مطلب ارسالی کاربران
برده سیاه برزیلی که 200 فرزند داشت
پاتا سکا که با نام روکه خوزه فلورنسیو نیز شناخته می‌شود، یک برده آفریقایی بود که در برزیل زندگی پر از ظلم و ستم غیرانسانی‌سازی را تحمل کرد. زندگی غم انگیز او حول محور نقش او به عنوان یک پرورش دهنده برده تعریف شده بود جایی که او را به طور خاص برای تولید فرزندان به نفع صاحبش خریداری کردند.
پاتا سکا، که در نیمه اول قرن نوزدهم در سوروکابا، سائوپائولو به دنیا آمد، به مالکیت یک کشاورز از سائو کارلوس، سائوپائولو درآمد. او به خاطر قد بلندش، یک کاندیدای عالی برای نقش یک پرورش دهنده در نظر گرفته شد. در نتیجه، Pata Seca به طور خاص برای برقراری روابط با برده های زن انتخاب شد و هدف آن ایجاد نیروی کار قوی با ویژگی های ژنتیکی مطلوب بود. زندگی پاتا سکا تحت کنترل خواسته های صاحبش بود. او را به دقت از نظر بیماری معاینه کردند، به خوبی تغذیه شد و مانند یک دام او را به کار پرورش انداختند. تعداد دقیق زنانی که او با آنها خوابیده یا تعداد دفعات این برخوردها مشخص نیست. با این حال، تخمین زده می شود که پاتا سکا بیش از 200 فرزند را به ارث برده است که موقعیت بردگی پدرشان را به ارث برده اند. در نتیجه، آنها نیز زندگی بندگی را تجربه کردند، به طوری که برخی برای سود فروخته شدند و برخی دیگر مجبور شدند در مزارع صاحبان خود زحمت بکشند. پاتا سکا علاوه بر وظایف پرورشی خود به اسب ها نیز رسیدگی می کرد و مسئولیت حمل و نقل مکاتبات بین مزرعه و شهر به او سپرده شد. در دوران برده داری، برده داران قوی ترین برده های مرد خود را با قوی ترین برده های زن خود پرورش می دادند تا فرزندانی برتر از نظر فیزیکی ایجاد کنند. با توجه به موفقیت او در تولید تعداد قابل توجهی از فرزندان برای صاحب خود، Pata Seca با رفتار نسبتا مطلوب مواجه شد. زمانی که برده داری در برزیل در سال 1888 لغو شد، به او امتیازات ویژه ای اعطا شد و حتی یک قطعه زمین از اربابش دریافت کرد. پاتا سکا پس از به دست آوردن آزادی، عشق و همراهی را در زنی به نام پالمیرا یافت که با او ازدواج کرد. آنها با هم صاحب نه فرزند شدند و پایه و اساس خانواده خود را تشکیل دادند. در سرزمینی که ارباب سابقش به او هدیه داده بود، پاتا سکا خود را وقف ساختن زندگی جدیدی برای عزیزانش کرد.
زندگی پاتا سکا به عنوان یادآوری دردناکی از رنج عظیمی است که آفریقایی‌هایی که در برزیل به بردگی کشیده بودند متحمل شدند. علیرغم سختی هایی که با آن روبرو شد، میراث پاتا سکا به عنوان شاهدی بر قدرت و انعطاف پذیری کسانی است که تاریک ترین فصل های تاریخ را تحمل کردند. توصیه می کنم مقاله ای را که به موضوع پرورش برده در ایالات متحده در قرن نوزدهم می پردازد، بررسی کنید. این کار آزاردهنده رفتار با آفریقایی های برده شده را به عنوان یک دام مورد بررسی قرار می دهد و زمینه تاریخی و جزئیات پیرامون این جنبه از برده داری آمریکا را برجسته می کند.
