طرفداری | بارسلونا می‌داند که جایگزین کردن سرخیو بوسکتس غیرممکن است، به همین دلیل تصمیم گرفته به جای داشتن ماکتی از بوسکتس در خط میانی خودش، تاکتیک‌هایش را عوض کند.
در این میان مارتین زوبیمندی شبیه‌ترین گزینه برای جانشینی بوسکتس به نظر می‌رسید، البته آن هم در صورتی که بارسلونا بودجه لازم برای خرید او را فراهم می‌کرد. اما زوبیمندی در سوسیداد راضی است و می‌خواهد با این تیم فصل آینده را در لیگ قهرمانان حضور داشته باشد، آن هم وقتی این باشگاه برای اولین بار در دهه گذشته جواز حضور در این رقابت‌ها را کسب کرده است. بارسلونا تصمیم گرفت در رابطه با موضوع زوبیمندی خونسرد باشد و برای این انتقال اصرار نورزد.
معمای بوسکتس به مرور زمان پاسخ داده می‌شود. باشگاه باید با ترکیب چند بازیکن جای خالی بوسکتس را پر کند. مقداری پپ گواردیولا، تعدادی بوسکتس، کمی فرنکی دی یونگ و یک چیز کاملا جدید. در فصل گذشته کاتالان‌ها در رقابت‌های لالیگا پادشاهی می‌کردند اما دو بار از رقابت‌های اروپایی حذف شدند و در آن بازی‌ها تیمی به نظر می‌رسیدند که در بازی‌های بزرگ مشکل دارد.
ژاوی می‌داند که فوتبال روز به روز پیشرفت می‌کند و آنها نیز باید با تحولات فوتبال پیش بروند. فصل گذشته آنها در فوتبال مبتنی بر مالکیت منعطف‌تر شده بودند، گاهی بازی طولی انجام می‌دادند و در صورت لزوم از پرس تیم حریف خوشحال می‌شدند. همه ما جمله معروف ویسنته دل بوسکه در مورد بوسکتس را شنیده‌ایم که می‌گوید:
وقتی بازی را تماشا می‌کنید، بوسکتس را نمی‌بینید اما وقتی بوسکتس را تماشا می‌کنید، کل بازی را می‌بینید.
ورود ایلکای گوندوعان
خرید ایلکای گوندوعان بیشتر نیازهای بارسلونا را برآورده می‌کند. گوندوعان ۳۲ ساله پس از موفق‌ترین فصل دوران حرفه‌ای خود که در آن نقش تعیین کننده‌ای ایفا کرد، به بارسلونا پیوسته است. گوندو با بوسکتس شباهت‌هایی دارد اما از زمان حضورش در دورتموند به عنوان تک بازیکن جلوی دفاع بازی نکرده است. در 32 سالگی، او کاملا توانایی‌های خود را در خط میانی می‌شناسد و می‌تواند تقریبا در هر نقشی که از او خواسته شود بازی کند، اما این بدان معنا نیست که کیفیت او در هر یک از این پست‌ها در طول فصل یکسان خواهد بود.
اگر همه چیز را به عهده ژاوی بگذاریم، فوتبال با ۱۰ هافبک پست ۸ بازی می‌شد که در زمین فضاسازی می‌کنند و یک دروازه‌بان که بازی با پای خوبی دارد، توپ را به آنها پاس می‌دهد. به قول معروف اگر چکش باشی، همه چیز را به شکل میخ می‌بینی. خود ژاوی هافبک پست 8 بود که به گواردیولا کمک کرد تا یکی از بهترین تیم‌های تاریخ را آماده کند. حالا تاریخ با ریتم دیگری تکرار می‌شود. ژاوی یک هافبک شماره ۸ به خدمت گرفته است که به گواردیولا کمک کرده تا در منچسترسیتی موفق‌ترین فصل خود را از دوران حضور خود در بارسلونا رقم بزند.
فصل گذشته و در بازی‌هایی که بوسکتس غایب بود، ژاوی در مقاطعی محور دوگانه( دبل پیووت) خود را با دی یونگ و فرانک کسیه تشکیل داد. البته گاهی اوقات از سرجی روبرتو و حتی اریک گارسیا نیز به عنوان هافبک دفاعی استفاده می‌کرد. اما چیزی که از کسیه و دی یونگ دیدیم، یک محور دوگانه سنتی بود که این دو به صورت یکی در میان جلو می‌رفتند، پرس می‌کردند یا در مواقع ضروری به خط دفاعی اضافه می‌شدند. احتمالا این همان چیزی است که با آمدن گوندوعان خواهیم دید.
