ دوباره سیتی را به قله می رساند ؟ آیا یونایتد به سورپرایز امسالش ادامه می دهد یا به رده های پایین تر سقوط می کند ؟
سه تیم شگفتی ساز امسال را هم نمی توان دست کم گرفت . سه تیمی که امسال جاه طلبی و اعتمادبه نفس خیلی بیشتری پیدا کرده اند : برایتون و برنتفورد و فولهام
باید صبر کرد و دید