طرفداری | ماسیمو آمبروزینی (Massimo Ambrosini) زاده 29 می 1977 در شهر پساروی ایتالیا است. او در پست‌های هافبک دفاعی و مرکزی بازی می‌کرد. آمبروزینی فوتبالش را از مدرسه فوتبالی با نام آدریاتیکو شروع کرد و پس از مدتی راهی تیم‌های پایه چزنا شد. او در سال 1992 به تیم اصلی چزنا رسید اما از فصل 95-1994 به ترکیب اصلی تیمش رسید. او از هفته پنجم سری‌ب برابر سالرنیتانا به ترکیب تیمش رسید و با آمار 17 بازی و یک گل برابر لچه در هفته 23، فصل خود را به پایان رساند. در ادامه، میلان متوجه استعداد آمبروزینی شد و او را در سال 1995 با 3.7 میلیارد لیره خریداری کرد. دیدار برابر پسکارا در جام حذفی ایتالیا، نخستین بازی ماسیمو با پیراهن میلان بود. او در دو فصل نخست حضورش در این باشگاه، به ندرت در ترکیب قرار می‌گرفت و آمارهای 14 بازی در فصل 96-1995 و 18 بازی و سه پاس گل در فصل 97-1996 را به ثبت رساند. او در فصل نخست حضورش در میلان، موفق به قهرمانی در سری‌آ و بازی در جام یوفا شد.
در سال 1997، میلانی‌ها هافبک جوان‌شان را به صورت قرضی راهی ویچنزا کردند تا او با کسب تجربه‌ای بیش‌تر به سن سیرو بازگردد. آمبروزینی در ویچنزا عملکرد بسیار خوبی داشت و یکی از عوامل اصلی بقای این باشگاه در سری‌آ بود. آمار او در ویچنزا، 36 بازی، یک گل و یک پاس گل بود که تنها گل آمبروزینی نیز در دیدار برابر اینتر به ثمر رسید. او در جام برندگان اروپا نیز عملکرد موفقی را ارائه کرد و به همراه تیمش راهی نیمه نهایی این تورنمنت شد. یک پاس گل برابر رودای هلند، از اثرات آمبروزینی روی گل‌های تیمش بود. پس از این نمایش موفق بود که میلانی‌ها بر روی بازیکن 3.7 میلیارد لیره‌ای خود، حساب ویژه‌تری باز کردند. ماسیمو در بازگشت به میلان، زیرنظر آلبرتو زاکرونی به یکی از بازیکنان مهم تیم تبدیل شد و نخستین گلش با پیراهن میلان را در هفته 31 برابر سمپدوریا، با شوت پای چپ قدرتمند خود به ثمر رساند. 29 بازی و یک گل، سهم آمبروزینی در دومین قهرمانی‌اش با میلان در سری‌آ بود. فصل 00-1999 نیز برای آمبروزینی با فرم خوبی سپری شد و این بازیکن به آمار 36 بازی، دو گل و یک پاس گل رسید.
فصل 01-2000 برای این بازیکن با گل سه امتیازی‌اش به ناپولی در هفته هشتم و قیچی برگردان زیبایش در جام حذفی برابر فیورنتینا شروع شد. آمبروزینی که در دیدارهای دیگری برابر یوونتوس و هلاس ورونا نیز گلزنی کرده بود، به دلیل مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی در فوریه 2001، فصل را خیلی زود به پایان رساند. او در این فصل که با مصدومیت‌اش به پایان رسید، آمار 26 بازی، چهار گل و یک پاس گل را به ثبت رساند. آمبروزینی پس از بازگشت به میادین در فصل 02-2001، موفق به ثبت 11 بازی در لیگ قهرمانان از جمله 33 دقیقه در دیدار فینال برابر یوونتوس شد و به قهرمانی این تورنمنت رسید. او در این فصل به آمار کلی 36 بازی، دو گل و پنج پاس گل رسید و علاوه بر قهرمانی اروپایی، یک جام حذفی را نیز به کلکسیون افتخارات مشترکش با میلان افزود. پس از ثبت آمار 32 بازی و دو گل در فصل 04-2003، این بازیکن با حضور موفقش در لیگ قهرمانان اروپا که شامل گل خارج از خانه پیروزی‌بخش در دیدار برگشت نیمه نهایی برابر آیندهوون می‌شد، بار دیگر میلان را فینالیست اروپا کرد. شکست برابر لیورپول با کامبک تاریخی این باشگاه انگلیسی، اتفاق تلخی بود که برای آمبروزینی و هم‌تیمی‌هایش رخ داد. او در این فصل، آمار 38 بازی، چهار گل و یک پاس گل را ثبت کرد.
مصدومیت، عاملی بود که فصل 06-2005 فوتبال ایتالیا، فصلی موفق برای آمبروزینی نباشد و او با آمار 18 بازی، یک گل و دو پاس گل به کارش در این فصل خاتمه دهد. با این وجود، او در فصل 07-2006، بازیکن کلیدی خط هافبک میلان در کنار گتوزو، پیرلو و کاکا شد تا با درخشش در لیگ قهرمانان، بار دیگر میلان را به فینال این تورنمنت برساند. پاس گل پیروزی‌بخش آمبروزینی در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی برابر سلتیک، میلان را به دور بعدی رقابت‌ها رساند. او در بازی برگشت نیمه نهایی برابر منچستر یونایتد، یک پاس خوب به آلبرتو جیلاردینو رساند تا این بازیکن با گلزنی خود، میلان را به پیروزی 0-3 برابر رقیب رسانده و راهی فینال کند. او در فینال نیز 90 دقیقه بازی کرد تا برای دومین مرتبه به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برسد. آمار این فصل آمبروزینی، 34 بازی، دو گل و سه پاس گل بود.
