در ماه اکتبر، تیم ملی آلمان در دو بازی لیگ ملت‌های توانست از سد هلند عبور کند. هر دو برد، به لطف گلزنی بازیکنانی به دست آمد که برخلاف سنت همیشگی نه در بایرن بازی می‌کردند و نه دورتموند. نه عضوی از لورکوزن، قهرمان فصل قبل بودند و نه در لیست بلندبالای ژرمن‌های شاغل در لالیگا و لیگ برتر.
دنیز اونداو و جیمی لولینگ گلزنان آن دو بازی، در کنار مکس میتلشتادت، آنجلو اشتیلر، کریس فوریش و مارک نوبل همگی اعضای تیمی هستند که جاه‌طلبانه پس از نایب قهرمانی فصل قبل بوندسلیگا و بالاتر از بایرن مونیخ ایستادن حالا به ایستگاه برلین برای فینال دی اف بی پوکال رسیده.
قهرمان سه دوره جام حذفی آلمان، آخرین بار در سال ۱۹۹۷ با پیروزی ۲-۰ مقابل کوتبوس، قهرمان این جام شده بود و حالا در آستانه فتح یک جام بزرگ قرار دارد. جام قبلی با یواخیم لوو و فینال فعلی با سباستین هونس. دو مصاحبه زیر در آستانه فینال امشب با مربیان اشتوتگارت انجام شده:
جام حذفی با اشتوتگارت یا جام جهانی؟ من جامها را رتبه‌بندی نمی‌کنم
مصاحبه با یوگی لوو در آستانه بازی فینال
یواخیم لوو، با دو جام مهم در کشور آلمان شناخته می‌شود. جام جهانی 2014 و جام حذفی آلمان در 1997 با اشتوتگارت! جام اول به قدری غیر منتظره بود که لوو در میانه فصل قول داده بود اگر قهرمان شوند موهایش را از ته می‌تراشد
لوو با موهای کوتاه
آقای لوو، قبل از بازی به بیله‌فلد درباره عواقب قهرمانی در جام حذفی و لزوم مراقبت از موها به سباستین هوینس هشدار داده‌اید؟
می‌خندد. فکر کنم عکس‌های قهرمانی قبلی را دیده باشد
بعد از تراشیدن موهای سرت در آن فینال، خندیدید. آیا این فقط یک ژست قهرمانانه جلوی دوربین‌ها بود؟
در آن لحظه، من سخت نگرفتم. قول داده بودم و باید انجام می‌شد. در زمستان، چند بچه مدرسه‌ای با موهای کوتاه به تمرین ما می‌آمدند. به بازیکنانم گفتم اگر در پایان فصل قهرمان شویم من هم موهایم را می‌زنم.. متأسفانه، بازیکنانم تا روز آخر فصل این را فراموش نکردند. (می‌خندد)
نمی‌شد کاری بکنید؟
در لحظات اولیه شادی پس از بردن جام، برایم مهم نبود. بعداً، وقتی عکس‌ها را دیدم، کمی خجالت کشیدم (می‌خندد). خوشبختانه تعطیلات تابستانی از راه رسید و زیاد در مقابل چشم‌ها نبودم
قهرمانی در جام حذفی آلمان چه جایگاهی در میان عناوین شما دارد؟
میان آنها هیچ وقت رتبه بندی نمی‌کنم. اما بردن این جام یک اتفاق معمولی نبود. اولین قهرمانی من بود. یک حس فوق العاده درست مثل بردن جام جهانی که نه تنها برای من، یا بهتر است بگوییم برای ما، شادی خالص را به ارمغان آورد. هنوز هم می‌توانم به یاد بیاورم چشمان افرادی که بعدا از فینال مرا می‌دیدند چطور برق می‌زد. این شادی عمیق و مشترک بین ما، وصف‌ناپذیر است. تازه آن موقع بود که واقعاً فهمیدم قهرمانی چه معنایی دارد. رویاها به حقیقت می‌پیوندند. نه فقط در آن لحظه، بلکه برای نسل‌های آینده نیز. برای هر فرد، برای باشگاه، شهر یا کل کشور.
آیا داستان موفقیت‌های بعدی شما بدون آن جام ممکن بود؟
برای من، به عنوان یک تازه وارد بدون تجربه بوندس لیگایی یک شروع فوق العاده بود. بردن جام به من اعتماد به نفس داد و نشان داد که چه توانایی دارم.
