مطلب ارسالی کاربران
شاهنامه فردوسی قسمت دوم
فردوسی بزرگ شاهنامه را نه به سفارش طمع اجرت سروده است و نه قصد آن داشته که از توان شاعری خود مال و مقام کسب کند بلکه همتش را صرف احیای ایران و ایرانی کرده است در دورانی که ایرانیان به مبارزه با تسلط اعراب برخاستند او نیز سلاح قلم خود را همچنین شمشیری بر کف گرفته است اما گفتنی است که فردوسی در دوران افسانه ای شاهنامه از پرداختن داستانهای عاشقانه خودداری نکرده است داستان هایی مانند : زال و رودابه ، رستم و تهمینه ، منیژه و بیژن ، فرنگیس و سیاوش که مربوط به مشهور ترین قهرمان حماسی و رزمی شاهنامه است یعنی در همان حالت که قهرمانی چون گیو و رستم و و پهلوانان را نمادی از ایرانیان دلاور میسازد ، عشق و محبت را که هر انسانی با آن آمیخته است در مورد آنان منکر نمیشود .
این نکته هم گفتنی در داستان های عاشقانه شاهنامه بر خلاف جامعه و بیشتر داستان ها که عاشق مرد است ، زنان عاشق و شیفته پهلوانان میشونند .
پی نوشت منظور از اعراب : مردم عربستان و نفوذ خلفای عرب بر ایران بوده است ، مردم عرب ایران همیشه جزیی از ایران بودند و در زمان ساسانیان عراق هم متعلق به ایران بود ، همانگونه که تیسفون شهری که امروزه در حدود جنوب شرقی بغداد قرار دارد پایتخت شاهان اشکانی و ساسانی بوده است .