طرفداری | یائو مینگ (Yao Ming) زاده 12 سپتامبر 1980 در شهر شانگهای چین است. او در پست سنتر بسکتبال بازی می‌کرد. پدر او، یائو ژیوان 201 سانتی‌متری و مادرش، فانگ فندی 191 سانتی‌متری، هر دو بسکتبالیست بودند و یائو مینگ، تنها فرزند آن‌ها بود. او در دوران نوزادی خود، پنج کیلوگرم وزن داشت. در ابتدا، یائو به تحقیقات علمی علاقه داشت و سال‌های زیادی طول کشید تا پدر و مادر بسکتبالیستش، او را به سوی حرفه خود بکشانند. او از 10 سالگی بسکتبالیست شد و در یک لیگ آماتور رده سنی خود بازی می‌کرد. پدر یائو برای ترغیب پسرش به بسکتبال، قول هدیه، به تعداد هر توپ درون سبد داده بود. مادر یائو نیز با طبخ غذاهای مناسب بسکتبالیست‌ها، فرزندش را مهیای مسابقات می‌کرد. او به مرور پیشرفت چشم‌گیری را با راهنمایی والدین ورزشی خود تجربه کرد و با الگو گرفتن از سنتر مطرح اهل لیتوانی یعنی آرویداس سابونیس، تبدیل به یک سنتر خوش‌فکر در تیمش شد.
او در 13 سالگی با تیم نوجوانان شانگهای شارکز قرارداد بست و پس از طی مراحل مختلف، در 17 سالگی به تیم اصلی آن منتقل شد. او در فصل نخست حضورش در شانگهای شارکز؛ عملکرد بسیار خوبی داشت و به میانگین‌های 10 امتیاز، 8.3 ریباند و 1.3 پاس گل در 21 بازی رسید. پس از یک فصل موفق، این سنتر چینی مورد توجه استعدادیاب‌ها و چندین شرکت ورزشی آمریکایی قرار گرفت. او در فصل دوم خود، دچار شکستگی پا شد و در 12 بازی خود، میانگین‌های 20.9 امتیاز، 12.9 ریباند و 1.7 پاس گل را ثبت کرد. او در سه فصل بعدی خود به 33 بازی، 21.2 امتیاز، 14.5 ریباند و 1.7 پاس گل در فصل 00-1999، 22 بازی، 27.1 امتیاز، 19.4 ریباند و 2.2 پاس گل در فصل 01-2000 و 24 بازی، 32.4 امتیاز، 19 ریباند و 1.9 پاس گل در فصل 02-2001 رسید. او در آخرین فصل حضورش در شارکز، این باشگاه را به قهرمانی لیگ بسکتبال چین یا CBA رساند. درخشش در سطح باشگاهی چین، مینگ را به تیم ملی بسکتبال این کشور رساند تا او با عملکرد خوب در بازی‌های بین‌المللی، شانس خوبی را برای حضور در سطح بالاتر بسکتبال داشته باشد.
مینگ در درفت سال 2002 لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا یا NBA، مورد توجه باشگاه هیوستون راکتس قرار گرفت. پیش از شروع مذاکرات یائو با این باشگاه، یک تیم از طرف بسکتبال چین مأمور شد تا این انتقال را به بهترین شکل به سود ستاره بسکتبال چین تنظیم کنند. این مشاوران که وظیفه کمک به بسکتبال چین را داشتند به «تیم یائو» معروف شدند. این تیم توانستند ضمانت لازم را برای حضور یائو در ترکیب اصلی راکتس دریافت کنند و سرانجام انتقال 17.8 میلیون دلاری او را نهایی کنند. او به دلیل حضور در بازی‌های ملی، پیش فصل تیمش را از دست داد. نخستین بازی یائو با پیراهن راکتس در دیدار برابر ایندیانا پیسرز رقم خورد و با دو ریباند این بسکتبالیست همراه بود. کسب چهار امتیاز در 14 دقیقه دومین بازی و سپس درخشش در مسابقات بعدی، یائو را به ستاره تیم راکتس تبدیل کرد. یکی از مفسران بسکتبال تلوزیون آمریکا به نام چارلز بارکلی، در پخش زنده شرط بست که اگر یائو در نخستین فصل حضورش در NBA، بیش از 19 امتیاز را ثبت کند، یک الاغ را خواهد بوسید. پس از درخشش یائو و کسب این امتیاز، بارکلی مجبور به اجرای شرط عجیب خود شد. این سنتر چینی در نخستین فصلش در راکتس، پس از پیروزی‌های مهم از جمله پیروزی برابر تیم شکیل اونیل که پیش از بازی با آسیایی‌بودن رقیبش، شوخی کرده بود، میانگین‌های 13.5 امتیاز، 8.2 ریباند و 1.7 پاس گل در 82 بازی را ثبت کرد.