در فینال 1997 مقابل انرژی کوتبوس و در فینال امروز مقابل مقابل بیله‌فلد، اشتوتگارت بخت اصلی قهرمانی است. آمادگی برای چنین بازی چگونه است؟
به عنوان یک مربی، شما باید شرایط فینال را تا حد امکان برای بازیکنانتان عادی کنید. تمرین باید به گونه‌ای باشد که نه تنها از نظر جسمی، بلکه از نظر ذهنی نیز برای حریف خود مهیا باشید. شما سعی می‌کنید مهارت‌ها و نقاط قوت تیم را را برجسته کنید و تا حد امکان بازیکنان را از شلوغی و هیاهوی مربوط به بازی فینال دور نگه دارید. به جز اینها، تفاوت چندانی با قبل از هر بازی دیگری ندارد.
لبخند... چلیک
آیا تنش قبل از چنین بازی بیشتر از حد معمول نیست؟
جام حذفی، سفری طولانی است. یک اشتباه مساوی حذف است. ما برای رسیدن به فینال باید از موانع سختی عبور می‌کردیم. در دورهای اول و دوم و همچنین در مرحله یک چهارم نهایی، مقابل فورتونا کلن، هرتابرلین و فرایبورگ بازیهایمان به ضربات پنالتی کشیده شد. در برلین برابر هرتا، ما بعد از ۸۰ دقیقه دو کارت قرمز دریافت کردیم و بازی به وقت اضافه و ضربات پنالتی کشیده شد. حتی فرانتس ولفارت، دروازه‌بان ما هم پنالتی زد. در فینال به نظر می‌رسید آسان‌ترین بازی را داشتیم.
حتی اگر شکست مقابل تیمی از دسته‌های پایین‌تر مایه رسوایی می‌شد؟
قبل از بازی ما استرس داشتیم. اما با دقت تمام برای آن آماده شده بودیم و توانستیم کیفیت خود را در زمین بی‌طرف و در مقابل ۸۰ هزار تماشاگر به نمایش بگذاریم. ما بازی مقابل کوتبوس را تحت کنترل داشتیم. برخلاف بازیهایمان در مراحل قبل.
امروز هم انتظار چنین چیزی را دارید؟
اشتوتگارت باید کاملا هوشیار باشد. آرمینیایی‌ها نمایش‌های فوق‌العاده‌ای از خود نشان دادند. واقعاً هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که بتوانند چنین کاری انجام دهند. بنابراین، تیمی مانند این، که هواداران فوق‌العاده خود را هم به همراه خواهد داشت، باید به شدت جدی گرفته شود.
چطور؟
اگر به حریف اجازه دهید چند حرکت خوب انجام دهد، اعتماد به نفس پیدا می‌کند و از شر اضطرابش خلاص می‌شود. این می‌تواند از آنها را به سطح بالاتری ببرد. اما من معتقدم: اشتوتگارت می‌داند چگونه با کیفیت خود از این امر جلوگیری کند.
گفته می‌شود که در سال ۱۹۹۷ چون جوانی البر در حال انتقال به بایرن مونیخ بود، می‌خواستید او را نیمکت نشین کنید؟
مطلقاً نه. نه، نه، نه، نه! جیووانی یکی از بهترین بازیکنان بوندسلیگا بود و یک بازیکن مهم برای ما.
ضیافت قبل از فینال کامل بود
حتی گفته می‌شود که او از شما درخواست کرد که در ترکیب قرارش دهید.
به نظرم اشتباهی رخ داده. در رسانه‌ها گمانه‌زنی‌هایی در مورد اینکه آیا باید جیووانی را در ترکیب اصلی قرار دهم یا نه وجود داشت. او در مورد آن از من سوال پرسید. اما تصمیم من مشخص بود. جیووانی برای ما غیرقابل جایگزین بود. رفتن او پایان مثلث جادویی البر، بابیچ و بالاکوف را به همراه داشت. پایان یک داستان موفقیت آمیز.
به نظر شما قدم بعدی برای این تیم اشتوتگارت چیست؟
حضور در مسابقات اروپایی برای آینده باشگاه مهم است. پیروزی در جام حذفی همچنین باور به توانایی‌های خود را تقویت می‌کند. این تیم در طول دو سال گذشته رشد کرده و حالا بالغ شده است. آنها فوتبال عالی بازی می‌کنند اما این بردن جام است که به شما انگیزه بیشتری خواهد داد.
سه یا چهار تابستان بدون نقل و انتقالات بدک نیست!
