عالیجناب پفوندی....
یه دشت سرسبز، یه رود پر آب
یه سد محکم، داشتیم رو سیلاب
ما از خوشیها، دلامون آزرد
سدو شکستیم، دنیا رو آب برد
حالا از اون درو دشت چیزی نمونده باقی
انگار از این میخونه صد ساله رفته ساقی
حالا غم ما، قد یه دریاست
جایی که باید دل به دریا زد همینجاست
نه کار ایناست، نه کار اوناست
از این و اون نیست، از ماست که برماست