طرفداری | هوگو گاتی (Hugo Gatti) زاده 19 اوت 1944 در شهر کارلوس تخدور در بوینوس آیرس آرژانتین است. او با قد 185 سانتی‌متری خود در پست دروازه‌بان بازی می‌کرد. هوگو کوچک‌ترین فرزند خانواده بود که علاقه بسیاری به فوتبال داشت و کار خود در ابتدا به عنوان یک مهاجم شروع کرد؛ پستی که باعث شد تا گاتی، چگونگی بازی یک مهاجم را بشناسد. او سپس به پست دروازه‌بان منتقل شد و راهی تیم جوانان باشگاه آتلانتا شد. او در سال 1962 به تیم اصلی آتلانتا پیوست و ماجراجویی خود را در سطح بزرگسالان آغاز کرد. گاتی در 18 سالگی، برای نخستین بار در سطح بزرگسالان به میدان رفت.
این دروازه‌بان در دو فصل حضورش در آتلانتا، در 39 مسابقه به میدان رفت و با سبک خاص خود به شهرت بسیاری در کشورش رسید. او یکی از نخستین دروازه‌بانانی بود که حضور ساکن در خط دروازه را قبول نداشت و خروج‌های بسیاری داشت. گاتی با خروج از خط دروازه به سوی مهاجم حریف، فضای حرکتی آن‌ها را محدود می‌کرد و حریف را مجبور به انتخاب در زمان کم می‌کرد. این سبک بازی گاتی باعث شده بود تا لقب «مرد دیوانه» را دریافت کند زیرا نمایش‌های بی‌پروای گاتی در فوتبال جهان به امری بدیهی تبدیل نشده بود. 12 بازی و چهار کلین‌شیت در فصل 1962 و 36 بازی و هشت کلین‌شیت در فصل 1963، آمارهای گاتی در آتلانتا بود.
او در سال 1964 راهی ریورپلاته شد تا رقیبی جدی برای سنگربان افسانه‌ای این باشگاه یعنی آمادئو کاریزو باشد. رقابت با کاریزو، تأثیر بسیار زیادی بر روی این دروازه‌بان داشت. او در سال‌های حضورش در ریورپلاته به آمارهای پنج بازی و چهار کلین‌شیت در فصل 1964، 15 بازی و شش کلین‌شیت در فصل 1965، 15 بازی و شش کلین‌شیت در فصل 1966، 37 بازی و 14 کلین‌شیت در فصل 1967 و 21 بازی و شش کلین‌شیت در فصل 1968 رسید. گاتی به حضور دیوانه‌وارش درون خط دروازه ادامه داد و همانند یک «شومن» در زمین چمن، هیجان را در دل هواداران زنده نگاه می‌داشت. او در سال 1966 و نخستین تجربه حضورش در لیبرتادورس، به همراه ریورپلاته به فینال این تورنمنت صعود کرد اما در دیدارهای نیمه نهایی و فینال این جام نیمکت‌نشین شد و فقط در هفت مسابقه مرحله گروهی بازی کرد. تجربه بعدی این سنگربان عجیب و غریب در باشگاه خیمناسیا لاپلاتا رقم خورد. شش فصل حضور گاتی در خیمناسیا، آمارهای 36 بازی و 11 کلین‌شیت در فصل 1969، 29 بازی و هفت کلین‌شیت در فصل 1970، 43 بازی و هفت کلین‌شیت در فصل 1971، 44 بازی و 9 کلین‌شیت در فصل 1972، 40 بازی و شش کلین‌شیت در فصل 1973 و 34 بازی و هشت کلین‌شیت در فصل 1974 را برای گاتی به همراه داشت.