مصاحبه با سباستین هونس به مناسبت فینال دی اف بی پوکال
10 سال پس از قهرمانی با یوگی لوو، در راس پروژه پیشرفت شواببن‌ها (لقب اشتوتگارت برگرفته از منطقه دوک‌نشین شوابن در جنوب‌غربی آلمان) یک نام به چشم می‌خورد. سباستین هونس
وقتی او در ۳ آوریل ۲۰۲۳ به عنوان سرمربی منصوب شد، یک پای اشتوتگارت در دسته دوم بود. تیم با هونس از سقوط نجات یافت و یک فصل بعد به مقام نایب قهرمانی دست یافت. سباستین هوینس با تمدید قرارداد و رسیدن به فینال جام حذفی حالا در حالا برداشتن قدم بعدی است...
Caption
آقای هوینس، سوالات مکرری در مورد آینده شما مطرح می‌شد. آیا از اینکه این صحبت‌ها فعلاً با تمدید قرارداد شما تا سال ۲۰۲۸ ساکت شده، خوشحال هستید؟
عامل تعیین‌کننده امضای قرارداد نیست (می‌خندد). مهم این است که من در اینجا احساس راحتی می‌کنم و این حس را دارم که می‌توانیم با هم به چیزی دست یابیم. البته، تمدید قرارداد هم کمک می‌کند و حالا این حس برای باشگاه، تیم و رسانه‌ها به طور شفاف نمایان می‌شود.
شما و باشگاه اشتوتگارت با حضور در لیگ قهرمانان، سطح انتظارات را بسیار بالا برده‌اید. چطور پاسخگوی این انتظارات هستید؟
هدف میان‌مدت و بلندمدت ما حضور اشتوتگارت منظم و دائمی در سطح بین‌المللی است. با اتفاقات فصل گذشته همه چیز خیلی سریع‌تر از آنچه انتظار می‌رفت رخ داد. کتمان نمی‌کنم که خودم هم این جاه‌طلبی‌ها را دارم. اگر احساس می‌کردم این کار در اشتوتگارت امکان‌پذیر نیست، قراردادم را تمدید نمی‌کردم.
بازیکنان اشتوتگارت با موفقیت در تیم ملی بازیکنانی دوست داشتنی قلمداد می‌شوند. آیا این به موفقیت تیم کمک می‌کند؟
وقتی در پی ساختن یک تیم هستید، «دوست‌داشتنی» بودن بازیکنان اولین فاکتوری نیست که به ذهن شما می‌رسد. ما به این فکر می‌کنیم که آیا یک بازیکن با محیط تیم سازگار است، آیا ویژگی‌های شخصیتی او مناسب است و آیا با فرهنگ عملکرد ما مطابقت دارد یا خیر. در این مسیر اگر مردم به بازیکنانی علاقه‌مند شوند، کار ما راحت تر می‌شود. وقتی تیم با تمام وجود به میدان برود بازیکانان آن در دل طرفداران محبوب خواهند شد. ما در انجام این کار موفق شدیم.
یک تیم دوست داشتنی
تیم شما از ماه ژانویه تا آوریل در 13 بازی فقط 2 بار پیروز شد. آیا حذف شما از لیگ قهرمانان توسط پاریسن ژرمن باعث شد چنین روند بدی در تیم بوجود آید؟
در حقیقت آن شکست یکی از دلایل این افت بود. ما قبل از آن بازی برابر ماینتس 2-0 باختیم. برای مدت طولانی ما نمی‌توانستیم مطابق توانمان ظاهر شویم
بعضی وقت‌ها فقط ۲۰ تا ۲۵ دقیقه بود که بد بازی می‌کردیم و گاهی بیشتر، مثل شکست ۱:۲ مقابل ولفسبورگ، که تا دقیقه ۷۰ حتی یک شوت هم به سمت دروازه حریف نزدیم. نیمه اول برد ۱-۰ مقابل آگزبورگ خوب نبود، هرچند جام حذفی داستان خود را دارد. سپس ما در دورتموند 2-1 پیروز شدیم، که حتی آن بازی هم عملکرد خیلی خوبی محسوب نمی‌شد.
بله، آن برد روحیه ما را بالا برد اما در تیم طراوت و شادابی یافت نمی‌شد. تیم از نظر روحی و جسمی افت کرده بود. اوضاع در بازی مقابل هوفنهایم ما در روز تساوی 1-1 خوب عمل کردیم و برای من گامی در مسیر درست بود، ام دو بازی دشوار برابر بایرن و لورکوزن، کار ما را سخت کرد. تیم‌هایی که حتی اگر عملکرد خوبی هم داشته باشید، باز هم ممکن است در مقابل آنها شکست بخورید. در مجموع از بازی با هوفنهایم، اوضاع دوباره در مسیر درست پیش رفته است، اما بدون دستیابی به نتایج مطلوب.
