طرفداری | آرسن ونگر بی‌تردید یکی از بزرگ‌ترین مربیانی است که هرگز موفق به کسب یک جام بزرگ اروپایی نشد. او در دوران پرافتخار مدیریتی‌اش که نزدیک به سه دهه به طول انجامید، دست‌کم یک‌بار به فینال هر سه رقابت مهم یوفا - لیگ قهرمانان اروپا، جام در جام اروپا و جام یوفا - راه یافت؛ اما این تاکتیک‌دان زیرک فرانسوی در هر سه مورد در گام نهایی ناکام ماند.
شهرت او به عنوان «مردی که همیشه نزدیک بود اما هرگز به هدف نرسید» به بازار نقل‌وانتقالات نیز سرایت کرد. این در حالی است که ونگر به‌عنوان یک استعدادیاب برجسته شناخته می‌شود؛ او استعداد جورج وه‌آ، برنده توپ طلا را کشف کرد و تیری آنری را از یک وینگر نه‌چندان موفق، به یکی از کشنده‌ترین گلزنان اروپا تبدیل کرد. فهرست بازیکنانی که سرمربی افسانه‌ای آرسنال می‌توانست به خدمت بگیرد، شامل نام‌های بزرگی است؛ ترکیب احتمالی آن‌ها واقعاً ترسناک و خیره‌کننده خواهد بود.
- دروازه‌بان: جان‌لوئیجی بوفون
حتی اکنون و در ۴۷ سالگی، عجیب به نظر می‌رسد که بوفون تنها حدود دو سال پیش از فوتبال خداحافظی کرده است. او نزدیک به ۱۰۰۰ بازی باشگاهی، ۱۷۶ بازی ملی برای تیم ملی ایتالیا و آن‌قدر قهرمانی لیگ در کارنامه دارد که می‌توان گفت یک کشتی را غرق می‌کند! جایگاه بوفون به‌عنوان یک اسطوره در باشگاه یوونتوس و در فوتبال جهان، شاید هرگز شکل نمی‌گرفت اگر ونگر موفق به جذب او می‌شد.
بوفون در سال ۲۰۱۷ فاش کرد که در دوران حضورش در پارما، باشگاه دوران کودکی‌اش (پیش از انتقال رکوردشکنش به یوونتوس در سال ۲۰۰۱)، دو باشگاه لیگ برتری برای جذب او ابراز علاقه کرده بودند؛ یکی منچستریونایتد و دیگری، درست حدس زدید، آرسنال.
نقل‌قول کلیدی از بوفون:
یادم می‌آید وقتی ۲۰ سالم بود، در سال ۱۹۹۸، یک‌بار با ونگر شام خوردم.
- مدافع میانی: رافائل واران
تردیدی نیست که ونگر تأثیر عمیقی بر لیگ برتر انگلیس گذاشت. سبک کار او - از روش‌های مربیگری گرفته تا شیوه تمرین و رژیم غذایی - دیگران را به بازنگری واداشت، و همین امر به ساخت رقابتی انجامید که امروز شاهد آن هستیم. بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۴، تیم آرسنال واقعاً دیدنی و تماشایی بود. عامل اصلی این موفقیت، جذب بازیکنان مستعد بود، و سرمربی پیشین موناکو تسلطی کامل بر بازار فوتبال فرانسه داشت.
با این حال، تیم‌های رقیب خیلی زود به او رسیدند و تا دهه ۲۰۱۰، ونگر دیگر قادر به کشف گوهرهای ناب پیشین نبود. یکی از این استعدادهای ازدست‌رفته، رافائل واران بود؛ بازیکنی که به‌تازگی بازنشسته شده و بخش جدایی‌ناپذیری از قهرمانی‌های متعدد رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا به شمار می‌رفت.
نقل‌قول کلیدی از ونگر:
واران در لانس بازی می‌کرد و ما به‌راحتی می‌توانستیم او را در همان‌جا جذب کنیم.
