|
به نام خدا
ترکیب منتخب تاریخ تیم ملی برزیل
ترکیب منتخب تاریخ تیم ملی آرژانتین
اوگو فیبول ، دروازه‌بانی قابل اعتماد و با واکنش‌های سریع که نقشی کلیدی در قهرمانی آرژانتین در جام جهانی ۱۹۷۸ داشت. فییول با سبک مدرن دروازه‌بانی، جزو اولین سنگربان‌هایی بود که به‌طور مؤثر از دروازه بیرون می‌آمد. او در دوره‌ای بازی می‌کرد که شرایط زمین و تجهیزات محدود بود، اما با این وجود عملکردی درخشان داشت. از نظر فنی، انعطاف‌پذیر و با تمرکز بالا بود. حضورش همیشه به خط دفاعی آرامش می‌داد. او نماد ثبات و اعتماد به نفس در دوران کلاسیک فوتبال آرژانتین است.
خاویر زانتی ، نماد وفاداری، استقامت و حرفه‌ای‌گری که سال‌ها در اینتر میلان و تیم ملی آرژانتین درخشید. زانتی توانایی بازی در هر دو سمت دفاع و حتی هافبک را داشت و به خاطر فیزیک استثنایی‌اش تا اواخر دوران حرفه‌ای در بالاترین سطح باقی ماند. سبک بازی‌اش ترکیبی از نظم تاکتیکی، تکنیک و سرعت بود. او از معدود بازیکنانی است که با وجود عدم کسب افتخارات بزرگ ملی، همواره مورد احترام هواداران بوده است. زانتی الگوی اخلاق ورزشی و بازی بی‌نقص در سطح بین‌المللی محسوب می‌شود. بیش از ۱۴۰ بازی ملی نشان‌دهنده اهمیتش برای آلبی‌سلسته است.
دنیل پاسارلا ، کاپیتانی با ذهنی برنده که در جام جهانی ۱۹۷۸ رهبری تیم قهرمان را بر عهده داشت. پاسارلا با وجود قد نسبتاً کوتاهش، در نبردهای هوایی فوق‌العاده بود و به عنوان مدافعی گلزن شناخته می‌شد. سبک بازی‌اش تهاجمی و پر از جسارت بود و به خوبی خط دفاع را سازمان‌دهی می‌کرد. او هم در دفاع و هم در گلزنی نقش مؤثری داشت. همچنین از معدود بازیکنانی است که هم در زمین و هم به‌عنوان مربی در سطح ملی موفق بوده است. شخصیتش بازتابی از روح جنگندگی فوتبال آرژانتین در دهه ۷۰ و ۸۰ بود.
خاویر ماسکرانو ، بازیکنی با تعهد و قلبی بزرگ که هم در دفاع میانی و هم هافبک دفاعی عملکرد بی‌نظیری داشت. او رهبر بی‌صدا و ستون تیم ملی در چندین تورنمنت مهم از جمله جام جهانی ۲۰۱۴ بود. ماسچرانو از نظر فنی در تکل‌زنی، قطع پاس‌ها و خواندن بازی یکی از بهترین‌ها در نسل خود بود. با بیش از ۱۴۰ بازی ملی، به یکی از پر‌افتخارترین بازیکنان تاریخ کشورش تبدیل شد. بازی بدون ترس و روحیه جنگندگی‌اش، نماد وفاداری و مسئولیت‌پذیری بود. حتی در لحظات بحرانی، حضوری مطمئن و الهام‌بخش در زمین داشت.
سیلویو مازولینی ، مدافع چپ افسانه‌ای آرژانتین که در جام جهانی ۱۹۶۶ درخشید و یکی از بهترین مدافعان کناری زمان خودش بود. سبک بازی‌اش با تکنیک، تمرکز بالا و مشارکت در حملات شناخته می‌شد. او از اولین مدافعانی بود که نقش هجومی در جناح چپ ایفا کرد. وفاداری‌اش به باشگاه بوکاجونیورز و عملکردش در تیم ملی، جایگاه خاصی برای او رقم زد. مارزولینی الگویی برای نسل‌های بعدی مدافعان آرژانتینی شد. او را می‌توان یکی از پدران فوتبال مدرن آرژانتین دانست.