شکست‌های دیوانه‌واری مثل باخت 4-3 مثل بازی مقابل لورکوزن با دو گل آنها در دقایق 88 و 94 چه بلایی سرتان می‌آورد؟ بعد از چنین بازی‌هایی چطور می‌شود خوابید؟
روند بازی و داستان آن مسابقه واقعاً بی‌رحمانه بود؛ یک برد آنهم برابر قهرمان فصل قبل می‌توانست در آن دوره دشوار نجاتمان دهد اما 2 دقیقه مانده به پایان بازی همه چیز تغییر کرد.
خلاصه بازی اشتوتگارت- بایر لورکوزن
چرا اشتوتگارت در این فصل مطابق عملکرد خود در زمین نتیجه نگرفته؟
در نیم فصل اول نیز بازی‌های مشابهی مثل لورکوزن وجود داشت، بیایید تساوی مقابل پراگ را در نظر بگیریم.بازی که در 84 حمله در برابر 22 حمله حریف 27 شوت به چارچوب و 10 کرنر در مقابل 0 کرنر آنها داشتید..
هیچ پاسخ کاملی برای این سوال وجود ندارد. احتمالاً شتاب حرکت تیم یکی از دلایل است؛ باید برای چیزهای خاص مثل صعود به مراحل بعدی لیگ قهرمانان باید سخت‌تر از گذشته تلاش کنیم.
ما در جدول xG بسیار بالاتر از میانگین معمول قرار داریم در مقابل، هنگام دفاع برابر ضدحملات، رتبه ما پایین‌تر از جایگاه فعلی‌مان در لیگ است. در فوتبال همیشه باید پاسخی توامان برای دو سوال داشته باشید: چقدر در محوطه جریمه خودی خوب دفاع می‌کنید؟ چقدر در محوطه جریمه حریف مؤثر هستید؟ ما در این بین کارها و حرکات خوبی را انجام می‌دهیم اما در خط حمله کارایی لازم را نداریم و در خط دفاعی اشتباهات زیادی مرتکب می‌شویم.
آیا این ارتباطی با جدایی سرهو گیراسی به عنوان ماشین گلزنی تیم و والدمار آنتون و هیروکی ایتو دارد؟
همه ما می‌دانستیم که پس از این جدایی‌ها، دیگر نمی‌توانیم یک شبه به عملکرد فصل قبل خود برسیم. ما یکی از جوان‌ترین تیم‌های بوندسلیگا را در اختیار داریم. این پتانسیلی است که می‌توانیم و می‌خواهیم از آن بهره‌برداری کنیم. نیک ولتمید بهترین نمونه از این پتانسیل ماست که پیشرفت حیرت‌انگیزی داشته. فین جلتش نیز چیزهای زیادی با خود به تیم می‌آورد. یا امین الدخیل که نباید فراموش کنیم این فصل به دلیل مصدومیت خیلی کم بازی کرده است. بله در مقایسه با فصل گذشته، تغییرات بزرگی در هر دو سمت زمین ما رخ داده، اما اکنون از نظر نفرات در موقعیت بهتری قرار داریم.
Caption
آنتون کاپیتان بود، گیراسی کسی بود که سرنوشت بازی را تعیین می‌کرد. آیا این موضوع به ویژگی‌های رهبری نیز مربوط نمی‌شود؟
این را هم باید در نظر گرفت. والدی از آن بازیکنانی است که چه در داخل و چه در خارج از زمین، بار زیادی از دوش شما برمی‌دارد.
سرهو برای با انگیزه و عطش خود برای یک تیم بسیار ارزشمند است. و کسی که نباید در این زمینه نامش را فراموش کنیم، زاگادو است. ما فقدان او را نه فقط به خاطر کیفیت فوق‌العاده فنی که به خاطر خونگرمی‌اش، و نقشی که در اتحاد تیم داشت حس می‌کنیم. چیزهایی از ما جدا شده‌اند که هنوز باید دوباره ساخته شوند.
آنجلو استیلر بازیکنی است که می‌تواند در نقش رهبر یک تیم و بازیکن کلیدی برای سبک مالکیت-محور شما ظاهر شود. اما و به خصوص در ژانویه به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. شرایط او چگونه است؟
چیزی که به طور خاص در آن برهه با آن مواجه بودیم، رقبایی بودند که مقابل ما با چند لایه دفاع می‌کردند. این نقش آنجلو به عنوان مرد میانی زمین را تغییر می‌داد.
