طرفداری | "Je m'appelle Luis Enrique." این یعنی «من لوئیس انریکه هستم.»
این نحوۀ معرفی لوئیس انریکه به خودش به خبرنگاران در تابستان 2023 بود؛ زمانی که هدایت پاری سن ژرمن را برعهده گرفت. لوئیس انریکه فراتر از این به فرانسوی صحبت نمی‌کند، مگر این‌که بخواهد جمله محبوبش، "on va gagner" به‌معنای «می‌خواهیم ببریم» را بگوید. همین جمله، شخصیت سرمربی اسپانیایی را به‌خوبی خلاصه می‌کند؛ صریح، رک و بی‌نیاز به نمایش‌‌ها و جلب توجه.
لوئیس انریکه اهل خودنمایی نیست، بلکه فردی جدی، دقیق و سخت‌کوش است که ترجیح می‌دهد کارش به‌جای خودش حرف بزند و کارش هم در این فصل، عالی بوده؛ تیم پرستاره پاری سن ژرمن که همیشه ستاره سالار بود، حالا مجموعه‌ای منسجم، متحد و مقاوم شده است. چند هفته پیش بود که پی‌اس‌جی قهرمانی‌اش در لیگ 1 قطعی شد و حالا شانس آن‌ها برای رسیدن به سه‌گانه، اصلاً کم نیست. با پیروزی 1-0 پاری سن ژرمن در خانه آرسنال، حالا رؤیای رسیدن به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، احتمالی جدی‌تر از هر زمان دیگری است.
قهرمان شدن برای باشگاه پاریسی تازگی ندارد اما تفاوت این‌جاست که لوئیس انریکه تیمی که با ستاره، پول زیاد و «لاکچری» بودن شناخته می‌شد را به تیمی جوان، پویا و تماشایی تبدیل کرده است اما چگونه پاری سن ژرمن و لوئیس انریکه توانستند دل بینندگان بی‌طرف را به‌دست بیاورند؟
برخاستن از دل غم
لوئیس انریکه در زندگی ضربات سختی خورده است. در سال 2019 بود که شانا، دختر 9 ساله او براثر یک سرطان نادر استخوان از دنیا رفت اما لوئیس انریکه درباره مرگ دخترش، آرامشی مثال‌زدنی دارد و در مستند تأثیرگذار «زوم اسپورت» خاطره‌ای را از دیدار با مادرش می‌گوید:
مادرم تحمل نگهداری عکس‌های شانا را نداشت. یک روز به خانه رفتم و از او پرسیدم که چرا هیچ عکسی از شانا ندارد. او گفت: «نمی‌تونم، توانش را ندارم». به او گفتم: «مامان، باید عکس‌های شانا رو توی خونه بگذاری، چون اون زنده است. شاید از نظر فیزیکی کنار ما نباشه اما از نظر روحی هست چون هرروز درباره‌اش حرف می‌زنیم و یادش می‌افتیم و می‌خندیم. هنوز هم باور دارم شانا ما رو تماشا می‌کنه».
او و همسرش بنیاد خیریه‌ای را به یاد دخترشان تأسیس کرده‌اند تا از خانواده‌هایی که فرزندی با بیماری لاعلاج دارند، حمایت کنند، به‌خصوص آن‌هایی که توانایی مالی کمی دارند. مثل اکثر کارهای لوئیس انریکه، این کار از روی عشق و هدف انجام می‌شود چون او از هر نظر انسانی فروتن و اصیل است.
لوئیس انریکه و دخترش شانا در جشن قهرمانی لیگ قهرمانان 2015
بیش از دو سال است که لوئیس انریکه هرروز صبح با پای برهنه روی چمن زمین تمرین پاری سن ژرمن قدم می‌زند چون باور دارد «ارتباط با زمین» به او کمک می‌کند ارتباطی عمیق‌تر با طبیعت بگیرد و از آلرژی در فصل بهار در امان بماند. او همچنان یک «ورزشکار» است. خودش هرروز غیر از حرکات کششی، با بازیکنان تمرین می‌کند. او به موج‌سواری، شنا، دوهای استقامتی و دوچرخهسواری در مسیرهای کوهستانی علاقه دارد. در سال 2007 او چالش «آیرون‌من» را در فرانکفورت به پایان برد؛ 3.8 کیلومتر شنا، 190 کیلومتر دوچرخهسواری و یک دوی ماراتن کامل. سال بعد نیز در یک مسابقه طاقت‌فرسای ماراتن به‌طور 250 کیلومتر طی شش روز در صحرای بزرگ آفریقا شرکت کرد.
