Dr اولش اینه که حالت منِ واقعی رو پیدا کنین نه من آرمانی (چون هیچکس آرمانی ترین حالت خودش نیست )بر مبنای واقعیت های توانایی شخصی شروع به تقسیم کارا بشه
بینش هم وقتای آزاد باشه
و اینکه اگه کاری وقت طولانی مدت میخواد بشکنین اون وقت طولانی مدت رو
مثلا سه ساعت دو تا یک و نیم ساعت یا چهار تا چهل و پنج
بعد به روشی که بهتر میدونین و باهاش راحتین که با آزمون و خطا بدست میاد اون کار رو انجام بدین
