طرفداری | لیونل سانچز (Leonel Sánchez) زاده 25 آوریل 1936 در شهر سانتیاگوی شیلی است. او در پست وینگر چپ و مهاجم نوک بازی می‌کرد. کودکی لیونل در خیابان سانتا ایزابل سانتیاگو، در نزدیکی فدراسیون بوکس شیلی سپری شد؛ جایی که پدرش، خوان گیلرمو سانچز، بوکسور آماتور برجسته آن بود. خوان گیلرمو، اصرار زیادی داشت تا پسرش، راه او را در بوکس ادامه دهد. لیونل در کودکی، تمرینات بوکس فراوانی را با پدرش داشت اما یک زنگ تفریح، مسیر زندگی او را تغییر داد. هنگامی که لیونل در زنگ تفریح مدرسه، با هم‌شاگردی‌های خود به بازی فوتبال پرداخت، متوجه علاقه‌اش به دنیای توپ و تور شد. خوان گیلرمو نیز متوجه علاقه فرزندش به فوتبال شد و تلاش بر این داشت تا فرزندش با فردی کارکشته در این ورزش، آشنا شود و اصول نخستین کار را بیاموزد.
پدرم به من گفت که اگر می‌خواهم بوکسور شوم، زیرنظر او بهترین آموزش را خواهم گرفت. بنابراین اگر در جستجوی فوتبال هستم نیز باید فردی همانند خودش در فوتبال، آموزش‌های لازم را به من ارائه کند. او هر یکشنبه مرا در رینگ می‌گذاشت و با آرام‌ترین شکل ممکن به من مشت می‌زد تا بتوانم بوکس را یاد بگیرم.
سانچز، از یازده سالگی وارد تیم‌های پایه باشگاه یونیورسیداد شیلی شد و به همراه کارلوس کامپوس، خط حمله قدرتمندی را برای این باشگاه پدید آورد. سانترهای دقیق و شوت‌هایی فراتر از سن، باعث شد تا سانچز هم‌زمان با حضورش در تیم زیر 19 ساله‌های یونیورسیداد، در سال 1953 به تیم بزرگسالان منتقل شود. دو فصل نخست این بازیکن در یونیورسیداد با کمترین حضور و آمارهای چهار بازی و یک گل در فصل 1953 و پنج بازی و سه گل در فصل 1954 همراه بود. از سال 1955 بود که این وینگر به ستاره تیمش در خط حمله تبدیل شد و آمارهای 33 بازی و 14 گل در فصل 1955، 22 بازی و 10 گل در فصل 1956، 21 بازی و 14 گل در فصل 1957، 27 بازی و 10 گل در فصل 1958، 32 بازی و 26 گل در فصل 1959 و 25 بازی و 10 گل در فصل 1960 را به ثبت رساند. قهرمانی سال 1959 در لیگ برتر شیلی، نخستین افتخار فوتبال سانچز بود. پس از 26 بازی و شش گل در فصل 1961، سانچز قهرمانی دیگری در شیلی را با آمار 32 بازی و 19 گل، تجربه کرد. پس از درخشش در جام جهانی 1962 بود که سیل پیشنهادات اروپایی به سمت سانچز روانه شد. او از میان پیشنهادات تیم‌هایی رئال مادرید، پورتو و میلان، تصمیم گرفت تا به فوتبال ایتالیا ملحق شود. یکی از دلایل قبول پیشنهاد میلان توسط سانچز، وعده 250 هزار دلاری این باشگاه ایتالیایی بود که قرار بود 200 هزار دلار آن به باشگاه یونیورسیداد برسد. او در سه بازی با پیراهن میلان در بازی‌های دوستانه به میدان رفت و به همراه جیانی ریورا، خط حمله ترسناکی را ساخته بود. با این وجود، تغییر دستمزد سانچز در میلان باعث شد تا انتقال او به این باشگاه، با وجود حضور در بازی‌های دوستانه لغو شود.
