بهزاد امایتالیا باید غرور را کنار بذاره و از اسپانیا در بحث پایه یادبگیره. نوع مدیریت ایتالیاییها در مقوله تیمسازی و شیوه آموزش وپرورش مربیان و بازیکنان چنانچه بارها گفتیم مدتهاست منسوخ شده و نیازمند تغییرات اساسی ست.درسته قبلا این شیوه جواب میداده اما فوتبال اکنون تغییرات اساسی کرده و دیگه بازیکنان فیزیکال صرف و فاقد توانایی های تکنیکی و مهارت های حفظ توپ در شرایط سخت و دریک کلمه نفرات تک بعدی هرچقدر هم تاکتیک و فیزیک قوی داشته باشند ، نمی‌تونند چندان موفق باشند حتی در پست گلر و دفاع بازیسازی و توانایی کار با توپ ضرورت داره.چه برسه سایر پستها..ایتالیاییها اولویت شون روی فیزیک بدنی و تاکتیک پذیری ست و مدارس فوتبال شون اصلا توجه لازم را ب مهارتهای کار با توپ ندادند.نتیجش همینه ستارگان شون در سن کم عالی هستن اما وقتی ب سن بزرگسالی میرسند بخاطر کمبود تکنیکی و نداشتن مهارت بازی با توپ بمرور محو میشن.
احتمال زیادی میدم اگه امثال پدری و یامال در ایتالیا بودند هرگز بجایی نمی‌رسیدند.الان نمونه واضحش همین کامارداست ک اعجوبه فوتبالی ایتالیا بوده و رکورد های گلزنیش در پایه استثنایی هست.اما در بدترین وضعیت هم میلان حاضر شد بدون مهاجم بمونه اما اینو بعنوان ی گزینه رده چار قبول نکرد نگه داره.درحالیکه همون دقایق اندکی ک بازیش را دیدم بوضوح روی بحث گلزنی و همچنین ضربات سر تسلط داشت.و معلوم بود پتانسیل خوبی داره.هرجایی همچین استعدادهایی بودند بمرور مربیانشون میدان میدادند و مواظبت میکردند ،اما فوتبال پایه میلان وضعش خیلی خرابتر از این حرفاست.و جالبه ک نیازی هم ب تغییر نمی‌بینند.
