طرفداری | با آغاز فصل جدید در اروپا، دغدغه‌ها و شور هواداران فوتبال در سراسر جهان آغاز شده است و ما همگی دوباره شور و اشتیاق خاص و غیرقابل‌کنترلی را تجربه می‌کنیم. انتظار برای بازگشت رقابت‌ها، برد و باخت‌ها، رقیبان و مدعیان، بازیکنان و آرایش جدید، استادیوم‌های شلوغ و جادوی توپ گرد، همواره یکی از ویژگی‌های جذاب آغاز فصل فوتبال بوده است.
مدعیان قهرمانی انگلستان کمابیش مشخص است. در رأس مدعیان، لیورپول، مدافع عنوان قهرمانی، با تیم نو نوار همچنان قدرتمند به‌نظر می‌رسد و بسیاری معتقدند تیم آرنه اسلوت قصد ندارد تاج قهرمانی را واگذار کند. با این حال، آرسنال با خریدهای جدید و کسب تجربه از فصول گذشته، تهدید جدی برای لیورپول به‌شمار می‌رود و تیم‌های سیتیِ گواردیولا، چلسیِ مارسکا و منچستریونایتدِ آموریم با تحولات تابستانی قصد دارند ناکامی‌های فصل و فصول گذشته را جبران کنند.
نگرانی‌ها همیشه برای تازه‌واردها وجود دارد؛ رویای بقا یا کابوس سقوط؟
هم‌زمان، سه تیم تازه‌صعودکرده به لیگ برتر با نگرانی‌های جدی به استقبال فصل جدید می‌آیند. آمار دو فصل اخیر نشان می‌دهد که بقا در سطح نخست بسیار دشوارتر شده و فاصله کیفیت تیم‌های چمپیونشیپ و لیگ برتر بیشتر به چشم می‌خورد. تیم‌هایی مثل لیدز، برنلی و ساندرلند باید از همان هفته‌های ابتدایی برای جمع‌آوری امتیاز بجنگند تا با کابوس سقوط زودهنگام مواجه نشوند.
و هواداران این تیم‌ها مثل همیشه با انتظار، توأم با شور و هیجان و دلهره و بیم، فصل را آغاز می‌کنند؛ طرفداران مدعیان قهرمانی با رؤیاپردازی‌های قهرمانی و برنامه‌ریزی برای مسابقات و تهیه بلیت‌های مبارزات پایان فصل روزها را سپری می‌کنند، در حالی که هواداران تیم‌های ضعیف‌تر نگران این هستند که نکند از همان ابتدای کار، تیم‌شان وارد بحران شود. در عین حال، خریدهای جدید، بازگشت بازیکنان مصدوم و تغییرات تاکتیکی توسط مربیان، سوژه‌ی بحث‌هاست و آینده هنوز نامشخص است.
آیا قدرت‌های سنتی بار دیگر رقابتی تنگاتنگ را خلق خواهند کرد یا شاهد خلق شگفتی توسط تیم‌های کوچک‌تر خواهیم بود؟ آیا تازه‌واردها می‌توانند از سرنوشت تلخ اخیر سایر تیم‌های تازه‌صعودکرده فاصله بگیرند؟ تنها یک چیز روشن است: با سوت شروع فصل، همه‌چیز از نو آغاز می‌شود و فوتبال انگلیس میلیون‌ها دوستدار فوتبال را دوباره جذب زیبایی و هیجان بی‌پایان خود خواهد کرد.
با یکدیگر نگاهی خواهیم داشت به آن‌چه در فصل پیش‌رو با آن روبه‌رو خواهیم شد؛
امیرحسین صدر
۱۳ آگوست ۲۰۲۵
واقعاً دوباره فصل شروع شده است؟
جمعه شب، هواداران به آنفیلد خواهند آمد تا دیدار قهرمان، لیورپول، را در فصل جدید لیگ برتر در مقابل بورنموث تماشا کنند.
انگار همین دیروز بود که ویرجیل فن‌دایک بیستمین قهرمانی تاریخ لیورپول را بالای سر برد و باران کاغذهای رنگی قرمز بر سرش فرو می‌ریخت.
اما حالا که در هفته‌ی دوم آگوست هستیم، ۲۰ تیم آماده‌ی شروع فصلی جدید می‌شوند؛ فصلی که وعده‌ی تجربه‌ای متفاوت را با خود دارد و هواداران بی‌صبرانه منتظر پاسخ بسیاری از سوالات مهم هستند.