ترکیب ابتدایی بارسلونا مقابل ویارئال
در بازی مقابل ویارئال در اوایل سال گذشته، ژاوی کسیه و دی یونگ را برای ترکیب اولیه انتخاب کرد و بوسکتس را روی نیمکت گذاشت. به نظر ژاوی، کسیه در کنار دی یونگ کمک بیشتری در فاز تدافعی به تیم می‌کرد، اما این بازیکن ساحل عاجی در فاز هجومی به اندازه کافی شجاع و تکنیکی نبود و نمی‌توانست زیر پرس ویارئال توپ دریافت کند که در نتیجه آن بارسلونا بیش از حد عجولانه و طولی بازی می‌کرد. اگر بازی رفت نیمه نهایی کوپا دل ری مقابل رئال مادرید که بارسلونا 35.3٪ مالکیت داشت را فاکتور بگیریم، بازی با ویارئال با ۴۶.۵ درصد کمترین مالکیت توپ آنها در تمام فصل بود.
بازی مقابل رایو وایکانو، نمونه دیگری از زمانی بود که بارسلونا بیش از حد طولی بازی می‌کرد. پدری در کنار دی یونگ قرار گرفت اما به نظر می‌رسید بارسلونا همواره قصد دارد بلند بازی کند. در آن بازی آنها نمی‌توانستند عجول بودن خود را کنترل کنند و چنین چیزی که برای بارسلونا غیرقابل قبول است. ژاوی پس از بازی گفت:
ما درک نکردیم که باید کوتاه کار کنیم و در میانه خطوط و وسط زمین بازی کنیم. ما از پاس‌های بلند به درستی استفاده نکردیم.
در زیر نمونه‌ای از این مورد را مشاهده می‌کنید که پدری در فضایی تنگ که می‌توانست تک ضرب به دی یونگ پاس بدهد، درخواست توپ می‌کند اما آرائوخو به جای پاس دادن به پدری توپ را بلند به سمت چپ زمین می‌فرستد که این باعث می‌شود پدری او را سرزنش کند. این اتفاق بارها و بارها در این فصل رخ داد و پدری بارها از هم تیمی‌هایش می‌خواست که آرام باشند و به صورت کوتاه و در وسط زمین بازی کنند. در بارسلونا توپ را بگیر، پاس بده یک مانترا( ذکر) است، نه اینکه توپ را بگیر و آن را بلند بفرست.
ژاوی از پدری خواسته است که گل‌های بیشتری به ثمر برساند و او فصل گذشته با ۶ گل بهترین فصل خود را در لالیگا سپری کرد اما سرمربی از او گل‌ها و پاس گل‌های بیشتری می‌خواهد. وقتی از پدری خواسته می‌شود که بازیسازی کرده و پس از آن برای پاس آخر و تمام کردن کار وارد محوطه جریمه شود، نمی‌تواند این کار را انجام دهد. البته که این پدری بود که در برابر ویارئال بازی را برای بارسلونا در آورد. او با حرکتی زیبا و ضربه‌ای به صورت تک ضرب کار را تمام کرد.
گوندوعان به پدری کمک می‌کند تا جلوی دروازه بی‌رحم‌تر باشد. ورود هافبک آلمانی به ترکیب، به معنای اضافه کردن بازیکن دیگری است که می‌تواند با خونسردی هر چه تمام‌تر توپ را در تنگ‌ترین فضاها دریافت کرده و بازی کند. اینکه گوندوعان اولین خرید گواردیولا در منچسترسیتی بود، حتما دلیلی دارد. دو مثال ذکر شده مقابل ویارئال کیکه ستین و رایووالکانوی آندونی ایرائولا، به دلیل پرس سنگین آنها، دو تا از سخت‌ترین بازی‌ها در اسپانیا هستند اما حضور گوندوعان در این گونه بازی‌ها کمک می‌کند تا تیم به راحتی اوضاع را تحت کنترل نگه داشته و از زیر پرس خارج شود.
