مطلب ارسالی کاربران
برد شيرين، اعتراض تلخ!.....این روزها در آرسنال
يک اکتبر سال 1996 بود که آرسن ونگر به عنوان سرمربي جديد آرسنال معرفي شد. او بيست و چهارمين مربي تاريخ باشگاه آرسنال و اولين مربي غيربومي بود که حضور در اين تيم لندني را تجربه ميکرد. خيليها معتقد بودند که يک مربي غيربومي نميتواند مدت زيادي در آرسنال دوام بياورد و ونگر به زودي جاي خود را به يک مربي بريتانيايي خواهد داد. اما اين مرد خوشفکر فرانسوي در اولين فصل حضورش درحالي که در ميانه فصل به آرسنال آمده بود، توانست اين تيم را به مقام سوم برساند. در دومين فصل حضورش موفق به فتح ليگ برتر و جام حذفي شد و به عنوان بهترين مربي سال جزيره انتخاب شد و نشان داد که حضورش در لندن چندان هم کوتاه نخواهد بود. شنبه شب درحالي که دقيقا 6633 روز از امضاي اولين قرارداد ونگر با آرسنال ميگذشت، اين تيم به مصاف وستبروم رفت و تک گل دني ولبک، پانصد وهشتاد و هشتمين برد توپچيها با هدايت پروفسور فرانسوي را رقم زد. البته اين برد شيرين و روحيهبخش زير سايه اعتراض هواداران متعصب آرسنال به دست آمد. هواداران آرسنال در بازي اين تيم مقابل وستبرومويچ بنري را به همراه خود به ورزشگاه آوردند که روي آن نوشته شده بود: «آرسن، از خاطرات خوبي که براي ما رقم زدي ممنون هستيم، ولي اکنون زمان خداحافظي است.» آرسنال با ونگر روزهاي خوبي را تجربه کرده و مسلما هواداران آرسنال فراموش نکردهاند که اين متخصص استعداديابي با کمترين هزينه ممکن توانسته آرسنال را در جمع بزرگان جزيره و حتي اروپا نگه دارد. ونگر در اين 18 سال و اندي که در آرسنال بوده، برخلاف خيلي از مربيان بزرگ دنياي فوتبال هرگز چشم به ولخرجيهاي مالکان تيمش ندوخته و خودش براي کشف ستاره و استعدادهاي ناب دست به کار شده. دنيس برگکمپ، تيري هانري، پاتريک ويرا، نيکلاس آنلکا، امانوئل پتي، مارک اوورمارس، توني آدامز، مارتين کئون، ديويد سيمن، آرون رمزي، سسک فابرگاس، اشلي کول، رابرت پيرس، رابين فنپرسي، سول کمپبل و فردريک ليونگبرگ ستارگاني بودند که با هزينه کم و به لطف شم استعداديابي ونگر، نام آرسنال را در بين قدرتهاي فوتبال آرسنال زنده نگه داشتند. دوران اوج توپچيها با هدايت آرسن ونگر در آغاز و اواسط دهه گذشته ميلادي رقم خورده، زماني که اين تيم توانست بدون کسب حتي يک شکست فاتح ليگ برتر جزيره باشد و در سال2006 به بازي نهايي ليگ قهرمانان اروپا راه يابد. از آن زمان به بعد اما شيب موفقيت توپچيها رو به پايين بوده و آنها تنها 2 مرتبه موفق به رسيدن به جمع 8 تيم نهايي اين رقابتها شدهاند، يک مرتبه در سال 2009 به نيمه نهايي ليگ قهرمانان اروپا راه يافتهاند و 5 مرتبه نيز از صعود به مرحله يکهشتم نهايي بازماندهاند که 4 مرتبه آن به صورت متوالي اتفاق افتاده. اما مسلما دليل ناکاميهاي آرسنال را نبايد روي نيمکت اين تيم جستوجو کرد. بيترديد دلايل واضحي براي پيشي گرفتن تيمهايي نظير چلسي و منچسترسيتي در سطح ملي و تيمهايي نظير دورتموند، پاريسن ژرمن و اتلتيکومادريد در سطح اروپايي از آرسنال وجود دارند که يکي از آنها نبود بازيکنان سطح بالا در اين تيم در مقايسه با ساير مدعيان قهرماني است که سبب شده از قدرت آرسنال بسيار کاسته شود. تيمهايي مثل رئال، بارسلونا، چلسي و منسيتي با سرمايههاي تمام نشدني خود در سالهاي اخير اقدام به جذب بسياري از ستارگاني که در آرسنال به خوبي تعليم ديده بودند، نمودهاند؛ اتفاقي که در سالهاي ابتدايي حضور ونگر در آرسنال رخ نميداد و حفظ ستارگان و استعدادهاي اين تيم باعث شد تا پروفسور فرانسوي بتواند 3 قهرماني ليگ برتر، 5 قهرماني جام حذفي و يک نايب قهرماني ليگ قهرمانان اروپا را براي آرسنال به دست آورد. مسئولان آرسنال خودشان هم به اين واقعيت پي بردهاند که در فوتبال امروزي بدون پول نميتوانند جايي در جمع بزرگان و مدعيان داشته باشند و به همينخاطر هم با تزريق پول به جيبهاي ونگر در 2 تابستان اخير با وجود رقباي سرسخت موفق به جذب ستارگاني نظير مسوت اوزيل و الکسيس سانچس شدهاند. در آرسنال دوران تازهاي آغاز شده و مسلما در اين دوران جديد هيچ مربياي به اندازه ونگر نميتواند به توپچيها کمک کند. ونگر با رد پيشنهاد تيمهاي بزرگي همچون بايرن، بارسلونا و حتي رئالمادريد به آرسنال وفادار مانده و حالا نوبت به هواداران آرسنال رسيده تا وفاداري خود را به اين مرد فرانسوي نشان دهند. ونگر اين حق و البته لياقت را دارد که با شروع خريدهاي نجومي آرسنال در موفقيتهاي آتي اين تيم سهيم باشد.