او به خاطر پستش، بازیکن کلیدی است. ما در زمین رویکرد فعال داریم، می‌خواهیم بازی مالکانه خود را توسعه دهیم و او نقش محوری در این امر دارد. استیلر وقتی صاحب توپ باشد، با اعتماد بازی گام بر می‌دارد و ریتم تیم را تنظیم می‌کن. او همچنین می‌تواند به درستی محاسبه کند که چقدر باید توپ را جلو ببرد و چه زمانی پاس بدهد. بعضی وقت‌ها به یک ضربه بیشتر نیاز داری و گاهی باید به سرعت پاس بدهی. این دقیقاً همان کاری است که آنجلو می‌تواند انجام دهد.
یک قیصر دیگر؟
آیا او می‌تواند مانند باستین شواین‌اشتایگر یا تونی کروس به چهره‌ای برای تیم ملی آلمان تبدیل شود؟
شواین‌اشتایگر و کروس از بزرگترین بازیکنانی بودند که ما در فوتبال آلمان داشته‌ایم؛ ستارگانی جهانی. خطر چنین مقایسه‌هایی فشار زیاد روی یک بازیکن است. من به آنجلو حتی بیشتر از آنچه تاکنون نشان داده اعتماد دارم. او همیشه توانسته خودش را به سطح بعدی برساند. وقتی او از تیم زیر ۱۷ سال به زیر ۱۹ سال آمد، به عنوان بازیکن جوان در کنار بازیکنان مسن‌تر بایرن در لیگ جوانان بازی کرد، سپس به عنوان بازیکن زیر ۱۹ سال به بایرن ۲ در دسته سوم آمد و دقیقاً همان آرامش و ابهت را در بازی‌اش داشت. من این را وقتی در هوفنهایم مربی او بودم دیدم. اخیرا در بازی لیگ ملت‌ها برابر ایتالیا هم چنین چیزی در بازی او مشهود بود.
گفته می‌شود قرارداد استیلر، مانند انزو میلو، بند خروج دارد. آیا نگران این هستید که مجبور شوید در تابستان مرکز زمین از نو بسازید؟
من این ترس را ندارم. آنجلو با تمدید قراردادش پیام واضحی به همه فرستاد، من احساس نمی‌کنم که او بخواهد جدا شود. او به خوبی می‌داند که در موقعیت بسیار خوبی برای پیشرفت بیشتر قرار دارد. در مورد انزو هم باید صبر کنیم و ببینیم در تابستان چه رخ خواهد داد. او باید خودش تصمیم بگیرد که چگونه می‌خواهد به سفرش ادامه دهد. در اینجا او یک بازیکن ثابت برای تیم ماست.
شما و باشگاه فوتبال اشتوتگارت اهداف والایی دارید و می‌خواهید در درازمدت به رتبه‌های بین‌المللی برسید. از منظر اقتصادی، باشگاه چقدر به این هدف نزدیک شده است؟
واقعیت این است که باید از دست دادن بازیکنان کلیدی در فصل نقل و انتقالات را بپذیریم. هدف از این فروش‌ها تثبیت و تغییر جایگاه اقتصادی باشگاه بوده. درآمدهای حاصل از لیگ قهرمانان اروپا، کمک بزرگ دیگری از نظر مالی به تیم بود. همچنین بازسازی ورزشگاه توسط مدیریت باشگاه نیز نشانگر توجه آنها به زیرساختهای اقتصادی تیم است
اشتوتگارت موقعیت بسیار بهتری نسبت به چند سال پیش دارد. اگر هدفتان این است که در میان‌مدت در جمع شش تیم برتر قرار گیرید، باید تیم را به درستی تقویت کنید. شما به بازیکنانی نیاز دارید علاوه بر توانایی‌های فوتبالی، ویژگی‌های رهبری و شخصیتی قوی داشته باشند و همچنین ترکیبتان بالانس مناسبی از مشخصی از بازیکنان باتجربه و جوانان را داشته باشد.
با این اوصاف آیا باید به به یک تابستان بدون فروش بازیکنان کلیدی امیدوار باشیم؟
شاید سه یا چهار تابستان (لبخند). مشخص است که نمی‌توانم بگویم: «ما نمی‌توانیم دیگر هیچ بازیکنی را از دست بدهیم!» چون این ممکن نخواهد بود. باید بتوانیم یک هسته اصلی بسازیم و لااقل برای ماندن آن بازیکنان نهایت تلاشمان را به کار بندیم.