او اصلاً نمی‌خواست سرمربی پاری سن ژرمن لاکچری شود!
لوئیس انریکه پس از خداحافظی از فوتبال گفت «فقط رقابت کردن را می‌داند» و این یعنی مهاجم سابق بارسلونا فقط باید وارد حرفه مربیگری می‌شد. فلسفه مربیگری لوئیس انریکه الهام‌گرفته از پپ گواردیولا، هم‌تیمی قدیمی‌اش است. او چیز منحصربه‌فردی وارد فوتبال نکرده اما انرژی مثبت او باعث شده یکی از اعضای تغییر گسترده فرهنگ فوتبال باشد.
حالا این روحیۀ لوئیس انریکه به موتور محرک پاری سن ژرمن تبدیل شده اما این در حالی است که او در ابتدای میلی به قبول پیشنهاد کار در این باشگاه نداشت. او تصور می‌کرد پاری سن ژرمن فقط بازیکن اسمی می‌خواهد و به گمان او هدایت کردن بازیکنانی چون نیمار، کیلیان امباپه و حتی لیونل مسی، کار ممکنی نبود اما وقتی شنید باشگاه تصمیم به تغییر فلسفه گرفته و می‌خواهد یک «تیم» بسازد، نظرش تغییر کرد.
با گذشتن مدت کوتاهی از ورود لوئیس انریکه، مارکو وراتی و نیمار از پاری سن ژرمن جدا شدند. او کسی است که ارزش ستاره‌های بزرگ را می‌داند اما حد و حدود باید رعایت شوند. در مستندی در اولین فصل حضور لوئیس انریکه در پاری سن ژرمن، او پس از هت‌تریک امباپه، مسئولیت‌های دفاعی‌اش را به او گوشزد کرد:
او البته که بهترین بازیکن دنیاست اما اگر قرار باشد تیمی همیشه قهرمان شود که بهترین بازیکن دنیا را دارد، پی‌اس‌جی باید هشت مرتبه فاتح لیگ قهرمانان اروپا می‌شد اما تا حالا یک بار هم نشده است.
لوئیس انریکه، ساختار را محترم می‌شمارد اما از بیان رک نظراتش ترسی ندارد:
از بدترین اتفاقات فوتبال ترسی ندارم. اگر اخراجم کنند، مشکلی نیست. فردایش می‌روم دوچرخهسواری.
این نگرشی بود که به لوئیس انریکه کمک کرد با وجود آغاز متزلزل در پاری سن ژرمن و باخت 4-1 به نیوکاسل در لیگ قهرمانان اروپا و انتقادهای شدید هواداران، روی نیمکت دوام بیاورد. او آرام ماند، به اصول فوتبالی‌اش وفادار ماند و روی ساختار، تکرار و نظم موقعیت‌های بازی پافشاری کرد.
وقتی لوئیس انریکه به پاریس آمد، باید تیمی که به هیاهو و آشفتگی عادت داشت را نوسازی می‌کرد. این یعنی نباید در دفتر کار وقت می‌گذراند بلکه مستقیماً با بازیکنان و دستیاران کار کرد تا ایده‌هایش را در تیم، جا بیندازد. برخی بازیکنان البته مقاومت کردند؛ از جمله امباپه که بازی کردن در پست شماره 9 یا توبیخ‌شدن بعد از هت‌تریک را دوست نداشت اما بقیه بازیکنان رشد می‌کنند چون انریکه، فرق نمی‌گذارد و سوگلی ندارد.
شماها هیچی سرتون نمی‌شه!