پس از قرارگیری در تیم منتخب تازه‌کارهای NBA، او توانست در بازی آل-استار 2002 حضور داشته باشد و این مسابقه را به صد میلیون بیننده در چین برساند. دو فصل بعدی یائو در راکتس با میانگین‌های 17.5 امتیاز، 9 ریباند و 1.5 پاس گل در فصل 04-2003 و 18.3 امتیاز، 8.4 ریباند و 0.8 پاس گل در فصل 05-2004 همراه بود. از سال 2005 بود که سریال مصدومیت‌های یائو در راکتس به شروعش رسید. او در ابتدا به عفونت استئومیلیت مبتلا شد و سپس با مصدومیت‌های دیگری همچون گرفتگی عضلات کمر و شکستگی استخوان پای چپ دچار شد. چهار فصل بعدی یائو با میانگین‌های 22.3 امتیاز، 10.2 ریباند و 1.5 پاس گل در 57 بازی فصل 06-2005، 25 امتیاز، 9.4 ریباند و دو پاس گل در 48 بازی فصل 07-2006، 22 امتیاز، 10.8 ریباند و 2.3 پاس گل در 55 بازی فصل 08-2007 و 19.7 امتیاز، 9.9 ریباند و 1.8 پاس گل در 77 بازی فصل 09-2008، همراه بود. او فصل 10-2009 را از دست داد و درنهایت برای پنج بازی فصل 11-2010 در ترکیب راکتس دیده شد و به میانگین‌های 10.2 امتیاز، 5.4 ریباند و 0.8 پاس گل رسید. او در سال 2011، پس از مصدومیت‌های سریالی خود، از دنیای بسکتبال خداحافظی کرد.
نخستین تورنمنت مهم یائو در تیم ملی بسکتبال چین، المپیک 2000 سیدنی بود. میانگین‌های 10.5 امتیاز، شش ریباند و 1.7 پاس گل از این بسکتبالیست، تیم ملی چین را به رتبه دهم المپیک رساند. یائو به همراه دیگر آسمان‌خراش‌های هم‌تیمی‌اش در تیم ملی به «دیوارهای بزرگ متحرک» معروف شده بودند. مینگ سپس به جام جهانی 2002 اعزام شد و در هشت بازی خود به میانگین‌های 21 امتیاز، 9.3 ریباند و 2.5 پاس گل رسید. محقق‌شدن رویاهای این سنتر چینی در افتتاحیه المپیک 2004 آتن رقم خورد؛ جایی که او پرچم کشورش را حمل کرد. او برای مهیج کردن ماجراجویی‌هایش به همراه تیم ملی چین در این المپیک، به هم‌وطنانش قول داد که تا چین به مرحله یک‌چهارم نهایی صعود نکند، از اصلاح صورتش خودداری می‌کند. دو پرتاب آزاد از یائو در 28 ثانیه پایانی دیدار برابر صربستان و مونته نگرو، چین را به یک‌چهارم نهایی المپیک رساند. او پس از شکست چین برابر لیتوانی به میانگین‌های 20.7 امتیاز، 9.3 ریباند و 1.6 پاس گل در این دوره از المپیک رسید. پس از ثبت میانگین‌های 25.3 امتیاز، 9 ریباند و 1.5 پاس گل در جام جهانی 2006، یائو امیدواری کمی برای حضور در المپیک 2008 پکن داشت زیرا دچار یکی از مصدومیت‌های سریالی خود شده بود. با این وجود، تمایل شدید این سنتر چینی برای حضور در المپیکی به میزبانی کشورش، او را راهی میدان کرد تا با پیروزی برابر آمریکا، جامعه ورزشی کشورش را خوشحال کند. این مهم، با پرتاب سه امتیازی یائو شروع شد. چین بار دیگر در این دوره از المپیک در جمع هشت تیم نهایی قرار گرفت. میانگین‌های یائو در این المپیک، 19 امتیاز، 8.2 ریباند و دو پاس گل بود. چهار طلای جام ملت‌های آسیا، یک طلای مسابقات شرق آسیا، یک نقره یونیورسیداد و یک نقره بازی‌های آسیایی 2002، از افتخارات یائو مینگ به همراه بسکتبال چین بوده است.
