Behzad S.hمیلان جلوی تیمای که اغلب فوتبال هجومی و مالکانه بازی میکنن یجورایی میشه گفت دست بالا داره چون میتونه با حملات سریع و استفاده از مهارت و خلاقیت نفرات جلوییش از خط دفاعی کم تراکم شون رد بشه پس ناپولی را همیشه جدا از اینکه راحتتر هم بازی میکنه ،اغلب هم میبره. برتری روانی هم بمرور ایجاد میشه موثرهست. اما مشکل اصلی میلان جلوی تیمای چغر و با سبک دفاع- ضدحمله هست.میلان برخلاف اصرارش، هرگز روی سبک بازیسازی از عقب زمین با رجیستا مهارت و توانمندی لازمو نداشته.امروز هم دیدید که بعد از سه چار پاس ساده و ناتوانی در عبور از خط اول پرس رقیب، سریع روی به پاس بلند پشت دفاع میاوردن. بعد از باخت سنگین قبلی، مجددا جلوی یک تیم بزرگ دفاعی دیگه ینی یووه هم دیدید میلان چقدر بدردسر افتاد.و صدالبته پاریس هم با ضدحملات کشنده و سریع سه نفره میلان را نابود کرد.
در نیمه اول این بازی میلان بتمامی از سمت راست حملاتش را ارائه داد گویی یک نفر بیشتر در جناح راست داشت.و در سمت چپ نه تنها هیچ حرکت مثبتی ندیدیم بلکه حملات خطرناک رقیب هم از سمت چپ میلان شکل میگرفت و این حقیقتا جای تأسف داره.شاید اگه لیائو یک گلی بزنه یا چندتا حرکت مثبت و موفق ارائه کنه بتونه کمی اقلا از بی روحیه بودن و مشکل روانی دربیاد.تئو و لیائو الان نقطه ضعف فنی میلان فعلی شدن مربی هم جسارت لازمو ندارن تا بتونه تغییرشون بده.با درنظر گرفتن شرایط، این دو باید سریعتر شوکی بهشون وارد بشه بلکه بخودشون بیان.حتی اگه شده پنالتی چیزی بزنن میتونه کمک کنه.