مطلب ارسالی کاربران
پنالتی هیجانی
درخشش چشمگیر دین هویسن و بازگشت دلگرمکننده ادر میلیتائو باعث شده است که تونی رودیگر دوستداشتنی ما روی نیمکت بنشیند. تصمیمی منطقی اگر به فرم فوقالعاده مدافع اسپانیایی و برزیلی نگاه کنیم و در نظر بگیریم که وضعیت بدنی مدافع آلمانی هنوز پس از عمل جراحیاش در پی فینال تلخ جام حذفی در لاکارتوخا بهطور کامل مشخص نیست. اما چون فوتبال حافظه دارد، وظیفه میدانم بار دیگر از آنتونیو تشکر کنم؛ چراکه کارنامه او در فصل قهرمانی چهاردهم رئال مادرید و فداکاری عظیمش ــ زمانی که از ماه نوامبر گذشته با زانویی آسیبدیده در همه بازیها به میدان رفت ــ همواره شایسته قدردانی خواهد بود؛ قدردانیای که هواداران برنابئو هرگز فراموش نخواهند کرد.
چطور میتوان آن دو پنالتی شجاعانه و پرهیجان را فراموش کرد؛ ضرباتی که «دیوانه دوستداشتنی» ما در حساسترین لحظات برای رئالیها به گل تبدیل کرد. یکی در اتحاد برابر منچسترسیتیِ گواردیولا و دیگری در متروپولیتانو برابر اتلتیکوی سیمئونه. در هر دو بار، پنالتی پنجم را بر عهده گرفت؛ دشوارترین و سرنوشتسازترین ضربه، جایی که تنها بازیکنان جسور و با روحیه واقعی پا پیش میگذارند. در منچستر، با ضربهای محکم توپ را به گوشه دروازه فرستاد که به تیر هم خورد و وارد دروازه شد؛ انفجاری از شور و هیجان. در دربی اروپایی نیز با شوتی دقیق و پرقدرت دست اوبلاک را خم کرد و توپ را به تور دوخت. فوقالعاده بود.
این دو لحظه بهخوبی شخصیت رودیگر را نشان میدهند؛ بازیکنی که در رختکن هم محبوب است و هم مورد احترام. فوتبالیستی خاص و متفاوت که شیفته سختگیری و انتظارات رئال مادرید شد؛ همان استانداردی که در تمام دوران حرفهایاش برای تبدیل شدن به یکی از بهترین مدافعان اروپا برای خود تعیین کرده بود. دوستت داریم، دیوانه.
توماس رونکرو – آس
