مطلب ارسالی کاربران
دوگانگی در سخنان و رفتار یک کارشناس ورزشی: صداقت در کلام یا در عمل؟
چند روز پیش در یک برنامه تحلیلی ورزشی (لذت فوتبال)، یکی از کارشناسان مطرح (فرشاد کرمی) به موضوعی جالب اشاره کرد که در دنیای فوتبال و مربیگری کمتر به آن پرداخته می‌شود؛ صداقت و پذیرش مسئولیت شکست‌ها. این کارشناس با تأکید بر لزوم داشتن شهامت در گفتن اشتباهات، بیان کرد که مربیان باید توانایی پذیرش شکست و تصحیح اشتباهات خود را داشته باشند تا بتوانند به پیشرفت تیم و بهبود شرایط کمک کنند. به گفته او، صداقت نه تنها در قبال بازیکنان، بلکه در قبال هواداران و رسانه‌ها نیز ضروری است.
اما نکته جالب و در عین حال متناقض در این صحبت‌ها زمانی نمایان شد که همین کارشناس در مسابقه پیامکی همین برنامه که بصورت آنلاین ده سوال پرسیده می شود تا مخاطبان تلویزیونی با ارسال جواب درست مسابقه را ادامه بدهند، هنگام دادن پاسخ به یک سوال ورزشی که به نوعی هدفشان کمک به مخاطبان برای جواب صحیح بود، در یکی از سوالات جواب اشتباهی ارائه داد. به جای اینکه اشتباه خود را بپذیرد و از آن به عنوان فرصتی برای یادگیری یاد کند، در واکنش به اشتباهش ادعا کرد که “این اشتباه عمدی و انحرافی بود” و به نوعی تلاش کرد تا اشتباه خود را توجیه کند.
این تناقض بین گفته‌ها و عمل برای یک کارشناس ورزشی که خود مدافع صداقت در فوتبال هست و نمی‌تواند اشتباه خود را بپذیرد، این سوال پیش می‌آید که چگونه می‌توان از مربیان و مسئولان تیم‌ها انتظار داشت که به راحتی اشتباهات خود را بپذیرند و اصلاح کنند؟
این اتفاق به خوبی نشان می‌دهد که تنها صحبت کردن در مورد صداقت کافی نیست و باید این ویژگی در عمل نیز نشان داده شود. برای رشد و پیشرفت در هر زمینه‌ای، از جمله ورزش، پذیرش اشتباهات و یادگیری از آن‌ها بخش مهمی از فرآیند بهبود است. از این رو، کارشناس ورزشی مذکور باید بیشتر از آنچه که در کلام گفته است، در عمل هم صداقت و شجاعت پذیرش اشتباهات را به نمایش بگذارد تا بتواند الگویی واقعی برای دیگران باشد.
در نهایت، این موضوع برای مربیان و دیگر مسئولان تیم‌ها نیز اهمیت زیادی دارد. پذیرش اشتباه و عدم فرار از مسئولیت، نه تنها باعث بهبود عملکرد شخصی می‌شود، بلکه موجب اعتماد بیشتر بازیکنان و هواداران به آن‌ها نیز خواهد شد.