برای لوئیس انریکه مهم نیست رسانه‌ها دوستش دارند یا خیر. مستند سه قسمتی «زوم اسپورت» درباره زندگی او، نامی طعنه‌آمیز دارد: «شماها هیچی سرتون نمی‌شه». این پیامی صریح به رسانه‌ها است که نشان می‌دهد نظرات آن‌ها روی این سرمربی هیچ تأثیری ندارد.
او حتی اقرار کرده اگر دست او بود، حاضر بود نصف دستمزدش را ببخشد، به شرطی که مجبور به صحبت با رسانه‌ها نباشد:
نظرات خبرنگاران را نمی‌خوانم و این به‌خاطر بی‌احترامی نیست، بلکه دلیلی منطقی دارد. آن‌ها حتی 10% اطلاعات من و تیمم درباره یک موضوع را ندارند و البته زمانی که ما روی تیم می‌گذاریم را صرف تحقیق نمی‌کنند.
وضعیت لوئیس انریکه در اکثر کنفرانس‌های خبری
اینجا یک تناقض جالب دیگر دیده می‌شود؛ این سرمربی دوست ندارد مصاحبه اختصاصی کند اما همیشه حاضر است خودش را مستندی بی‌پرده و بی‌ریا، کاملاً به نمایش بگذارد و البته این بار اول هم نیست.
در جام جهانی 2022، بسیاری از مردم اسپانیا به‌جای تماشای تلویزیون، ساعت‌ها پای پخش زنده توئیچ می‌نشستند تا لوئیس انریکه با همان لحن صمیمی همیشگی به همه سؤال‌ها پاسخ دهد؛ از این‌که چرا روزی 6 تخم‌مرغ می‌خورد گرفته تا تنفر از پنیر و برهنه خوابیدن. او در پخش زنده صحبت کرد و مستندی از خودش ساخت تا با ارائه صادقانه‌ترین نسخۀ خودش، قضاوت را به مردم واگذار کند.
پاری سن ژرمن محبوب لوئیس انریکه
عثمان دمبله به یکی از نمادهای موفقیت پروژۀ جدید پاری سن ژرمن تبدیل شده است. در تابستان گذشته، لوئیس انریکه به او یک مأموریت مهم داد: زدن گل‌های بیشتر. پیام، واضح بود؛ دمبله باید خودخواه‌تر می‌بود و بیشتر شوت می‌زد. دمبله گوش کرد و حالا یک مهاجم کاذب درجۀ یک است. در مرکز زمین در بیلدآپ مشارکت دارد و در جلوی زمین، لمس‌توپ، شوت و گل بیشتری ثبت می‌کند. دمبله دیگر آن وینگر پراشتباه دوران بارسلونا نیست؛ حالا بازیکنی متمرکز است و تا اواخر فصل 25-2024 بیش از 30 گل زده است.
دمبله با گوش کردن به توصیه‌های لوئیس انریکه، حالا بازیکن کاملی شده است
برای لوئیس انریکه، شکست واقعی به این معنی نیست که تلاش کنی و موفق نشوی بلکه این است که همۀ توانت را به کار نبندی. لوئیس انریکه در همان دوران بازیگری باور داشته فوتبال، مسئله مرگ و زندگی نیست و بابت باختن، اشک نمی‌ریزد. وقتی در تابستان گذشته رفتن امباپه از پاری سن ژرمن قطعی شد، لوئیس انریکه جمله‌ای گفت که احتمالاً امضای دوران حضور او در پاری سن ژرمن است:
از حالا تیم بهتر بازی خواهد کرد.
احتمالاً او با خودش می‌گفت سال آینده هر اتفاقی در زمین بیفتد، تحت کنترل من است چون دیگر مجبور نیستم همه تیم را حول محور یک نفر بچینم. این پاری سن ژرمن، واقعاً تیم لوئیس انریکه است؛ خیلی‌ها باور دارند او کسی است که می‌تواند رؤیای دیرینۀ فتح لیگ قهرمانان را محقق کند.
به قلم گیِم بالاگه از وب‌سایت بی‌بی‌سی