گاتی پس از سالیان سال حضور در خیمناسیا، با وجود رسیدن به سن 30 سالگی، هم‌چنان احساس می‌کرد تا ماجراجویی‌های مهم و طولانی‌تری را پیش روی خود دارد. او در ابتدا راهی یونیون سانتافه، دیگر باشگاه آرژانتینی در سطح نخست فوتبال این کشور شد و به 15 کلین‌شیت در 45 مسابقه رسید. سپس ماجراجویی جدی‌تری نصیب این مرد بی‌پروا شد. او در سال 1976، راهی رقیب دیرینه ریورپلاته یعنی بوکاجونیورز شد تا یاغی‌گری را نیز به سیاهه ماجراجویی‌های بی‌پروایش اضافه کند. 39 بازی و 20 کلین‌شیت از گاتی، بوکاجونیورز را به قهرمانی لیگ برتر آرژانتین رساند. در آن سال‌ها لیگ برتر آرژانتین به دو مرحله متروپولیتن و ناسیونال تقسیم می‌شد و هر باشگاه می‌بایست سالیانه در هر دو سبک لیگ بازی کند. گاتی با درخشش خود در خط دروازه، بوکاجونیورز را به قهرمانی در هردوی این سبک‌ها رساند. اوج فوتبال این سنگربان در فصل 1977 رقم خورد؛ فصلی که گاتی به همراه بوکاجونیورز ماجراجویی موفقی را در لیبرتادورس گذراند و به قهرمانی آن رسید. گل‌زدن به گاتی در لیبرتادوس، یکی از سخت‌ترین کارهای فوتبالی جهان بود زیرا او در 12 بازی خود، 10 کلین‌شیت کرد و تنها دو گل دریافت کرد. او در دو بازی رفت و برگشت فینال برابر کروزیرو، فقط یک گل دریافت کرد تا پس از تساوی دو تیم، ضربات پنالتی، تیم شایسته قهرمانی را انتخاب کند.
او یکی از مهم‌ترین پنالتی‌های دوران فوتبالش را در ششمین حرکت حریف مهار کرد تا بوکاجونیورز را به قهرمانی لیبرتادورس رسانده و خود نیز مرد محبوب سکوهای این باشگاه شود. دیگر هیچ‌کدام از هواداران بوکا به یاد نمی‌آورد که روزی دروازه‌بان محبوب‌شان عضوی از تیم رقیب بوده است. آمار کلی گاتی در این فصل، 37 بازی و 15 کلین‌شیت بود. ادامه سال موفق این سنگربان با قهرمانی بوکاجونیورز در جام بین‌قاره‌ای برابر گلادباخ رقم خورد. او در بازی برگشت در ترکیب تیمش قرار گرفت و با کلین‌شیت خود، تیمش را قهرمان جهان کرد. بازی رفت در نبود گاتی با تساوی 2-2 دو تیم به پایان رسیده بود. بوکاجونیورز در سال 1978 نیز از عنوان قهرمانی خود در لیبرتادورس دفاع کرد و به قهرمانی این فصل فوتبال قاره رسید. او در بازی برگشت فینال برابر دپورتیوو کالی به میدان رفت تا با سه کلین‌شیت در چهار مسابقه، تیمش را به دومین قهرمانی لیبرتادورس برساند. 38 بازی و 13 کلین‌شیت، آمار مجموع گاتی در این فصل بوکاجونیورز بود.
حضور گاتی در بوکاجونیورز ادامه‌دار بود و این سنگربان به آمارهای 22 بازی و 9 کلین‌شیت در فصل 1979، 40 بازی و 15 کلین‌شیت در فصل 1980، 13 بازی و پنج کلین‌شیت در فصل 1981، 53 بازی و 17 کلین‌شیت در فصل 1982، 22 بازی و 11 کلین‌شیت در فصل 1983 و 17 بازی و پنج کلین‌شیت در فصل 1984 رسید. او در سبک جدید برگزاری یک‌پارچه لیگ برتر آرژانتین نیز حضور داشت و در فصل نخست آن به میدان رفت. آمارهای گاتی در این مدل لیگ کشورش نیز 32 بازی و هشت کلین‌شیت در فصل 86-1985، 41 بازی و 12 کلین‌شیت در فصل 87-1986، 36 بازی و 15 کلین‌شیت در فصل 88-1987 و یک بازی در فصل 89-1988 بود. سرانجام سبک بی‌پروای گاتی در خط دروازه، منجر به فاجعه شد زیرا این سنگربان در دیدار برابر دپورتیوو آرمنیو در فصل 89-1988، به سمت مهاجم حریف رفت تا توپ را پیش از ورود به محوط جریمه مهار کند اما یک اشتباه محاسباتی توسط گاتی و گل حریف، تمامی رشته‌هایش را پنبه کرد. از این رو، او مورد غضب سرمربی تیمش قرار گرفت و دیگر در ترکیب بوکا حضور نیافت تا در سال 1989، از دنیای فوتبال خداحافظی کند.