آکادمی جوانان بارسلونا، معروف به لاماسیا، در دهه گذشته به یکی از برجسته‌ترین پایگاه‌های پرورش استعداد در فوتبال جهان تبدیل شد. آموزش‌هایی که در این آکادمی ارائه می‌شد، نقش کلیدی در موفقیت‌های بی‌سابقه تیم اصلی و همچنین تیم ملی اسپانیا ایفا کرد. با این حال، همه فارغ‌التحصیلان به سطح لازم برای بازی در نیوکمپ نمی‌رسند و برخی در نهایت باشگاه را ترک می‌کنند. بااین‌وجود، تنها تعداد معدودی از آن‌ها مانند جرارد پیکه توانستند به تیم بازگردند. پیکه در دوران جوانی راهی منچستریونایتد شده بود. اگر شرایط به شکل دیگری رقم می‌خورد، این مدافع میانی اهل کاتالونیا به‌جای بارسلونا، در شمال لندن بازی می‌کرد.
آرسن ونگر درباره او گفته بود:
ما می‌خواستیم سسک فابرگاس، لیونل مسی و پیکه را جذب کنیم. فقط در مورد فابرگاس موفق شدیم.
- مدافع میانی: وینسنت کمپانی
در اواسط دهه ۲۰۰۰، باشگاه اندرلخت بلژیک دو تن از داغ‌ترین استعدادهای جوان اروپا را در اختیار داشت: آنتونی وندن بور و وینسنت کمپانی؛ با این حال، تنها کمپانی توانست به پتانسیل کامل خود دست یابد و این موفقیت در منچسترسیتی، پس از دوره‌ای کوتاه در هامبورگ، محقق شد. با توجه به هیجان پیرامون کمپانیِ نوجوان، طبیعی بود که باشگاه‌های بزرگ اروپا او را زیر نظر داشته باشند. در واقع، سر الکس فرگوسن شخصاً به استعداد او پی برده بود، اما در نهایت این آرسن ونگر، رقیب دیرینه‌اش، بود که موفق شد جلسه‌ای با ایجنت کمپانی برگزار کند؛ هرچند نتیجه‌ای از آن حاصل نشد.
ژاک لیختنشتاین، ایجنت کمپانی، می‌گوید:
من جلساتی با امیلیو بوتراگوئنو در رئال مادرید، سران باشگاه بارسلونا و خود آرسن ونگر در آرسنال داشتم.
- وینگ‌بک راست: فدریکو والورده
شاید قرار دادن فدریکو والورده در پست وینگ‌بک راست کمی دور از انتظار باشد، اما این انتخاب تنها به دلیل عملکرد درخشان او در سمت راست زمین برای رئال مادرید، در مواقع ضروری، صورت گرفته است. به‌هرحال، مدت‌ها پیش از آن‌که والورده به یکی از بهترین هافبک‌های جهان تبدیل شود، در ۱۶ سالگی همراه با تعدادی از استعدادهای درخشان، در تستی زیر نظر آرسن ونگر در آرسنال شرکت کرد؛ اما سرمربی فرانسوی موفق به شناسایی ستاره‌ای که والورده بعدها به آن تبدیل شد، نشد.
فدریکو والورده دراین‌باره گفته است:
۱۶ ساله بودم. آینده‌ام را در آنجا تصور می‌کردم. از آن تجربه لذت بردم و با بازیکنان فوق‌العاده‌ای تمرین کردم. نمی‌دانم آیا او مرا به یاد دارد یا نه، اما دیبو (امیلیانو مارتینز) یکی از کسانی بود که بیشتر از همه در همه چیز به من کمک کرد؛ به همراه هکتور بیرین، الکسیس سانچز و سانتی کاسورلا. من انگلیسی بلد نبودم و آن‌ها مجبور بودند همه چیز را برایم توضیح دهند.
داستان یحیی توره یکی از آن ماجراهای مشهور دنیای فوتبال است که حتی برای خودش سرنوشتی جداگانه رقم زد. یحیی، برادر کولو توره، مدافع میانی وقت آرسنال، در ژوئیه ۲۰۰۳ در یک دوره آزمایشی شرکت کرد و حتی در یک بازی دوستانه پیش‌فصل مقابل بارنت نیز به میدان رفت.