یائو در سال 2004 به همراه نویسنده‌ای به نام «تری بوچر»، زندگی‌نامه‌ای از خود با نام «یائو: زندگی در دو جهان» را منتشر و به ناگفته‌هایی از دوران ورزشی خود پرداخت. سپس مستندی نیز با نام «سال یائو»، درباره دوران تازه‌کاری این بسکتبالیست در شبکه‌های مختلف پخش شد. او تا سال 2009 در صدر جدول پردرآمدترین افراد مشهور چینی در نشریه «فوربس» قرار داشت زیرا در سال 2008 به درآمدی 51 میلیون دلاری رسیده بود. او با شرکت‌های مختلفی همچون نایکی، پپسی، کوکاکولا، اپل، گارمین و مک دونالد، همکاری‌های تجاری موفقی را داشت. یائو در سال 2009 نیز بخشی از سهام باشگاه سابقش یعنی شانگهای شارکز را خریداری کرده بود. هشت بار حضور در تیم آل استار NBA و پنج مرتبه حضور در تیم آل NBA، از دیگر دستاوردهای این بسکتبالیست در آمریکا بود که او را به تالار مشاهیر فیبا رساند. با وجود همه دستاوردهای ورزشی قابل احترام مینگ، او به دلیل حالت خاص چهره خود، هنگام خندیدن به یک خاطره در یکی از مصاحبه‌های تلویزیونی، به میم معروفی در شبکه‌های اجتماعی و انجمن‌های اینترنتی تبدیل شد. حالت چهره یائو که به استیکرها و ایموجی‌های متعددی تبدیل شد، در مواقع «شوخی بی‌مزه» یا «بی‌تفاوتی» استفاده می‌شود. تبدیل حالت چهره یائو به یک میم اینترنتی، از سال 2010 توسط یک هنرمند در یک مجموعه کمیک نمایش داده شد و به مرور به محبوبیتی بسیار زیاد رسید؛ تا جایی که میم یائو در میان دیگر اقشار جامعه، از خود او نیز معروف‌تر شد. این حالت چهره در یک مصاحبه به وجود آمد که یائو و بازیکن دیگری درباره درگیری میان ران آرتست و بن والاس در دیدار با دیترویت پیستونز سخن می‌گفتند که به ناگاه، تبدیل به تعارف نوشیدنی شد. صدای یائو مینگ در انیمیشن‌های «سیمپسون‌ها»، «پارک جنوبی» و «آستر جادویی» شنیده شده است. او هم‌چنین در سال 2013، نقش خود را در فیلم سینمایی «خارق‌العاده» بازی کرده است.
میم معروف یائو مینگ در شبکه‌های اجتماعی
از سری خاطرات ورزشی
دیوید درث، راک اَند رول دنیای بدنسازی؛ از شهرت مجدد با یک تاپیک تا مرگ در 58 سالگی
چیونوفوجی میتسوگو، گرگ کشتی سومو؛ از ماهیگیری و جراحی آپاندیس تا 1045 پیروزی با 41 فن مختلف
الویس استویکو، دارنده دو نقره پاتیناژ المپیک زمستانی؛ از تلفیق کاراته با اسکیت تا اسرار مرداک
