|
به نام خدا
ترکیب منتخب تاریخ تیم ملی آرژانتین
12 بازیکن برتر تاریخ برزیل
1. پله ، پله نه‌تنها بهترین بازیکن تاریخ برزیل، بلکه یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال جهان است. با سه قهرمانی جام جهانی (۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰)، رکوردی بی‌نظیر را ثبت کرد. پله قدرت بدنی، هوش فوتبالی، تکنیک و تمام‌کنندگی را در سطحی استثنایی داشت. او در دورانی بازی کرد که امکانات بسیار ابتدایی بود، اما با این حال آمار خیره‌کننده‌ای از خود به جا گذاشت. با بیش از ۱۰۰۰ گل در سطح باشگاهی و ملی، اسطوره‌ای بی‌تکرار است. شخصیت جهانی‌اش نیز باعث شد فراتر از فوتبال به یک نماد فرهنگی تبدیل شود.
2. رونالدو نازاریو ، مهاجمی با سرعت انفجاری، قدرت بدنی بالا و تمام‌کنندگی بی‌نقص که دفاع‌ها را نابود می‌کرد. رونالدو در جوانی با تکنیک فردی خیره‌کننده‌اش، دنیا را شگفت‌زده کرد و در جام جهانی ۲۰۰۲ با ۸ گل تیمش را به قهرمانی رساند. او دو بار برنده توپ طلا شد و در دوران حضورش در اروپا ستاره بی‌چون‌و‌چرای باشگاه‌هایی مثل بارسلونا، اینتر و رئال مادرید بود. مصدومیت‌های سنگین مانع از آن شد که دوران حرفه‌ای‌اش از نظر زمانی بلندتر باشد. با این حال کیفیت خالص بازی‌اش باعث شده همچنان در بین بزرگان تاریخ باقی بماند. رونالدو نماد مهاجم مدرن است.
3. گارینشا ، بال‌راستی جادویی که با حرکات غیرقابل پیش‌بینی‌اش مدافعان را به بازی می‌گرفت و تماشاگران را مبهوت می‌کرد. گارینشا در جام جهانی ۱۹۶۲ نقشی کلیدی داشت و حتی بدون پله تیم را تا قهرمانی رساند. سبک بازی‌اش ساده نبود؛ با تکیه بر دریبل‌های خارق‌العاده و نبوغ ذاتی، دفاع‌ها را نابود می‌کرد. در کودکی ناهنجاری‌های فیزیکی داشت، اما این ویژگی به سبک خاص حرکتی او منجر شد. او را می‌توان "روح فوتبال برزیلی" دانست، چون با شادی بازی می‌کرد. گارینشا یک اسطوره مردمی و اسطوره فوتبال خیابانی بود.
4. روماریو ، مهاجمی با شم گلزنی استثنایی که با حرکت‌های سریع در محوطه جریمه و ضربات دقیق، دروازه‌ها را یکی‌یکی باز می‌کرد. روماریو نقشی حیاتی در قهرمانی برزیل در جام جهانی ۱۹۹۴ داشت و به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت انتخاب شد. سبک بازی‌اش بیشتر مبتنی بر هوش، جاگیری و تمام‌کنندگی بود تا فیزیک یا سرعت. او یکی از معدود بازیکنانی است که مدعی شد بیش از ۱۰۰۰ گل در دوران حرفه‌ای‌اش به ثمر رسانده است. روماریو هم در تیم ملی و هم در باشگاه‌های اروپا و برزیل ستاره بود. او نماد مهاجمی بود که "همیشه در جای درست" قرار داشت.
5. رونالدینیو ، نماد شادی و خلاقیت در فوتبال که با لبخند همیشگی‌اش و حرکات چشمگیرش قلب میلیون‌ها نفر را فتح کرد. رونالدینیو استاد دریبل، پاس‌های فانتزی و ضربات آزاد بود و لحظاتی خلق کرد که فراتر از منطق بودند. او در سال ۲۰۰5 توپ طلا را برد و به همراه بارسلونا، لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد. در جام جهانی ۲۰۰۲ نیز نقش مکمل مهمی در کنار رونالدو و ریوالدو ایفا کرد. شاید دوران او در اوج کوتاه بود، اما تأثیرش بر فوتبال غیرقابل انکار است. او یادآور این حقیقت بود که فوتبال باید سرگرم‌کننده و الهام‌بخش باشد.
6. ریوالدو ، بازیکنی با شوت‌های سهمگین، تکنیک بالا و هوش تاکتیکی که در پست‌های مختلف هجومی بازی می‌کرد. ریوالدو ستاره اصلی برزیل در جام جهانی ۱۹۹۸ و یکی از ارکان اصلی قهرمانی ۲۰۰۲ بود. در بارسلونا، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت و در سال ۱۹۹۹ برنده توپ طلا شد. ویژگی بارز او، گلزنی از موقعیت‌های غیرممکن و ضربات آکروباتیک بود. کمتر بازیکنی توانسته بود این‌چنین هم در خلق موقعیت و هم در گلزنی بدرخشد. او به‌رغم سکوت رسانه‌ای‌اش، در زمین بسیار تأثیرگذار و خطرناک بود.
7. نیمار ، نیمار بدون شک یکی از بااستعدادترین بازیکنان تاریخ برزیل است که از سنین پایین با درخشش در سانتوس به فوتبال جهان معرفی شد. تکنیک فوق‌العاده، دریبل‌های چشم‌نواز و خلاقیت مثال‌زدنی‌اش او را به ستاره اصلی نسل جدید فوتبال برزیل تبدیل کرد. او در بارسلونا در کنار مسی و سوارز یکی از خطرناک‌ترین خطوط حمله تاریخ را شکل داد و در پاری‌سن‌ژرمن نیز نقش رهبری را بر عهده گرفت. نیمار با وجود مصدومیت‌های مکرر، هنوز هم یکی از تأثیرگذارترین بازیکنان ملی کشورش است و با عبور از رکورد گل‌های پله، نام خود را جاودانه کرد. اما انتقادات زیادی به سبک زندگی‌اش و تصمیماتش در خارج از زمین وجود دارد که شاید مانع رسیدن او به سطح اسطوره‌های رده بالاتر شده باشد.