آنخل دی‌ماریا ، بال سرعتی و تکنیکی که در لحظات بزرگ، همواره برای تیم ملی درخشیده است؛ از گل طلایی در فینال کوپا آمه‌ریکا ۲۰۲۱ تا فینال جام جهانی ۲۰۲۲. دی‌ماریا توانایی بازی در چندین پست هجومی را دارد و با پاس‌های کلیدی و شوت‌های دقیق خود بارها سرنوشت بازی‌ها را تغییر داده است. حضورش در تیم ملی همواره تأثیرگذار و پرانرژی بوده. از لحاظ فنی ترکیبی از خلاقیت، سرعت و فداکاری دارد. شاید از نظر رسانه‌ای به اندازه سایر ستاره‌ها دیده نشده باشد، اما در میدان، همیشه مرد روزهای سخت بوده. او نقش مکمل فوق‌العاده‌ای در کنار مسی داشت.
خوان ریکلمه ، استاد بازی‌سازی و حفظ توپ که با ریتم آرام اما مؤثرش بازی را کنترل می‌کرد. ریکلمه سمبل شماره ۱۰ سنتی آرژانتین است؛ بازیکنی با دید وسیع، تکنیک خالص و پاس‌های مرگبار. او در تیم ملی، بوکا جونیورز و ویارئال تأثیرگذار بود و با سبک خاصش، بازی‌ها را به شیوه خودش می‌چرخاند. شخصیت آرام و ذهن فوتبالی خارق‌العاده‌اش، او را به رهبر پنهان زمین تبدیل می‌کرد. ریکلمه بازیکنی بود که در زمان خودش شاید قدرش را کامل ندانستند، اما سبک بازی‌اش برای عاشقان فوتبال اصیل، خاطره‌انگیز باقی مانده است.
دیگو مارادونا ، اسطوره‌ای که با نبوغ، غیرقابل پیش‌بینی بودن و کاریزمای منحصر‌به‌فردش دنیای فوتبال را تسخیر کرد. مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ نمایشی فراتر از یک انسان ارائه داد؛ از گل معروف "دست خدا" تا دریبل نابودکننده مقابل انگلیس. تکنیک بی‌همتا، کنترل توپ استثنایی و جسارتش، او را به الهه‌ای در آرژانتین تبدیل کرد. شخصیت جنجالی‌اش همواره در کنار استعداد فوق‌العاده‌اش مطرح بوده. او فقط یک فوتبالیست نبود؛ نماد مقاومت، غرور ملی و شور بود. مارادونا هنوز هم با هر لمس توپش در ذهن میلیون‌ها نفر زنده است.
لیونل مسی ، به باور بسیاری بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال که سال‌ها در بالاترین سطح جهان درخشید و در نهایت با قهرمانی در جام جهانی ۲۰۲۲ داستانش را کامل کرد. مسی با تکنیکی خیره‌کننده، پاس‌های جادویی و گلزنی بی‌وقفه تیم ملی را سال‌ها حمل کرد. او رکوردهای بی‌سابقه‌ای در گل‌ها، پاس گل و تعداد بازی‌ها به نام خود ثبت کرده است. برخلاف انتقادات اولیه درباره عملکردش در تیم ملی، او با صبر و پشتکار قهرمانی‌های متوالی (کوپا و جام جهانی) را رقم زد. مسی تعریفی نو از بازیکن کامل ارائه داد. ترکیبی از استعداد خالص و تلاش بی‌وقفه.
ماریو کمپس ، ستاره بی‌چون‌و‌چرای جام جهانی ۱۹۷۸ که با گل‌هایش آرژانتین را به نخستین قهرمانی رساند. کمپس مهاجمی بود با توانایی بازی‌سازی، قدرت بدنی، و ضربه نهایی فوق‌العاده. سبک بازی‌اش تهاجمی و هوشمندانه بود، هم در حمله مستقیم و هم در حرکات ترکیبی مؤثر ظاهر می‌شد. او توانست فشار روانی سنگین بازی‌های خانگی در آن دوره را به دوش بکشد. گل‌هایش در فینال مقابل هلند تا ابد در خاطره فوتبال دوستان مانده‌اند. کمپس الهام‌بخش نسل بعدی مهاجمان آرژانتینی شد.
آلفردو دی استفانو ، بازیکنی که شاید بیشتر به خاطر درخشش در رئال مادرید شناخته می‌شود، اما اصالتاً آرژانتینی بود و استعدادش در حدی بود که بتواند در سه تیم ملی بازی کند (آرژانتین، کلمبیا، اسپانیا). دی‌استفانو بازیکنی همه‌کاره بود؛ هم گلزن، هم بازی‌ساز، هم مدافع هنگام نیاز. ذهن فوتبالی‌اش فراتر از زمان خودش بود و فوتبال را در تمام ابعادش می‌فهمید. گرچه هرگز در جام جهانی بازی نکرد، اما جایگاهش در تاریخ فوتبال آرژانتین محفوظ است. او پیشگام فوتبال مدرن و الگوی بسیاری از ستاره‌های نسل‌های بعدی بود.
|
