محمدرضا رمضانیهیچ قانونی در فوتبال نوشته نشده که برای اینکه مربی درجه یک و بزرگی بشی ، حتماً باید یک فوتبالیست خارق العاده ای باشی و اتفاقاً کسانی که مربیان بزرگی شدند ، بازیکنان خیلی فوق‌العاده ای نبودند ، مثل سرآلکس فرگوسن ، کارلو آنچلوتی ، ویسنته دل‌بوسکه ، ژوزه مورینیو ، یورگن کلوپ و ... که فوق ستاره نبودند.
ولی برعکس خیلی از فوق ستاره ها رو داشتیم که فوتبالیست های بی نظیری بودن ولی مربیان ضعیفی شدند مثل دیگو مارادونا ، آلفردو دی استفاتو ، استیون جرارد ، فرانک لمپارد ، آندره پیرلو ، وین رونی ، پل اسکولز و بقیه که نشون دادن به درد مربیگری نمی‌خوردند.
ولی چند نفر رو در تاریخ فوتبال داشتیم که استثنا بودند ، مثل یوهان کرایوف ، زین الدین زیدان و ژابی آلونسو که جزو بهترین های تاریخ فوتبال در پست بازیشون به حساب میان.
مثلاً پپ گواردیولا در دوران فوتبالش نه میشه گفت ، ضعیف و نه فوق‌العاده ، بلکه خوب و متوسط بوده.
آلوارو آربلوا می‌تونه مربی بزرگ و برجسته ای بشه ، باید ببینیم در مسیر طولانی که در پیش داره ، چه اتفاقاتی براش رخ میده.
