《به نام خدا》
در دو بخش قبلی نما های دور و متوسط و انواع مختلف شان را بررسی کردیم. در این بخش می خواهیم نمای نزدیک را معرفی کنیم.
5_نمای کمی نزدیک (Medium Close Up)
در این نما معمولا کاراکتر فیلم از قفسه سینه نمایش داده می شود و بیننده می تواند تمام حرکات صورت او را ببیند. در اینجا مخاطب می تواند از تصویر صورت بازیگر به احساسات او پی ببرد. احساساتی مانند: غم، شادی، رنج، جنون، عشق.....
پس در اینجاست که مخاطب با کاراکتر فیلم صمیمی شده و ویژگی ها و احساسات او را می شناسد و با او همراه می شود.
6_نمای نزدیک (Close Up)
در این نما صورت سوژه از چانه تا بالای سر نمایش داده می شود و تمام کادر را پر می کند. به همین دلیل تمام تمرکز مخاطب متوجه سوژه است و دیگر هیچ چیز نگاه او را به خود مشغول نمی کند. این نما برای رساندن احساسات و حالات و روحی و روانی بازیگر به مخاطب بسیار موثر است و بین مخاطب و بازیگر وابستگی احساسی خاصی ایجاد می کند و در اینجا مخاطب کاملا با سوژه یکی می شود. در این نما به دلیل اینکه دوربین به بازیگر نزدیک شده و صورت او تمام تصویر را پر کرده است، پس باید مواظب باشد تا با حرکت اشتباه از کادر خارج نشود.
نمای خیلی نزدیک (Extreme Close Up)
در این نما صورت بازیگر به قدری بزرگ شده است که فقط می توان بخش هایی از آن را به تصویر کشید. مثلا فقط چشم ها یا فقط دهان. در این نما بازیگر با کوچکترین حرکت از کادر خارج می شود و باید بسیار احتیاط کند. در اینجا مخاطب می تواند فکر و اندیشه و احساسات بازیگر را بخواند و کاملا مانند او فکر کند و تصمیم بگیرد.
