(دبالدربال) بردلی بیل: نوشتن این متن برای من کار آسانی نیست. 11 سال شگفت انگیز بوده است، و این غیر واقعی برای من است که فکر کنم زمان من در اینجا به پایان رسیده است. شما بیش از یکه دهه را در جایی سپری می‌کنید، و آن مکان چیزی فراتر از تیمی می‌شود که در آن بازی می‌کنید. اینجا بخشی از تو می‌شود.
هرگز روزی که ویزاردز مرا درفت کرد فراموش نمی‌کنم، زیرا این اتفاق در 19 سالگی برای من رخ داد. 28 ژوئن 2012، یادم می‌آید که با برادرانم در مورد اینکه چه کسی قرار است اولین نفری باشد که خانه رویایی برای مادرمان می‌خرد را صحبت می‌کردیم. و هنگامی که نام من به عنوان پیک شماره 3 درفت در مراسم درفت اعلام شد، وقتی اسمم را شنیدم تمام خانواده‌ام مرا در آغوش گرفتند، زیرا می‌دانستیم این به چه معناست. خانواده من بسیاری از رویاهای خود را فدا کردند تا به من در نعقیب آرزوهایم کمک کنند... و اگر در دوران حضور در DC به شما بگویم، از آنجا شروع می‌شود. ویزاردز به من فرصتی داد تا آن رویاها به واقعیت تبدیل شود.
واشنگتن با انتخاب پیک سوم درفت به من ایمان آورد. این همان نوع ایمانی است که شما فقط می‌توانید سعی کنید آن را جبران کنید، و تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که تمام تلاشم را کردم. هم به عنوان فردی که در جامعه بودم و هم به عنوان بازیکنی که در زمین حضور داشتم. فکر می‌کنم وقتی من و جان وال برای اولین بار به اینجا رسیدیم، لزوما این همه هیجان در اطراف واشنگتن نبود. و یکی از چیزهایی که بیش‌تر به آن افتخار می‌کنم این است که چگونه توانستیم در سطحی بازی کنیم که به تغییر روند شرایط فرنچایز کمک کرد. احساس می‌کنم ما توانستیم انرژی جدیدی را به شهر بیاوریم.
آرزوهای بزرگ در قلب پایتخت روییده شد
هنوز هم می‌توانم چهره جان (وال) را قبل از بازی ششم مقابل بوستون سلتیکس در سال 2017 تصور کنم، زمانی که در تمرینات گرم کردن پیش از شروع بازی با هم صحبت می‌کردیم. ما حتی بدون صحبت کردن با هم، می‌دانستیم چه هدفی داریم، این همان نیرو و فضایی بود که در ویزاردز ایجاد کرده بودیم. مثل این بود که می‌دانستیم در یک بازی هفتم در بوستون چطور ممکن است هر اتفاقی بیفتد، و تقریبا می‌توانستیم با آن زندگی کنیم، اما امشب شکست نمی‌خوریم. شما می‌دانید منظورم چیست؟ در این بازی ما تمام بار ایالت واشنگتن را روی دوش خود حس می‌کردیم. چنین خاطراتی برای همیشه با من می‌ماند.
افراد زیادی هستند که می‌خواهم از آن‌ها تشکر کنم. خطاب به تد لئونسیس، ارنی گرونفلد و تامی شپرد:
نمی‌توانم از همه شما به اندازه کافی برای مهیا کردن شرایط درفت شدن و اعتماد کردن به یک جوان از سنت لوئیس تشکر کنم. خطاب به سرمربیانم - رندی ویتمن، اسکات بروکس و وس آنسلد جونیور:
شما هر کدام نقش اساسی در رشد من به عنوان یک بازیکن و یک لیدر کمک کردید. به کمک، مربیانم، سم کسل، دن زی، ریپ نیومن، اچ آیزلی، تونی براون، روی، راب پک، سالی، سوفی، ریچمن، چاد، لونگو، پی، جی‌بی، پوزی، سید لو، ماز، ترپ، کوری جی، راینو: از دانشی که به من القا کردید و بازی من را به سطح امروزی ارتقا دادید، تشکر می‌کنم. خطاب به بازیکنانی که در پیشرفت من تاثیر داشتند: کانلی، دی ادکینز، لاندون، لومپ، مایک دبلیو، جو، الکس مک‌لین، کی‌تی، پی، راب داس: از اینکه به من فشار می‌آوردید تا متوقف نشوم و دائما در حال حمایت از من حمایت می‌کنید، متشکرم.