در بازی مقابل رئال مایورکا که تیمی بسیار دفاعی‌تر است و با سیستم ۱-۴-۵ بازی می‌کند، کسیه بار دیگر در ترکیب قرار گرفت اما این بار نقش هجومی‌تری را بازی می‌کرد. فرانک کسیه در آن نقش ظرافت و ریزه‌کاری‌های گوندوعان را نداشت و در حضور ۶۷ دقیقه‌ای خود در میدان، کاملا در درک فضاها و پست خود به مشکل خورده بود. در تصویر زیر، او اساسا در پست روبرت لواندوفسکی بازی می‌کند.
در این بازی او تنها 31 بار توپ را لمس کرد و تنها در بازی مقابل ختافه با ۲۷ لمس توپ در 68 دقیقه، لمس توپ کمتری داشت. در بازی مقابل مایورکا، دی یونگ مصدوم بود و بوسکتس از ابتدا به میدان رفت. فصل بعد، این نقش به عهده گوندوعان است، در حالی که دی یونگ یا اریک گارسیا به عنوان هافبکی که در عمق بازیسازی می‌کند، او را حمایت می‌کنند.
نقش دیگری که احتمال دارد ژاوی در آن از گوندوعان بازی بگیرد، نقش فعلی گاوی است که به عنوان هافبک سمت چپ به جلوی زمین اضافه می‌شود. رافینیا و عثمان دمبله هر دو در بیشتر اوقات نمی‌توانند توپ را حفظ کنند و آن را از دست می‌دهند اما ژاوی می‌خواهد که تیمش توپ را بهتر نگه دارد. هر دوی آنها با بیش از 21 بار از دست دادن توپ در هر 90 دقیقه، بیشترین آمار از دست دادن توپ را در میان تمام بازیکنان بارسلونا با حداقل 900 دقیقه بازی دارند.
گوندوعان این مشکل را نیز بلافاصله برطرف می‌کند. رافینیا و دمبله زوج ویرانگری هستند اما وقتی در کنار هم بازی می‌کنند، تیم در یک فاکتور خیلی خوب عمل می‌کند اما در عوض آن مالکیت توپ و کنترل روی بازی را فدا می‌کند. اگر سرمربی بخواهد کنترل بیشتری روی بازی داشته باشد، اضافه کردن یک هافبک دیگر به میانه میدان و حضور گاوی در کناره‌ها که در مواقع لزوم از عرض به تو بزند، بسیار کلیدی است.
مقایسه گوندوعان با هافبک‌های دیگر بارسلونا
گوندوعان آن هافبک دفاعی تخریبی نیست که دی یونگ در کنارش به آن نیاز دارد اما حضور او برای کنترل بیشتر روی بازی دست ژاوی را باز می‌گذارد، حتی اگر به معنای آسیب‌پذیری بیشتر در فاز تدافعی باشد. شاید در این حالت رافینیا و دمبله را زیاد به صورت وینگر کنار هم نبینیم اما ژاوی در هر محور زمین یک شماره ۸ خواهد داشت؛ دی یونگ به عنوان بازیساز عمقی ایفای نقش می‌کند، گوندوعان در مرکز قرار می‌گیرد، پدری نیز کمی جلوتر از او بازی می‌کند و به همه اینها گاوی را هم اضافه کنید که به عنوان بازیکن آزاد نقش هجومی را بازی می‌کند.
اگر ژاوی زمانی فرانک کسیه را به عنوان راه حل خط هافبک می‌دید، گوندوعان در واقع همان کسیه است اما با کیفیتی بسیار بسیار بیشتر.
مقایسه ویژگیهای گوندوعان( سمت چپ) و فرانک کسیه( سمت راست)
این کلیشه قدیمی که رم یک روزه ساخته نشده است، حقیقت را بیان نمیکند. ساخت کلیسای سیستین به تنهایی هشت سال طول کشید. روزگاری پپ گواردیولا گفت:
یوهان کرایف کلیسا را نقاشی کرد و از آن زمان مربیان بارسلونا فقط آن را مرمت می‌کنند یا بهبود میبخشند.
به ژاوی 8 سال فرصت داده نمیشود تا شاهکار خودش را خلق کند، اما او قرار نیست در یک تابستان همه مشکلات بارسلونا را برطرف کند.
ترجمه یادداشت رابی دان، The Analyst