با وجود علاقه آرسن ونگر به جذب او، به دلیل مشکلات مربوط به اخذ مجوز کار، هیچ‌گاه قراردادی با باشگاه امضا نشد. توره در ادامه به تیم متالورگ دونتسک اوکراین پیوست و دوران حرفه‌ای پرفرازونشیبی را آغاز کرد. او سرانجام با پیوستن به منچسترسیتی و ایفای نقش به‌عنوان یک هافبک قدرتمند و تأثیرگذار، موفق به کسب سه عنوان قهرمانی لیگ برتر شد و بار دیگر برابر آرسنال قرار گرفت.
ونگر درباره او گفته بود:
فراموش نکنیم که توره با ما به توافق رسیده بود. این‌طور نبود که ما نخواهیم او را جذب کنیم و سپس او به اوکراین رفت.
در سال‌های اخیر، آرسنال و منچستریونایتد چندین بار بازیکنانی را با یکدیگر معاوضه کرده‌اند. اگر شرایط فراهم می‌شد، پل پوگبا نیز می‌توانست به جمع بازیکنانی مانند رابین فن‌پرسی، الکسیس سانچز، میکل سیلوستره و هنریخ مخیتاریان بپیوندد. فرصت جذب پوگبا زمانی پیش آمد که او، پس از پیوستن به منچستریونایتد در سنین نوجوانی، از محدودیت‌های ورود به تیم اصلی ناراضی بود. به نظر می‌رسید تصمیم سر الکس فرگوسن برای بازگرداندن پل اسکولز از بازنشستگی، نقطه اوج ناامیدی پوگبا باشد و او را به خروج از باشگاه ترغیب کرد.
پوگبا به‌عنوان بازیکن آزاد از یونایتد جدا شد؛ به این معنا که هر باشگاهی که می‌توانست خواسته‌های او را برآورده کند، امکان جذبش را داشت. با این حال، ونگر که برای جذب او مصمم بود، در نهایت غافلگیرانه بازی را به یوونتوس باخت؛ باشگاهی که به پوگبا کمک کرد تا به یکی از هیجان‌انگیزترین هافبک‌های جوان اروپا تبدیل شود. اکنون، پس از لغو محرومیت چهار ساله‌اش، پوگبا دوباره بازیکن آزاد است. شاید آرسنال این‌بار بتواند او را به خدمت بگیرد.
ونگر درباره این موضوع گفته بود:
ما تلاش کردیم پوگبا را به اینجا بیاوریم، اما او خیلی سریع با یوونتوس قرارداد بست.
ساوتهمپتون به آکادمی جوانان خود افتخار می‌کند که در دو دهه گذشته، استعدادهای بی‌شماری را به فوتبال معرفی کرده است. آرسن ونگر نیز این موضوع را از نزدیک لمس کرده، چراکه بازیکنانی چون تئو والکات و الکس اوکسلید چمبرلین را از این باشگاه جنوبی به خدمت گرفته بود.
با این حال، موفق‌ترین فارغ‌التحصیل این باشگاه، یعنی گرت بیل، از دست آرسنال گریخت؛ گرچه نمی‌توان ونگر را بابت آن سرزنش کرد، زیرا در آن زمان هیچ‌کس پیش‌بینی نمی‌کرد که بیل به چنین نیروی ویرانگری تبدیل شود. حتی هری ردنپ، سرمربی وقت تاتنهام، پست مدافع چپ را که بیل در ابتدا در آن بازی می‌کرد، نقطه قوت اصلی او می‌دانست. ونگر نیز همین دیدگاه را داشت و به همین دلیل، بازیکن ولزی هرگز برای تیم دیگر شمال لندن بازی نکرد.
ونگر اعتراف کرده بود:
ما بیل را جذب نکردیم چون اشلی کول و گائل کلیشی را داشتیم و نیازی به مدافع چپ دیگری نداشتیم. باید اعتراف کنم که اشتباه بزرگی بود.