8. زیکو ، زیکو به عنوان مغز متفکر تیم ملی برزیل در دهه ۸۰ میلادی شناخته می‌شود که با تکنیک ناب، هوش فوتبالی بالا و شوت‌های سهمگین از راه دور، نقش کلیدی در ترکیب تیم داشت. او اگرچه هرگز موفق به کسب جام جهانی نشد، اما همچنان به عنوان یکی از بهترین بازیکنان بدون مدال جهانی در تاریخ یاد می‌شود. زیکو نماد فوتبال تهاجمی کلاسیک برزیل بود و با بازی در تیم فلامنگو و همچنین تجربه‌اش در فوتبال ایتالیا، توانست خود را در سطح جهانی تثبیت کند. او علاوه بر مهارت فردی، رهبر خوبی در زمین بود و دید بازی فوق‌العاده‌ای داشت. خیلی‌ها معتقدند اگر تیمش در جام جهانی ۱۹۸۲ کمی خوش‌شانس‌تر بود، زیکو به جایگاهی حتی بالاتر در تاریخ می‌رسید.
9. سوکراتس ، سوکراتس یکی از خاص‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل بود که نه فقط به خاطر سبک بازی‌اش، بلکه به دلیل شخصیت روشنفکرانه و تأثیر اجتماعی‌اش شهرت داشت. او در خط میانی با آرامش خاصی بازی می‌کرد و به پاس‌های دقیق و تصمیم‌گیری‌های حساب‌شده‌اش معروف بود. سقراط رهبری تیم فوق‌العاده ۱۹۸۲ را بر عهده داشت، تیمی که با وجود ناکامی در جام جهانی، یکی از خاطره‌انگیزترین نسل‌های فوتبال برزیل لقب گرفت. فیزیک بدنی متفاوت و سبک بازی آرامش‌محورش باعث شد نقش متفاوتی نسبت به دیگر هافبک‌های کلاسیک ایفا کند. او همچنین در خارج از زمین هم فردی تأثیرگذار بود و در مسائل سیاسی و اجتماعی کشورش مشارکت داشت. سقراط نمونه‌ای کم‌نظیر از تلفیق ورزش و تفکر بود.
10. کافو ، کافو با انرژی پایان‌ناپذیر، دوندگی بی‌وقفه و شخصیت جنگنده‌اش، بهترین نمونه از مدافع کناری مدرن در فوتبال بود. او تنها بازیکنی است که در سه فینال متوالی جام جهانی حضور داشت و دو بار قهرمان این رقابت‌ها شد. بازی او در سمت راست دفاع برزیل به خصوص در جام جهانی ۲۰۰۲، مثال‌زدنی بود و نقش او در حملات و بازگشت به دفاع تعادلی ایده‌آل ایجاد می‌کرد. کافو با میل همیشگی‌اش به پیروزی و توانایی بالای بدنی، الگویی برای نسل‌های بعدی مدافعان شد. باشگاه‌هایی چون سائوپائولو، رم و میلان از درخشش او بهره بردند. او نماد تعهد، ثبات و تلاش بی‌وقفه در فوتبال برزیل است.
11. روبرتو کارلوس ، روبرتو کارلوس به خاطر قدرت شوت‌های سهمگین، سرعت فوق‌العاده و حضور پررنگش در فاز هجومی، یکی از شاخص‌ترین مدافعان چپ تاریخ فوتبال محسوب می‌شود. گل معروفش به فرانسه با آن ضربه عجیب و غیرقابل‌توصیف، او را در ذهن همه فوتبال‌دوستان جاودانه کرد. کارلوس هم در رئال مادرید و هم در تیم ملی برزیل، نقش بسیار مؤثری ایفا کرد و با قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۲، کارنامه بین‌المللی‌اش را کامل کرد. او با سبک بازی‌اش مرز بین دفاع و حمله را شکست و نقش مدافع چپ را به سطحی کاملاً جدید رساند. تکنیک، قدرت و انگیزه‌اش باعث شد در هر مسابقه‌ای تهدیدی جدی برای دروازه‌بان‌ها باشد. تأثیرش روی نسل بعدی بازیکنان برزیلی همچنان پابرجاست.
12. کاکا ، کاکا یکی از معدود بازیکنانی بود که هم بازی زیبا داشت و هم به طرز فوق‌العاده‌ای مؤثر بود. او در اوج دورانش با میلان، توپ طلا را در سال ۲۰۰۷ کسب کرد و پیش از ورود سلطه مسی و رونالدو، یکی از بهترین بازیکنان دنیا شد. سبک بازی‌اش ترکیبی از سرعت، پاس‌های کلیدی و گلزنی مؤثر از عمق زمین بود. در تیم ملی هم با وجود رقیبان بزرگ، توانست قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۲ را تجربه کند، هرچند نقش اصلی‌اش در آن تیم هنوز آغاز نشده بود. شخصیت متواضع و اخلاق حرفه‌ای‌اش او را محبوب بین هواداران کرد. با وجود آسیب‌دیدگی‌هایی که مانع دوام او در سطح بالا شد، همچنان یکی از ناب‌ترین شماره ده‌های مدرن تاریخ فوتبال برزیل است.
|
