Nariman Culéتقیربا این اتفاقات رو کم و بیش توی همه بازی های بزگ بارسلونا دیدم امسال. خیلی وقتا خودمو میزاشتم جای هوادار تیم مقابل مثلا رفیق اینتریم که ببینم میتونم بپذیرم این حرکت هارو و بیشتر بهم میریختم. به نظرمیکم شرف داشته باشی نمیتونی اینا رو نادیده بگیری، حتی اگه از ندیدنشون توسط داور برای تیمت خوشحال باشی. پذیرش واقعیت با خوشحالی یا ناراحتی برای اتفاقات بازی متفاوته. برای تشخیص تفاوتشون، شرف و وجدان میتونه کمک کنه. مثالاش کم نیستن تو همین دو بازی اخیر بارسا:
اولیش همین حرکت والورده که انگار هدف، حذف فیزیکی بازیکنه با مصدوم کردنش (برد به چه قیمتی)
گل اول، پاسی که به امباپه داده شد تو شرایط افساید بود و به خاطر وجود امباپه، مدافع دچار خطا شد
گل دوم هم که خطای همین والورده روی یامال رو نگرفتن و رفت و توپ گل شد و حتی VAR نبردن
هند پنالتی شوامنی رو نگرفتن
تو بازی اینتر گل سوم کاملا خطا بود روی جرارد مراتین
پنالتی رو یامال رو بیرون گرفتن، دلیلشم واضحه یامال روی خطای اولی نیوفتاد و ادامه داد و بار دوم که خطا شد افتاد پس قطعا باید خطای دوم رو در نظر میگرفت
تک به تک فران تورس رو خیلی مسخره کارت زد داد فقط
و از همشون بدتر و فاجعه تر رفتار احمقانه و دور از فوتبال با هر خط و معیاری بود که آچربی رو پدری انجام داد و حتی وار نرفت، دوار اگر نمیدید اتفاقا کمک داور کامل داشت میدید از نزدیک.
چند روز قبل بازی با اینتر طرفداری یه خبر کار کرد که چرا فیفا دوست نداره بارسا بره فینال. از این داستانا و بحث داغ شرط بندی همیشه هست و نمیشه منکرش شد. اما دردشو هواداری میکشه که دلش خوشه به یه بازی و وقت میزاره میبینه ولی جلو چشش سر تیم محبوبشو میبرن. کمترین تاثیرش پرخاشگری و بدبینی به هرچی قضاوت و داوریه، نه فقط توی فوتبال که سراسر زندگیش. باختن با باخته شدن ناعادلانه خیلی فرق میکنه و این بخش ناجوانمردانه فوتباله که ضربه بدی میزنه و گاها قابل جبران نیست.
چاره ای هم نیست و نمیشه از این بخش جذاب زندگیمون با همه نامردیاش بگذریم. مخصوصا و مخصوصا وقتی تیمایی مثل بارسلونا با همه ناداوریا میان بازیشونو میکنن و با تیم و داوری و فیفا و مافیا میجنگ و پیروز میشن و میبینی خودشونم مثل یه بچه ای که انگار تو محله دارن بازی میکنن با بازی کردن عشق میکنن.
خلاصه که کیف میکنم و عشق میکنم به تماشای بازی تیمم و وقتایی مثل بازی با اینتر سعی میکنم بگذرم و بیشتر به بازی چشم نواز بچه های تیمم بپردازم و تلاش تا لحظه آخرشونو تحسین کنم و بپذیرم که زندگی واقعی هم هیچوقت عادلانه نبوده و این بخشی از زندگیه. طبیعت هیچوق عادلانه نیست. مهم شرافت و تلاش تا لحظه آخر و تسلیم نشدنه که به حق این فصل نمونه شو زیاد دیدم.
خوش باشین و از شیرین کاری بچه های بارسای امسال لذت ببرید.
Visca Barca
