بیایید نگاهی به برخی از ستارگان فراموش شده رئال مادرید بیندازیم
شاید بتوان رئال مادرید را پرآوازه‌ترین تیم تاریخ فوتبال دانست، اما هر آنچه می‌درخشد طلا نیست. همه بازیکنان در آن محیط موفق نمی‌شوند، و در ازای هر اسطوره‌ای مانند کریستیانو رونالدو یا زین‌الدین زیدان، بازیکنی مثل ژرمی یا فرناندو ردوندو وجود دارد که به سادگی در پایتخت اسپانیا زیر سایه ماندند و فراموش شدند.
1. بودو ایلگنر: دروازه‌بان قهرمان جهان که فراموش شد
ایلگنر که در سال 1990 با آلمان قهرمان جهان شد و دروازه‌بان اصلی تیم در دوران "هفتمین" قهرمانی باشگاه در لیگ قهرمانان اروپا (1998) بود، مانند ساعت کاسیو در بین دروازه‌بانان بود – قابل اعتماد، ماندگار اما هرگز پر زرق و برق نبود. او به سرعت زیر سایه ایکر کاسیاس جوان قرار گرفت.
2. سيسينيو: يک سامبای ناکام
سيسينيو که به عنوان کافوی بعدی به خدمت گرفته شد، بيشتر به يک ريمیکس بد تنظيم‌شده از سامبا و سيستا (استراحت پس از ظهر) شبيه بود. او سرعت، استعداد هجومی و نامی دلنشین داشت، اما مصدومیت‌ها و سبک آشفته‌اش به او آسيب زدند.
3. رویستون درنته: خودنمایی بر جوهر
سرعت، قدرت، خالکوبی، عینک آفتابی در نیمه‌شب. درنته هیجان‌انگیزترین خرید تابستان 2007 بود… برای حدود 45 دقیقه. سپس بی‌انضباطی، زندگی شبانه فریبنده مادرید و تلاشی کوتاه برای یک حرفه رپ از راه رسید.
4. نیکولاس آنلکا: یک آزمایش پرهزینه
او در سال 1999 با مبلغ 35 میلیون یورو (حدود 37.1 میلیون دلار / 23.1 میلیون پوند) به تیم پیوست و یک سال بعد از در پشتی رفت، در حالی که تنها دو گل در لیگ به ثمر رسانده بود. با این حال، یکی از آن‌ها در لیگ قهرمانان اروپا بسیار حیاتی بود. مردی کم‌حرف و حتی کم‌خنده‌تر.
5. گوتی: لحظه‌های نبوغ
خوزه ماریا گوتیرز هرناندز، که بیشتر با نام گوتی شناخته می‌شود، نابغه‌ی شورشی با استعدادی فوق‌العاده و ثباتی به اندازه عقل سلیم در یک مهمانی شبانه در مادرید بود. پاس‌های او ابریشمی، نقل قول‌هایش آتشین و روزهای فجیعش نیز افسانه‌ای بودند. یک نابغه متغیر که برخی او را فراموش کرده‌اند – اما بسیاری هنوز به یاد دارند، زیرا وقتی می‌درخشید، واقعاً خاص بود.
6. ژرمی: کهکشانی به واسطه هم‌نشینی
ژرمی، برنده دو بار لیگ قهرمانان اروپا با رئال مادرید، به ندرت در کنار کهکشانی‌ها نام برده می‌شود – اما او آنجا بود و هر جا که لازم بود، وظیفه‌اش را انجام می‌داد. این بازیکن کامرونی همه‌کاره، سخت‌کوش و قابل اعتماد بود، هرچند هرگز خیره‌کننده نبود. با این حال، بزرگترین لحظات او در جای دیگری رقم خورد؛ او در دوران حضورش در چلسی، بیشتر به یک چهره کالت تبدیل شد. در مادرید، او یک بازیکن چندکاره در دوران سوپراستارها بود.
7. امرسون: انتخاب اشتباه در زمان اشتباه
امرسون در سال 2006 همراه با فابیو کاپلو، که پیش‌تر او را در رم و یوونتوس مربیگری کرده بود، به مادرید آمد. اما این پیوند هرگز آن‌طور که باید جرقه نزد. اگرچه او قدرت و تجربه به ارمغان آورد، اما امرسون در تیمی که برای ظرافت ساخته شده بود، مانند ابزاری کُند به نظر می‌رسید. او که زیر سایه فرناندو گاگو در حال ظهور و گوتی همیشه‌حاضر قرار گرفت، تنها یک فصل حضورش در برنابئو به سرعت به پس‌زمینه محو شد — فصلی کوتاه و فراموش‌شدنی در یک دوران حرفه‌ای که در غیر این صورت چشمگیر بود.
8. فرناندو ردوندو: یک گنجینه گمشده
با وجود کلاس بی‌دردسرش و آن پشت پای فراموش‌نشدنی در اولدترافورد، ردوندو یک فوتبالیست نخبه بود که تا حد زیادی توسط عموم مردم – نه فقط در رئال مادرید – فراموش شده است. شاید این به دلیل تبعید اجباری او از تیم ملی بود یا این واقعیت که او پیراهن زیادی نمی‌فروخت.
9. بونس ترک: فاوبرت، توریست VIP
جولین فاوبرت، که در سال 2009 از وستهام به صورت قرضی به رئال مادرید آمد، خود تعریف کاملی از عبارت "چه کسی این را تأیید کرد؟" است. او تنها دو بازی انجام داد و به طرز بدنامی روی نیمکت به خواب رفت، اگرچه بعدها این موضوع را به روزنامه The Sun تکذیب کرد، پیش از آنکه به انگلستان بازگردانده شود.
سایر کهکشانی‌ها
رئال مادرید را نمی‌توان بدون ستاره‌های درخشانش درک کرد — اما همین‌قدر هم بدون بازیگران مکملی که به اندازه نقش‌های اصلی دستمزد می‌گیرند، قابل درک نیست.
دیگر مطالب را دنبال کنید