آیا آرسنال بالاخره از لقب همیشگی نایب‌قهرمان خلاص می‌شود؟ آیا پپ گواردیولا می‌تواند با منچسترسیتی متحول‌شده‌اش دوباره به اوج بازگردد؟ و منچستریونایتدِ روبن آموریم چه خواهد کرد؟ در ۴۰ هفته‌ی آینده پاسخ این سوال‌ها را خواهیم فهمید.
البته هر فصل جدیدی علاوه بر جذابیت‌های ذاتی فوتبال برای ما، به‌طور حتم داستان‌ها و روایت‌های جدیدی خواهد داشت که طی تابستان آغاز شده‌اند و برخی موارد جدید هم که با یکدیگر نگاهی به آن‌ها می‌اندازیم.
خداحافظ نایکی؛ توپ جدید پوما
این اتفاق قطعاً عجیب خواهد بود. طی ۲۵ سال گذشته بازیکنان عادت داشتند هنر خود را با بازی با توپ نمادین نایکی به نمایش بگذارند. توپ‌های زیبای زیادی طی این یک‌چهارم قرن دیدیم.
اما این فصل لیگ برتر از توپی استفاده خواهد کرد که دیگر توسط نایکی ساخته نشده است. این دو همکاری خود را در پایان فصل پیش پایان دادند. در عوض، توپ «Oribta Ultimate» پوما به‌عنوان توپ رسمی مسابقات، وقتی لیورپول میزبان بورنموث باشد، رونمایی خواهد شد.
بی‌شک این توپ با چیزی که عادت داشتیم متفاوت است؛ خطوط صورتی و براقی روی ۱۲ پنل هندسی توپ کشیده شده که ظاهراً به توزیع وزن و بهبود آیرودینامیک آن کمک می‌کند. اثرات این تغییر را در طول فصل با شوت‌ها و پاس‌ها و گل‌ها و نمایش دروازه‌بانان بیشتر درک خواهیم کرد.
نمی‌دانم چرا فکر می‌کنم میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، طرفدار توپ جدید نخواهد بود و از آن شکایت خواهد کرد. خیلی‌ها ممکن است به یاد داشته باشند که او فصل پیش شکست خانگی تیمش مقابل نیوکاسل در نیمه‌نهایی لیگ کاپ را به‌شکل عجیبی گردن توپ پوما انداخت.
مصاحبه با بازیکنان تعویضی
واکنش خشمگین گرانیت ژاکا به هواداران خودی را به‌یاد دارید؟ زمانی‌که به‌عنوان کاپیتان آرسنال در سال ۲۰۱۹ مقابل کریستال پالاس تعویض شد؟ حالا تصور کنید گزارشگر اسکای اسپورتس، پاتریک دیویسون، سعی کند بعد از آن اتفاق او را در تونل دنبال کند تا از او مصاحبه بگیرد!
مصاحبه با بازیکنان تعویض‌شده و حضور دوربین‌ها در رختکن به‌عنوان بخشی از قرارداد جدید ۶.۷ میلیارد پوندی لیگ برتر با اسکای اسپورتس و تی‌ان‌تی اسپورتس است؛ قراردادی که هدفش آمریکایی‌تر کردن پوشش تلویزیونی مسابقات است.
البته برای علاقه‌مندان به درام فوتبال، خبر بد این است که قرار نیست بلافاصله بعد از عصبانیت بازیکنی مثل ژاکا با او مصاحبه شود؛ بازیکنان اجازه خواهند داشت قبل از مصاحبه کمی آرام شوند. در حالی‌که در طول صحبت‌های تاکتیکی مربیان، هیچ دوربینی وارد رختکن نخواهد شد.
یکی دیگر از نوآوری‌های فصل ۲۶-۲۰۲۵ این است که تصاویر شادی بعد از گل شبیه به بازی‌های ویدیویی خواهد شد؛ اکنون فیلم‌بردارها می‌توانند وارد زمین شوند و از نزدیک صحنه‌های شادی بازیکنان را ثبت کنند.
امیدوارم این تغییرات جذابیت مسابقات را برای تماشاگران تلویزیونی صدچندان کند!
تکنولوژی نیمه‌اتوماتیک آفساید
کاش لوئیس دیاز هنوز در لیگ برتر بود. امسال دیگر خطایی که باعث شد گل او مقابل تاتنهام در سال ۲۰۲۳ به‌اشتباه آفساید اعلام شود، تکرار نخواهد شد.
روزهایی که داوران VAR باید چند دقیقه روی صفحه خطوط می‌کشیدند و صدای نارضایتی تماشاگران بلند می‌شد، گذشته است زیرا از این فصل، تکنولوژی آفساید نیمه‌اتوماتیک به‌طور رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تکنولوژی در هفت هفته‌ی پایانی فصل گذشته هم به‌کار رفت.