سانچز با وجود پیشنهادات دیگر اروپایی، تصمیم گرفت تا بار دیگر پیراهن یونیورسیداد را بپوشد. او در فصول بعدی خود در این باشگاه به آمارهای 32 بازی و 19 گل در فصل 1962، 30 بازی و 11 گل در فصل 1963، 24 بازی و پنج گل در فصل 1964، 34 بازی و 15 گل در فصل 1965، 24 بازی و 10 گل در فصل 1966، 34 بازی و شش گل در فصل 1967، 11 بازی و شش گل در فصل 1968 و 11 بازی و یک گل در فصل 1969 دست یابد. او در مجموع دوران حضورش در یونیورسیداد، شش قهرمانی در لیگ برتر شیلی، دو تورنمنت متروپولیتن و یک جام حذفی این کشور را به دست آورد. پس از آن که اختلافات سانچز با رئیس باشگاه یونیورسیداد منجر به اخراجش از این باشگاه شد، او یاغی شد و راهی رقیب مستقیم یعنی کولوکولو شد. یک فصل حضور این بازیکن در تیم رقیب، آمار 31 بازی و دو گل، به همراه قهرمانی در لیگ برتر شیلی را به همراه داشت. او پس از جدایی از کولوکولو، در تیم‌های پلستینو (15 بازی و 10 گل) و فروواریوس (11 بازی و هفت گل) حضور داشت. سانچز در سال 1973، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او یکی از بهترین گلزنان تاریخ یونیورسیداد شیلی بود و عضوی معروف از گروه «باله آزول» این باشگاه که با رقص، پس از گلزنی معروف بودند.
نخستین بازی ملی سانچز برای تیم ملی شیلی، دیدار برابر برزیل در سال 1955 بود. او سپس در سه دوره کوپا آمریکا در سال‌های 1956، 1957 و 1959 حضور یافت. گلزنی برابر برزیل و پرو در مسابقات 1956 و برابر پاراگوئه و بولیوی در مسابقات 1959، از جمله تأثیرات مثبت سانچز در کوپا آمریکا بود. او پس از درخشش در مسابقات ملی و باشگاهی، عضوی مهم از لیست نهایی تیم ملی کشورش برای جام جهانی 1962 شد. این جام با دو گل و یک پاس گل این بازیکن برابر سوئیس شروع شد که شیلی را به پیروزی رساند. او سپس برابر تیم‌های ایتالیا و آلمان بازی کرد و به همراه کشورش راهی دور بعد شد. دیدار برابر ایتالیا در مرحله گروهی، به دلیل بازی فیزیکی شدید بازیکنان دو تیم به «نبرد سانتیاگو» معروف شده بود. یکی از گلادیاتورهای این نبرد، سانچز بود که پس از به زمین افتادن و لگد خوردن از ماریو دیوید، بازیکن تیم ملی ایتالیا، به یاد دوران کودکی و مبارزات با پدر، هوک چپی را روانه صورت دیوید کرد. این صحنه، تلفیق جالبی از بوکس و فوتبال را در نخستین سال‌های شکل‌گیری جام جهانی به وجود آورده بود.
ضربه مشت لیونل سانچز در جام جهانی 1962 برابر ایتالیا
در دیدار برابر شوروی در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی، خطایی در زمین شوروی بر روی بازیکنان شیلی صورت گرفت. کادرفنی شیلی اعتقاد داشتند که این خطا درون محوطه جریمه بوده و پنالتی است اما داور، اعتقاد دیگری داشت. سرانجام، سانچز پشت ضربه ایستگاهی قرار گرفت و با پای چپ خود، ضربه زیبایی را به سمت دروازه شوروی فرستاد تا گلر افسانه‌ای این کشور یعنی لئو یاشین، از مهار آن عاجز باشد. فریاد «عدالت خدا»، پس از این گل توسط سرمربی شیلی، یکی از لحظات جالب این مسابقه شد. این گل درنهایت با پیروزی 1-2 شیلی همراه بود. گلزنی در شکست برابر برزیل در نیمه نهایی و متعاقباً رتبه سوم این دوره، تجربیات بعدی سانچز در این تورنمنت بود. او با چهار گل، یکی از آقای گل‌های جام جهانی 1962 شد و نامش را در تاریخ این تورنمنت، حک کرد. او در جام جهانی 1966، بازوبند کاپیتانی کشورش را بر بازو بست اما به آورده‌ای به جز سه بازی در تورنمنت، نرسید. آخرین بازی ملی او در سال 1967 برابر شوروی به ثبت رسید تا 65 بازی، 16 گل و سه پاس گل، حاصل نهایی ماجراجویی ملی‌اش باشد. دوم آوریل 2022، 23 روز پیش از تولد 85 سالگی، روز درگذشت این بازیکن افسانه‌ای شیلی بود. نام لیونل سانچز در فوتبال شیلی جاودانه است و او، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال این کشور بوده است.
از سری خاطرات فوتبالی
کلارنس سیدورف؛ اِل پروفسور اینتر و میلان با سابقه چهار قهرمانی رنگارنگ اروپایی و حضور در رئال مادرید
ابراهیم با؛ بوژوله نووی میلان با سابقه بازی در مارسی و بولتون
آبل بالبو؛ بیمه گلزنی رم با سابقه بازی در ریورپلاته، بوکاجونیورز و پارما
