تصویر بالا ترکیب رویایی باشگاه برایتون (Brighton & Hove Albion) را نشان می‌دهد؛ تیمی که اگر بازیکنان کلیدی خود را در سال‌های گذشته به فروش نمی‌رساند، می‌توانست یکی از قدرتمندترین تیم‌های لیگ برتر انگلستان باشد. این ترکیب با عنوان "اگر برایتون بازیکنانش را نمی‌فروخت" (Brighton if they never sold players) منتشر شده و نشان‌دهنده عمق استعداد و قدرت تیم در سال‌های اخیر است.
در خط دروازه، روبرتو سانچز قرار دارد؛ دروازه‌بانی که عملکرد درخشانی برای برایتون داشت و پس از درخشش، به چلسی منتقل شد. خط دفاعی این تیم از چپ به راست شامل مارک کوکوریا (چلسی)، لوی کولویل (چلسی)، فیکایو توموری (آث میلان) و بن وایت (آرسنال) است. هر چهار بازیکن حالا در تیم‌های سطح بالا بازی می‌کنند و همگی تجربه بین‌المللی دارند.
در خط میانی، ترکیبی فوق‌العاده از قدرت فیزیکی، تکنیک و خلاقیت دیده می‌شود: ایو بیسوما (تاتنهام)، مویسس کایسدو (چلسی) و الکسیس مک‌آلیستر (لیورپول). این سه بازیکن، قلب تپنده خط میانی برایتون بودند و نقش مهمی در موفقیت‌های اخیر این تیم در لیگ برتر و رقابت‌های اروپایی داشتند.
در خط حمله، شاهد سه بازیکن مستعد و خلاق هستیم: لئاندرو تروسارد (آرسنال)، ویکتور گیوکرش (اسپورتینگ لیسبون) و ژوائو پدرو (چلسی). تروسارد با تکنیک و بازی‌سازی خود، یکی از ستاره‌های بلژیکی لیگ برتر بود؛ گیوکرش در اسپورتینگ عملکرد درخشانی داشته و پدرو نیز یکی از استعدادهای آینده‌دار فوتبال برزیل است.
این تصویر، نشان می‌دهد که برایتون در سال‌های اخیر به یکی از بهترین باشگاه‌ها در زمینه استعدادیابی، پرورش و فروش بازیکنان تبدیل شده است. اگر این باشگاه تمامی بازیکنان ذکر شده را حفظ می‌کرد، بدون تردید می‌توانست در رقابت با تیم‌هایی همچون آرسنال، لیورپول، چلسی و منچسترسیتی، مدعی جدی قهرمانی باشد.
اما از طرفی، مدل اقتصادی باشگاه برایتون دقیقاً بر پایه خرید بازیکنان جوان با استعداد و فروش آن‌ها با قیمت‌های بالا به تیم‌های بزرگ بنا شده است. به‌عنوان مثال، انتقال مویسس کایسدو به چلسی با مبلغی رکوردشکن انجام شد، و الکسیس مک‌آلیستر نیز با درخششی که در جام جهانی ۲۰۲۲ داشت، توجه لیورپول را جلب کرد.
این ترکیب نه تنها قدرت فنی برایتون را نشان می‌دهد، بلکه گواهی است بر موفقیت سیستم استعدادیابی و مدیریت فوتبالی باشگاه. برایتون به خوبی ثابت کرده که می‌توان با مدیریت هوشمندانه، حتی بدون حفظ ستاره‌ها، به موفقیت‌های بزرگی دست یافت.
در پایان، این تصویر می‌تواند الهام‌بخش هواداران فوتبال، مدیران ورزشی و آنالیزورها باشد تا نگاهی متفاوت به فلسفه باشگاه‌داری داشته باشند؛ فلسفه‌ای که در آن، پرورش استعدادها به اندازه قهرمانی ارزشمند است.