این سیستم سریع‌تر، شفاف‌تر و قابل‌فهم‌تر است. با وجود این تکنولوژی، بعید است هواداران بهانه و اعتراض زیادی داشته باشند، اگرچه این سیستم هنوز بی‌عیب و نقص نیست.
اگر محوطه‌ی جریمه پر از بازیکن باشد، نرم‌افزار به مشکل برمی‌خورد و داوران مجبور می‌شوند باز هم به همان خطوط خسته‌کننده و آزاردهنده بازگردند. البته دقت این فناوری بالا است و تصمیمات خیلی سریع گرفته می‌شود، اما به‌هرحال هیچ سیستمی جلوی عصبانیت گلزنان و هواداران را وقتی گل به‌خاطر یک نوک انگشت یا یک ناخن آفساید اعلام می‌شود، نمی‌گیرد.
ادی هاو و نیوکاسل و عبور از بحران ایساک
ماجرای الکساندر ایساک بدون تردید یکی از جنجالی‌ترین داستان‌های تابستان بود. آیا او می‌رود یا می‌ماند؟ فعلاً همه‌چیز نامشخص است و هر روز روایت‌ها تغییر می‌کند.
تابستان کابوس‌وار نیوکاسل حول محور اخبار پیوستن ایساک به لیورپول بوده است. ادی هاو برای جذب مهاجم جایگزین بارها ناکام مانده و حالا شرایط به مرحله‌ی اضطراری در بازار نقل‌وانتقالات رسیده است.
این وضعیت بی‌شک روحیه‌ی هاو و بازیکنانش را تحت‌تأثیر قرار داده است. تیمش در هیچ‌کدام از شش بازی پیش‌فصل به پیروزی نرسید و حداقل می‌توان گفت فضای سنت‌جیمز پارک کمی سرد و بی‌روح است. حالا با بازگشت نیوکاسل به لیگ قهرمانان اروپا، جالب خواهد بود ببینیم هاو پس از چنین روزهای سختی می‌تواند روحیه‌ی تیمش را دوباره برای جدال در اروپا و لیگ برتر بازیابد یا خیر؟
پایان وقت‌کشی دروازه‌بان‌ها
همه‌ی ما در این رابطه حرص زیادی خوردیم. هیچ‌کس وقت‌کشی را دوست ندارد، البته مگر اینکه دروازه‌بان تیم شما باشد و در دقایق پایانی یک بازی مهم تیم شما را جلو نگه دارد! اما ظاهراً دیگر این موضوع قابل‌قبول نیست.
بر اساس تغییر جدید قوانین، دیگر دروازه‌بان‌ها اجازه نخواهند داشت وقت را تلف کنند و تنها هشت ثانیه برای رها کردن توپ وقت دارند. اگر دروازه‌بانان این کار را دیرتر از این زمان انجام دهند، داور برای تیم حریف کرنر خواهد گرفت و حتی دروازه‌بان می‌تواند کارت زرد هم بگیرد.
نکته‌ی جالب اینجاست که قانون قبلی فقط شش ثانیه فرصت به دروازه‌بان می‌داد و مجازاتش ضربه‌ی غیرمستقیم بود؛ ولی در واقعیت داورها تقریباً هیچ‌وقت این قانون را اجرا نمی‌کردند.
اما قانون جدید اولین‌بار در جام باشگاه‌های جهان تابستان اجرا شد و باعث سردرگمی بازیکنانی شد که گرفتار آن شدند. دروازه‌بان مامِلُودی ساندانز، رانون ویلیامز، توپ را بیش‌ازحد نگه داشت و داور برای حریف کرنر اعلام کرد و او حیران مانده بود؛ مضحک و خنده‌دار بود.
اعلام تصمیمات VAR در داخل ورزشگاه‌ها
از این فصل داوران در مرکز توجه بیشتری قرار خواهند گرفت، چون قرار است دلایل تصمیمات VAR را برای تماشاگران حاضر در ورزشگاه اعلام کنند.
هدف از این اقدام، شفاف‌تر شدن روند داوری است. از این فصل داور وسط میدان موظف است توضیح دهد چرا دقیقاً بعد از بازبینی صحنه تصمیم خود را تغییر داده است.
این روند قبلاً در مسابقات حذفی آغاز شده است؛ برای اولین‌بار استوارت اتول فصل گذشته در نیمه‌نهایی جام اتحادیه بین تاتنهام و لیورپول داخل ورزشگاه تصمیم خود را اعلام کرد.