این بازیکن، شش فصل دیگر در میلان حضور داشت و آمارهای 43 بازی، چهار گل و چهار پاس گل در فصل 08-2007، 33 بازی، هشت گل و پنج پاس گل در فصل 09-2008، 39 بازی، یک گل و چهار پاس گل در فصل 10-2009، 23 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 11-2010، 31 بازی، یک گل و دو پاس گل در فصل 12-2011 و 25 بازی و یک پاس گل در فصل 13-2012 را ثبت کرد. پس از بازنشستگی پائولو مالدینی در سال 2009 بود که آمبروزینی به بازوبند کاپیتانی میلان رسید. او در حضور مالدینی نیز در مسابقاتی که این بازیکن افسانه‌ای غایب بود، به عنوان کاپیتان دوم تیم با بازوبند کاپیتانی دیده شده بود و حتی سوپرکاپ اروپای 2007 را نیز بالای سر برد. او تا سال 2013 در میلان حضور داشت و در این سال، پس از 15 سال باشگاه محبوبش را ترک کرد. افتخارات این بازیکن با میلان، چهار قهرمانی در سری‌آ، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، سوپرکاپ اروپا و ایتالیا و یک قهرمانی در جام حذفی ایتالیا و جام باشگاه‌های جهان بود. او پس از ترک میلان به فیورنتینا پیوست تا در این باشگاه با وینچنزو مونتلا همکاری کند. تنها گل آمبروزینی با پیراهن فیورنتینا در لیگ اروپا برابر دنیپروی اوکراین به ثبت رسید و این بازیکن در این باشگاه به آمار 30 بازی، یک گل و سه پاس گل رسید. او در سال 2014، تصمیم گرفت تا از دنیای فوتبال خداحافظی کند.
او پیش از رسیدن به تیم ملی بزرگسالان ایتالیا، حضور فعالی در تیم‌های ملی زیر 18 سال و زیر 21 سال کشورش داشت. نخستین بازی ملی آمبروزینی با پیراهن لاجوردی‌ها، دیدار برابر کرواسی در سال 1999 بود. او در لیست نهایی کشورش برای یورو 2000 قرار گرفت و در سه بازی آن از جمله دیدار فینال برابر فرانسه به میدان رفت تا درنهایت به نایب قهرمانی این تورنمنت برسد. سال 2000، آورده دیگری برای این بازیکن داشت و آن، حضور در المپیک سیدنی بود. آمبروزینی در چهار بازی این تورنمنت بازی کرد و موفق به گلزنی برابر هندوراس شد. مصدومیت باعث شد تا این بازیکن از حضور در جام جهانی 2002 محروم شود. پس از این جام جهانی، دو تورنمنت دیگر یورو 2004 و جام جهانی 2006 نیز برای این بازیکن از دست رفت. او از سال 2004 تا 2006 به تیم ملی کشورش دعوت نشد تا بار دیگر دیدار ایتالیا برابر کرواسی، پاگشای آمبروزینی شود. این بازیکن توانست در یورو 2008 حضور داشته باشد و در چهار بازی این تورنمنت به میدان برود. دیدار برابر اسپانیا در یک‌چهارم نهایی یورو، آخرین بازی ملی آمبروزینی بود. او با 35 بازی ملی و یک پاس گل به کارش در رده ملی خاتمه داد.
در قهرمانی سال 2006 لیگ قهرمانان بود که آمبروزینی با در دست گرفتن بنری توهین‌آمیز در اتوبوس میلان حاشیه‌ساز شد. او پس از این ماجرا، از هواداران اینتر عذرخواهی کرد و این اقدام خود را سهوی خواند اما این ماجرا با کری‌های ماتراتزی، مدافع اینتر ادامه پیدا کرد. به جز این ماجرا، آمبروزینی یکی از کم حاشیه‌ترین بازیکنان تیمش بود و همواره الگویی برای بازیکنان جوان تیمش بود. او یکی از بهترین هافبک‌های میلان در نخستین دهه قرن بیست و یکم بود و به همراه گتوزو و پیرلو، خط میانی روسونری را به نقطه قوتش تبدیل کرده بودند. عشق آمبروزینی به پیراهن میلان، از عاشقانه‌های فوتبال ایتالیا بود زیرا او با وفاداری‌اش به این باشگاه، سال‌ها در ترکیب آن حضور داشت و میراث‌دار پائولو مالدینی افسانه‌ای شد. شوت‌های آمبروزینی در کنار سخت‌کوشی، هوش تاکتیکی و تکل‌های هوشمندانه، از جمله نکات مثبت فنی او بودند. او پس از پایان فوتبالش به عنوان مفسر در شبکه‌های تلویزیونی حضور داشته است.
از سری خاطرات فوتبالی
ژوست فونتن، آقای گل جام جهانی 1958؛ از آقای گلی جام باشگاه‌های اروپا تا تأسیس اتحادیه فوتبالیستها
کری دیکسون؛ ماشین گلزنی چلسی و آقای گل فصل 85-1984 انگلستان
سباستیائو ماتاتئو، ستاره موزامبیکی فوتبال پرتغال؛ هشتمین شگفتی جهان و بازیکن مهارنشدنی بلننسس