گاتی در سال 1966، برای نخستین بار به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و دروازه‌بان سوم این کشور در جام جهانی 1966 بود. او در انگلستان، حتی برای یک مسابقه نیز در ترکیب کشورش قرار نگرفت تا برای ثبت نخستین بازی ملی خود تا سال 1975 و نخستین بازی آرژانتین در کوپا آمریکای این سال برابر ونزوئلا منتظر بماند. او در چهار بازی این تورنمنت به میدان رفت. پیروزی 0-11 آرژانتین در این دوره از کوپا با حضور این سنگربان به ثبت رسید. او در سال 1977، باز هم پیروزی در ضیافت پنالتی را تجربه کرد. تیم ملی آرژانتین در یک تورنمنت دوستانه به مصاف تیم ملی ایران رفته بود که با حرکات ماهرانه گاتی درون خط دروازه، حسن نظری و رضا عادلخانی، موفق به گل کردن پنالتی‌های خود نشدند تا این سنگربان و تیمش به پیروزی برابر ایران دست یابند. آخرین بازی ملی گاتی، دیدار برابر آلمان در سال 1977 بود. او با 15 بازی ملی و چهار کلین‌شیت به ماجراجویی ملی خود خاتمه داد.
این سنگربان بی‌پروا، یک پنالتی‌گیر قهار بود و بیش از 25 پنالتی مهم را در دوران بازیگری خود مهار کرد. کری‌های گاتی و مارادونا، یکی از اتفاقات جالب این سنگربان در دوران بازیگری بوده است. او پیش از مسابقه سال 1980 بوکاجونیورز برابر آرژانتینوس جونیورز با حضور مارادونا، این ستاره آرژانتینی را یک بازیکن چاق نامید. پس از این اظهار نظر، مارادونا نیز گاتی را بی پاسخ نگذاشت و او را یک دروازه‌بان حسود نامید. از این رو، رویارویی گاتی و مارادونا به یکی از دیدارهای جذاب لیگ برتر آرژانتین تبدیل شد که با پوکر مارادونا همراه شد. آخرین گل مارادونا در این مسابقه، زیباترین آن بود که از روی یک ضربه ایستگاهی به ثمر رسید. با این وجود، روابط میان این دو فوتبالیست آرژانتینی، پس از حضور مارادونا در بوکاجونیورز، حسنه شد و این دو به دوستی قابل توجهی رسیدند. گاتی پس از بازنشستگی از فوتبال، به روزنامه‌نگاری مشغول و یک ستون را در روزنامه AS برای خود داشت. او به عنوان مفسر در تلویزیون نیز ظاهر می‌شد و اظهارات بسیار جنجالی داشت. او با وجود آرژانتینی بودن از لیونل مسی متنفر بود و به رونالدو گرایش داشت. گاتی اعتقاد داشت که مسی در تیم ملی آرژانتین کم‌کاری کرده و اهمیت دی ماریا در قهرمانی آرژانتین در جام جهانی 2022، بیش از این بازیکن بوده است. او هم‌چنین اظهارات عجیبی را درباره زنان و گرایش فوتبالیست‌های نسل جدید به مسائل مالی داشت و حاشیه‌ساز شده بود. گاتی در 20 آوریل 2025، پس از 80 سال عمر، به دلیل ذات‌الریه درگذشت.
از سری خاطرات فوتبالی
فرانچسکو کاپوتو؛ از آقای گلی سریب و همکاری با کونته تا نخستین بازی ملی در 33 سالگی
دمیر دسنیچا، بازیکن ناشنوا و بیزبانی که به دلیل فریاد بر سر داور در بازی با رئال مادرید، اخراج شد
ریوالدو بوربا؛ از توپ طلای 1999 و درخشش در بارسلونا تا بازی در میلان، آنگولا و ازبکستان