البته فقط خود تصمیم، نه موضوع و فرایندی که منجر به آن شده، به اطلاع حضار می‌رسد اما همچنان پخش زنده‌ی مکالمات تصمیم‌گیری VAR مثل راگبی یا کریکت طبق قوانین IFAB ممنوع است.
مشکل گلزنی یونایتدِ آموریم حل شده است؟
روبن آموریم فصل قبل با مجموعه‌ای از مشکلات روبه‌رو بود، اما مهم‌ترین آن‌ها کمبود شدید شماره ۹ و گلزنی خلاق و مؤثر بود. شیاطین سرخ فصل فقط ۴۴ گل در ۳۸ بازی لیگ برتر به ثمر رساندند و مهاجم اصلی‌شان، راسموس هویلون، فقط چهار گل زد.
یونایتد واقعاً برای نوک حمله زار می‌زد و این تیم به تحولی عظیم در خط حمله نیاز داشت. این تغییرات با خریدهای متعدد روی داده است و آموریم خط حمله‌اش را با جذب برایان امبومو، متئوس کونیا و بنجامین ششکو با هزینه‌ای بیش از ۲۰۰ میلیون پوند بازسازی کرده است. این مبلغ زیادی است، اما امبومو و کونیا هر دو گلزنانی هستند که لیاقت و ارزش خود را در لیگ برتر در فصل گذشته نشان داده‌اند و روی هم ۳۵ گل به ثمر رساندند؛ فقط ۹ گل کمتر از کل تیم یونایتد! البته آموریم هنوز به تقویت خط میانی و دفاع نیاز دارد، اما با خط حمله جدید، اگر همه‌چیز خوب پیش برود، باید انتظار داشت یونایتد دوباره یکی از مدعیان کسب مقام چهارم باشد. البته تضمینی وجود ندارد و همه‌چیز بستگی به جا افتادن خدمه جدید در کل تیم دارد.
اِسپیریتو سانتو زیر تیغ ماریناکیس در ناتینگهام دوام می‌آورد؟
شاید تصور کنید با توجه به فصل عالی ناتینگهام فارست که با کسب رتبه هفتم به اروپا رسید و به لطف قوانین جدید به لیگ اروپا راه یافت، فضای باشگاه پیش از شروع فصل جدید می‌بایست مثبت باشد. اما فعلاً چنین حسی وجود ندارد.
هرچند آن‌ها موفق شدند مورگان گیبس-وایت را نگه دارند، اما هنوز تردیدهایی پیرامون عملکرد ناتینگهام وجود دارد؛ به‌ویژه اینکه حالا باید با دیدارهای شبانه لیگ اروپا هم کنار بیایند؛ آن‌هم پس از گرفتن مکان کریستال پالاس که یوفا آن‌ها را به لیگ کنفرانس فرستاد و به نفرت طرفداران پالاس نسبت به مالک یونانی فارست دامن زد.
فارست در هفت بازی پیش‌فصل حتی یک برد هم کسب نکرد و در کل فقط به یک گل دست یافت. پنج بازی با تساوی بدون گل تمام شد و خط حمله انفجاری سال گذشته ظاهراً پس از جدایی آنتونی الانگا به نیوکاسل از بین رفته است. اوانجلوس ماریناکیس مالک سخت‌گیر و جاه‌طلبی است. او حتی توانست گیبس-وایت را که تقریباً با تاتنهام قرارداد بسته بود، منصرف کند. نونو اسپیریتو سانتو شاید هنوز کمی فرصت داشته باشد، اما بدون شک اگر ابتدای فصل شرایط را سر و سامان ندهد، به‌زودی با مالک باشگاه به مشکل خواهد خورد.
لیورپول، قهرمان لیگ با تغییر و تحولات جدید
پس از سال‌ها انتقاد از سوی بخشی از هواداران لیورپول، مالک باشگاه، جان هنری، سرانجام در این پنجره نقل‌وانتقالات دفترچک خود را باز کرد و هزینه‌های کلانی انجام داد.
جرمی فریمپونگ، میلوش کرکز و هوگو اکیتیکه همگی با مبالغ قابل‌توجهی به تیم اضافه شدند، اما بزرگ‌ترین خرید، قرارداد چشمگیر ۱۱۶ میلیون پوندی‌شان با بایر لورکوزن برای جذب فلوریان ویرتس بود. این چهار خرید که مجموعاً بیش از ۲۵۰ میلیون پوند برای باشگاه هزینه داشته است، نشانه‌ای از عزم راسخ آرنه اسلوت و باشگاه است که نمی‌خواهند قهرمانی فصل قبل یک اتفاق استثنایی باشد؛ آن‌ها به‌طور جدی به دنبال آغاز یک دوران طلایی هستند.