با تشکر از کارکنان فرنچایز واشنگتن و برخی از افراد مورد علاقه من: جری رایلی، دیو اوری، راب، خورخه، مانگو، رویس و توماس. همچنین از تیم روابط عمومی ما متشکل از اسکات، درن، کی دات، مت و از کل تیم رسانه‌ای فرنچایز متشکرم. با تشکر از تیم سکوریتی فرنچایز - جکی مایلز، فلو، بی‌تی، مک، ای‌جی: شما من را ایمن نگه داشتید و همچنین لحظات عالی و خنده را برای فرنچایز به ارمغان آوردید، از کارکنان Verizon/Cap One تشکر می‌کنم. از افرادی که وقعا از هر بازیکنی که وارد فرنچایز می‌شد از او حمایت می‌کردند و دوستش داشتند.
خطاب به کشیش جنکینز، بتل، مک براید، استف: از شما سپاسگزارم که در طول این مسیر خدا را در زندگی من نگه داشتید. خطاب به ساشیا، کتسیا، کی میلی، اد تپ، و فرانک راس: از اینکه مریبان من هستید و در طول سال‌ها راهنمایی می‌کنید متشکرم! با تشکر از سی میلر، دی گود و مک پیک! دلم برای گفت‌وگوهای شما در هواپیما تنگ خواهد شد.
از هم تیمی‌های باورنکردنی که داشته‌ام متشکرم، اسطوره، اعضای تالار مشاهیر، دوستان و برادران! و البته برای طرفداران ویزاردز: از حمایت، مسئولیت‌پذیری و در نهایت محبت شما متشکرم. و مهم‌تر از همه، به خانواده‌ام: از حضور شما در هر مرحله متشکرم.
حسی که برایم قابل وصف نیست!
این احمقانه است که چگونه در شب درفت، پدر، مادرم و برادرانم را در آغوش می‌گرفتم، در حالی که این بچه 19 ساله در شرف نقل مکان به DC بود. و اکنون من با خانواده‌ام در 30 سالگی از اینجا می‌رویم. زندگی که ما توانستیم اینجا بسازیم و من از رفتار همه با ما در راه خروج بسیار قدردانی می‌کنم. من به اینکه یک بازیکن فرنچایز بودم و به رابطه‌ام با جامعه واشنگتن افتخار می‌کنم. اما من می‌دانم که این یک ترید است و زمان مناسبی برای من و فرنچایز برای جدایی بود.
خطاب به همه در فینیکس:
من هیجان‌زده هستم که برای شما بازی می‌کنم و بخشی از فرنچایز سانز هستم. یکی از چیزهایی که در مورد این تیم متوجه شدم این است که روزهایی که پسرانم پیراهن شماره 3 را می‌پوشیدند احتمالا به پایان رسیده است. اما فرنچایز سانز به من اعتماد کرد و پیراهن شماره 3 را دوباره به من داد تا پسرانم همچنان پیراهن شماره 3 مرا بپوشند! وضعیت فعلی فرنچایز بسیار عالی است، این گروه شانس خاص بودن را دارد.
در آخر برای من تلخ است که به واشنگتن بگویم "خداحافظ" بنابراین می‌گویم "بعدا می‌بینمتان!" درود من به شهر و طرفداران ویزاردز. امیدوارم مرا همیشه بخشی از خودتان بدانید.
ما آخرین اخبار، تحلیل‌ها و آمار NBA را از طریق وب‌سایت، برنامه تلفن همراه و کانال‌های رسانه‌های اجتماعی خود ارائه می‌دهیم. ما همچنین مصاحبه‌های اختصاصی با بازیکنان، مربیان و مدیران NBA را ارائه می‌دهیم.
پس امروز به ما بپیوندید و از اخبار NBA لذت ببرید!
