بوی گل"فرانتس بکن‌باوئر" فراتر از کارویژه ورزشی دارای یک کارویژه سیاسی در سالهای وحدت دو آلمان بود. آن هم زمانیکه تیم ملی آلمان در جام جهانی ۱۹۹۰ درست شش ماه پس از فروپاشی دیوار برلین، تیم ملی آلمان‌غربی با مربیگری بکن‌باوئر به قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۰ رسید و توافقهای مربوط به وحدت دو آلمان در طول برگزاری جام جهانی در جولای ۱۹۹۰ به امضا رسید.
برخلاف جام جهانی ۱۹۸۶ که شاگردان بکن‌باوئر در بازی پایانی مغلوب آرژانتین شدند؛ اینبار ژرمن‌ها عزم خود را برای قهرمانی جزم کرده بودند. ولی صعود یاران بکن‌باوئر بی دردسر نبود؛ برد دراماتیک آلمان مقابل ولز در مرحله مقدماتی و در شهر کلن زمینه‌ساز قطعی شدن صعود به جام جهانی شد؛ آن هم زمانیکه آلمان‌شرقی پس از شکست مقابل اتریش نتوانست به دور نهایی جام‌جهانی راه یابد. درست یک هفته پس از فروپاشی دیوار برلین بود که آلمان‌شرقی با سه گل در وین مغلوب اتریش شد. صعود آلمان‌غربی و عدم توفیق آلمان‌شرقی درست مصادف با فروپاشی دیوار برلین وجهی دراماتیک پیدا کرد. چند هفته بعد در فوریه ۱۹۹۰ هلموت کهل و گورباچف بر سر عدم دخالت شوروی در فرآیند اتحاد دو آلمان به توافق رسیدند.
اوج این توافقات در حین برگزاری جام جهانی بود. چند هفته مانده به آغاز جام جهانی در مارس ۱۹۹۰ واحد پول آلمان به مارک آلمان غربی تغییر یافت. در روز یکم جولای ۱۹۹۰ اتحادیه اقتصادی دو کشور همزمان با بازی آلمان و چکسلواکی در یک چهارم‌نهایی به امضا رسید. مصادف با بازی نیمه‌نهایی آلمان و انگلیس نیز اجلاس ناتو در لندن برگزار شد و در این اجلاس از اتحاد دو آلمان استقبال شد. سرانجام در ششم جولای، دو روز مانده به فینال جام جهانی توافق اتحاد دو آلمان امضا شد. کار به جایی رسید که بکن‌باوئر در مصاحبه پس از قهرمانی از اینکه میتواند بازیکنانی همچون ماتیاس سامر و اولف کرشتن که در تیم آلمان شرقی بودند را به تیم ملی دعوت کند خوشحال بود.