البته ممکن است این پایان خریدهای لیورپول نباشد، چراکه همچنان به الکساندر ایساک علاقه نشان می‌دهند و گفته می‌شود پیشنهادی به ارزش ۱۱۰ میلیون پوند برای او رد شده است. و در این بین، رسماً برای خرید مارک گهی، کاپیتان پالاس در نقش مدافع میانی اقدام کرده‌اند؛ نیازی مبرم در این جناح وجود دارد.
اما آیا این ترکیب جدید با هم هماهنگ خواهد شد؟ هر چهار خرید جدید یکشنبه در کامیونیتی شیلد از ابتدا بازی کردند و ویرتس و اکیتیکه تنها چهار دقیقه طول کشید تا برای گل اول با یکدیگر همکاری کنند. در بخش هجومی، لیورپول نشان داد که می‌تواند فوتبال زیبا و چشم‌نوازی به نمایش بگذارد و بدون شک مشکل خاصی در گلزنی نخواهد داشت.
با این وجود، به نظر می‌رسد ورود بازیکنان جدید، خط دفاعی لیورپول را بسیار باز گذاشته است؛ موضوعی که همه، من‌جمله جیمی کرگر، هم در جریان مسابقه یکشنبه به آن اشاره کرد. مهاجمان کریستال پالاس بارها در ضدحمله فرصت‌هایی پیدا کردند که لیورپول را غافلگیر کرد، به‌ویژه کرکز که مورد هدف قرار گرفته بود. این موضوع نشان می‌دهد اسلوت شاید به جذب بازیکنان بیشتری نیاز داشته باشد، به‌خصوص با توجه به جدایی بازیکنانی مانند جرل کوانسا، لوئیس دیاز و داروین نونیز. به‌دلایل تنیده در این موارد، قهرمان نیاز به زمان دارد تا با فرم و ترکیب و هماهنگی دلخواه دست پیدا کند تا بتواند از عنوان قهرمانی خود دفاع کند.
تیم‌های تازه‌صعود کرده می‌توانند طلسم سقوط را بشکنند؟
وست بروم، نوریچ سیتی و واتفورد؛ وجه اشتراک این تیم‌ها چیست؟ آن‌ها تیم‌هایی هستند که در لیگ برتر همیشه در رفت‌وآمد بوده‌اند؛ اصطلاحاً به آن «یو-یو» لیگ می‌گویند. می‌روند بالا و می‌آیند پایین! اما این روزها کل منطقه سقوط هم به یک یو-یو تبدیل شده است.
در دو فصل گذشته، هر سه تیم صعودکننده از چمپیونشیپ با یکدیگر صعود کردند و بلافاصله با یکدیگر غزل خداحافظی خوانده‌اند. انگار از همان ابتدا محکوم به سقوط‌اند. هیچ‌کس باور نداشت لسترسیتی، ایپسویچ یا ساوتهمپتون شانسی برای بقا داشته باشند؛ متأسفانه «اختلاف طبقاتی» شدید بین لیگ برتر و دسته اول (چمپیونشیپ) فوتبال انگلیس باعث شده همه انتظار سقوط تازه‌واردان را داشته باشند و این اتفاق عملاً از نوامبر فصل گذشته در جریان بود و هر سه بی‌سروصدا، بدون هیچ رخداد و مبارزه‌ای سقوط کردند.
هیچ‌کس چنین چیزی را نمی‌خواهد؛ خیلی از دوستداران فوتبال دوست ندارند لیگ برتر فقط برای تیم‌های خاص در جریان باشد و تیم‌های جدید فقط تجربه کوتاه داشته باشند و بعد از صحنه محو شوند. این به‌مرور مرگ فوتبال و بستری از باشگاه‌ها را به همراه خواهد داشت.
با این حال، امسال به نظر می‌رسد قطعیتی درباره سقوط دسته‌جمعی تیم‌های تازه‌وارد وجود ندارد. البته این به‌معنی فصل آسان برای ساندرلند، برنلی و لیدز یونایتد نیست؛ اما فقط آن‌ها نیستند که باید نگران باشند. برنتفورد به‌شدت تضعیف شده و سرمربی خود، توماس فرانک، گلزن اصلی امبومو و همچنین کاپیتان تیم کریستین نورگارد را از دست داده است. انتظار زیادی از زنبورها نمی‌رود و در این بین وولوز هم شرایط بهتری ندارد.
