در چند سال اخیر، فیفا و IFAB (نهاد قانون‌گذار فوتبال) از داورها خواستن وقت تلف‌شده‌ی واقعی رو دقیق‌تر محاسبه کنن.
به‌ویژه بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، دیدیم که بعضی بازی‌ها تا ۱۰ یا ۱۲ دقیقه وقت اضافه داشتن. دلیل رسمی‌اش اینه:
تأخیرهای VAR
مصدومیت‌ها و تعویض‌ها
وقت‌کشی عمدی تیم‌ها
اما…
💸 ارتباط پنهان با شرط‌بندی؟
اینجا بخش جذاب ماجراست.
بازار شرط‌بندی فوتبال یکی از بزرگ‌ترین بازارهای مالی غیررسمی دنیاست.
در بعضی لیگ‌ها مثل سری B ایتالیا یا دسته‌های پایین انگلیس، حجم شرط‌بندی روی جزئیات (به‌اصطلاح micro bets) خیلی بالاست:
تعداد کرنرها
گل در وقت اضافه
کارت زرد در دقایق آخر
گل در نیمه دوم، دقیقه ۹۰+
و درست همون‌جاست که خیلی از “اتفاقات مشکوک” رخ می‌ده.
🎯 مثال واقعی:
در چند بازی سری B و لیگ وان انگلیس، تحلیل‌گرهای داده متوجه شدن:
حدود ۱۸٪ از کرنرهای آخر بازی در دقیقه ۹۰+۴ به بعد اتفاق افتادن، در حالی که نرخ طبیعی این اتفاق حدود ۷٪ باید باشه.
حالا این یعنی چی؟
یعنی گاهی ممکنه داور یک دقیقه‌ی اضافی اضافه‌تر بده، توپ یه‌جور تصادفی به کرنر بره، و اون کرنر آخر بازی روی نتیجه‌ی شرط‌بندی تأثیر مستقیم بذاره.
🕵️♂️ پشت صحنه‌ی مشکوک:
در لیگ‌های پرتماشاگر (مثل پریمیرلیگ) نظارت داده‌ای و مالی شدیدتره، اما در لیگ‌های پایین‌تر:
حقوق بازیکن‌ها و داورها کمتره.
نظارت رسانه‌ای ضعیفه.
بازار شرط‌بندی آنلاین گمنام و بین‌المللیه.
همین باعث میشه “دقایق آخر” بهترین زمان برای تأثیرگذاری نرم روی نتیجه‌ی شرط‌بندی باشه، بدون اینکه نتیجه‌ی نهایی بازی تغییر کنه.
🧠 نتیجه‌ی جالب:
پس وقت اضافه‌ی زیاد همیشه نشونه‌ی تبانی نیست،
اما واقعاً تبدیل شده به منطقه‌ی خاکستری بین فوتبال و شرط‌بازی — جایی که:
یک کرنر، یک گل دیرهنگام یا حتی یک خطای ساده می‌تونه میلیون‌ها یورو در بازار شرط‌بندی جابه‌جا کنه.