پیش از آن‌که لیونل مسی به اوج شهرت برسد، تیم‌های زیادی به دنبال جذب او بودند. یوونتوس، با هدایت فابیو کاپلو، یکی از این باشگاه‌ها بود، اما مسئولان بارسلونا که به پتانسیل بالای مسی پی برده بودند، حاضر به هیچ مذاکره‌ای نشدند. در همین زمان، آرسنال موفق شد سسک فابرگاس، هم‌تیمی جوان مسی را جذب کند، اما به دلیل علاقه شدید مسی به بارسلونا، هیچ‌گاه اقدامی جدی برای انتقال او صورت نگرفت.
ونگر در این‌باره گفته بود:
فکر می‌کنم در نهایت او تمایل زیادی به جابجایی نداشت. دلیلش این بود که در بارسلونا احساس راحتی می‌کرد.
وقتی صحبت از «چه می‌شد اگر» به میان می‌آید، هیچ ماجرایی بزرگ‌تر از عدم موفقیت آرسنال (و طبق برخی گزارش‌ها لیورپول) در جذب کریستیانو رونالدو، وینگر وقت اسپورتینگ لیسبون، نیست؛ بازیکنی که امروز یکی از بزرگ‌ترین ستارگان تاریخ فوتبال به شمار می‌رود.
طبق روایت‌ها، پس از یک بازی پیش‌فصل میان منچستریونایتد و اسپورتینگ، چند بازیکن ارشد یونایتد، سر الکس فرگوسن را به جذب این نوجوان لاغر ترغیب کردند. در آن زمان، علاقه ونگر به رونالدو به‌طور گسترده مطرح نبود. عدم موفقیت ونگر در جذب رونالدو، برای آرسنال بسیار گران تمام شد، زیرا او نقشی اساسی در بازسازی منچستریونایتد پس از دوره‌ای از افت در میانه دهه ۲۰۰۰ ایفا کرد.
ونگر درباره این انتقال گفته بود:
رونالدو همراه با مادرش اینجا بود و ما خیلی به جذب او نزدیک شده بودیم. سپس منچستریونایتد وارد عمل شد. آن‌ها در آن زمان کارلوس کیروش را داشتند که مقابل اسپورتینگ لیسبون مربیگری کرده بود و رونالدو در آن بازی فوق‌العاده بود؛ پس او را جذب کردند.
انتقال از آمستردام به لندن، مسیری پرتکرار در فوتبال اروپا بوده است. هرچند در سال‌های اخیر این مسیر بیشتر توسط تاتنهام طی شده، اما ارتباط میان آژاکس و آرسنال همچنان حفظ شده، به‌ویژه با حضور بازیکنانی مانند دنیس برکمپ و مارک اورمارس. لوئیز سوارز، مهاجمی که پس از درخشش در لیگ هلند خود را به‌عنوان ستاره‌ای آینده‌دار مطرح کرده بود، می‌توانست به جمع این بازیکنان بپیوندد.
او در نهایت راهی انگلستان شد، اما نه به ورزشگاه امارات، جایی که هم‌تیمی سابقش توماس فرمائلن در آن بازی می‌کرد، بلکه به لیورپول پیوست. پیشنهاد معروف آرسنال به مبلغ ۴۰ میلیون و یک پوند برای جذب سوارز، زمانی که او در فکر جدایی از لیورپول بود، با تمسخر مالکان این باشگاه روبه‌رو شد.
جان هنری، مالک لیورپول، طعنه زد:
فکر میکنید آن‌ها در امارات چه میکشند؟
ونگر نیز اظهار داشت:
ما اصلاً قصد تحریک نداشتیم. ممکن است این‌طور تعبیر شده باشد، اما هدف ما این نبود.
تیم منتخب از بازیکنانی که آرسن ونگر موفق به جذب آن‌ها نشد
همچنین، علاوه بر ترکیب بالا، بازیکنان زیر نیز در برههای از زمان به آرسنال و آرسن ونگر لینک شده بودند:
جیدون سانچو، ادن هازارد، کیلیان امباپه، خوان ماتا، دیدیه دروگبا، زلاتان ابراهیموویچ، انگولو کانته، جیمی واردی، جو هارت، ساموئل اتوئو.
