طرفداری | هری کین جام برد؛ اتفاقی که بعد از 700 مسابقه و 15 فصل بازی برای او رخ داد. قهرمانی بایرن مونیخ در بوندسلیگا، طلسم ناکامی‌های کاپیتان تیم ملی انگلیس در کسب یک دستاورد تیمی را پایان داد.
قطعاً این قهرمانی در سن 31 سالگی برای هری کین، طعمی خاص و ویژه دارد؛ شاید شبیه به تجربه پدر شدن در سنین بالا باشد. البته نمی‌توان گفت پدر شدن در سن بالا لزوماً از پدر شدن در جوانی چیز بهتری است اما تجربۀ یک لحظه خوش، چیزی نیست که آسان به دست بیاید و این را کسانی که یک عمر در زندگی تلاش کرده‌اند، خوب می‌دانند.
به بهانه اولین قهرمانی هری کین در دوران حرفه‌ای‌اش، تایمز اسپورت مصاحبه‌ای با آقای گل بوندسلیگا انجام داده است. کین در آغاز دربارۀ قهرمانی با بایرن مونیخ گفت:
کاملاً آگاه بودم که هنوز هیچ جامی نبرده‌ام و خودم بیشتر از هر کس دیگری به خودم فشار می‌آوردم. با گذشت سال‌ها، این فکر به ذهنت خطور می‌کند که «آیا بالاخره اتفاق می‌افتد؟» اما می‌دانم که استمرار و ممارست داشته‌ام. در مسیر فوتبالی‌ام با مسائل زیادی دست‌وپنجه نرم کردم اما باید ادامه داد و تلاش کرد چون در نهایت، سرنوشت خوبی در انتظار است. این قهرمانی هم بی‌شک یکی از این موفقیت‌هاست.
با وجود این‌که برخی منتقدان موفقیت بایرن مونیخ را یک امر قطعی می‌دانستند، در حقیقت در این فصل چنین چیزی رقم نخورد. در فصل 24-2023 هم همین اتفاق افتاد؛ جایی که 44 گل هری کین برای بایرن مونیخ نتوانست مانع قهرمانی بایرلورکوزن در بوندسلیگا شود:
این‌طور نبود که امسال لورکوزن شانسی برای قهرمانی نداشته باشد بلکه ما باید به قدری خوب بازی می‌کردیم تا آن‌ها را کنار بزنیم. اصلاً هم کار ساده‌ای نبود. در ابتدای فصل، خیلی‌ها در بیرون از باشگاه این باور را نداشتند که ما می‌توانیم قهرمان بوندسلیگا شویم.
می‌دانم در بایرن مونیخ همیشه انتظار قهرمانی وجود دارد اما رسیدن به این هدف ساده نیست و باید مثل بار اول، برای قهرمانی تلاش کنی. البته که برای من به‌معنای واقعی کلمه، اولین بار است، درست مثل چند بازیکن دیگر تیم. سرمربی [ونسان کمپانی] هم همین را گفت؛ از همان لحظه‌ای که مثل بار اول جشن نمی‌گیری، وقت خداحافظی‌ات رسیده چون دیگر انگیزه‌ای برای قهرمانی بعدی نداری.
لحظه وصال
هری کین با اریک دایر، دوست و هم‌تیمی قدیمی‌اش در تاتنهام توانست با بایرن مونیخ طعم قهرمانی را بچشد:
برای من و اریک این لحظه خیلی دیر رقم خورد. ما باهم وقت زیادی گذراندیم. درست است در تاتنهام جامی نگرفتیم اما دوران موفقی داشتیم. باشگاه را به جایی رساندیم که پیش از آن نرسیده بود و هرگز از افتخار به آن دوران، خجالت نمی‌کشم. البته که جام نبردیم اما همین باعث می‌شود لحظۀ کنونی شیرین‌تر شود.
کین از زندگی شخصی‌اش هم صحبت می‌کند:
خوش‌شانس هستم که خانواده، دوستان و همسری فوق‌العاده دارم. هرچه بیشتر می‌گذرد، درباره سلامت روان و تعامل درست با اعضای خانواده و دوستان یاد می‌گیرم. گاهی اوقات در زندگی، مسیرت را گم می‌کنی و از خودت دور می‌شوی؛ این اتفاق امروزه با فضای مجازی هم بیشتر می‌افتد. بازیکنان زیادی هم در این مسیر افتاده‌اند.
باور به خودم، بزرگ‌ترین نقطه قوت فوتبالم در همۀ این سال‌ها بوده است و همیشه کاری که به‌نظرم درست رسید را انجام دادم؛ چه در تمرین و چه در بازی. به روزهایی فکر می‌کنم که در نوریچ و لسترسیتی نیمکت‌نشین بودم. بعد از تمرینات، روی تمام‌کنندگی کار می‌کردم. به من می‌خندیدند و می‌گفتند درکت نمی‌کنیم اما همان لحظه‌های کوچک، امروز مرا مرا ساختند.
خانواده شاد کین
هری کین فرصت بردن یک جام تازه با بایرن مونیخ را در ماه آینده دارد؛ جام جهانی باشگاه‌ها:
همیشه گفته‌ام کسی نیستم بیش از حد سرخوش یا ناامید شوم. البته این هفته خیلی هیجان‌زده شدم اما خودم را می‌شناسم؛ خیلی زود تمرکزم را روی جام جهانی باشگاه‌ها می‌گذارم و هدفم قهرمانی‌های دوباره با این تیم است.
