1-مجسمههای شطرنج لوییس (به گویش گائلیک اسکاتلندی: Fir-thàilisg Leòdhais [fiɾʲˈhaːlɪʃkʲ loː.ɪʃ]) یا مجسمههای شطرنج اویگ، که به نام جزیره یا خلیجی که در آن پیدا شدند نامگذاری شدهاند، گروهی از مهرههای شطرنج متمایز قرن دوازدهم هستند، همراه با سایر مهرههای بازی، که بیشتر آنها از عاج والروس حکاکی شدهاند. این مجموعه در سال ۱۸۳۱ در جزیره لوییس در هیبریدهای بیرونی اسکاتلند کشف شد و ممکن است شامل برخی از معدود ستهای کامل شطرنج قرون وسطایی باقیمانده باشد، اگرچه مشخص نیست که آیا میتوان یک ست کامل و دقیق از نظر دورهای را از این مهرهها ساخت یا نه. هنگام پیدا شدن، گنجینه شامل ۹۴ شیء بود: ۷۸ مهره شطرنج، ۱۴ مهره تخته و یک سگک کمربند. امروز، ۸۲ مهره توسط موزه بریتانیا در لندن نگهداری و معمولاً به نمایش گذاشته میشوند و ۱۱ مهره باقیمانده در موزه ملی اسکاتلند در ادینبورگ قرار دارند؛ حداقل یک مهره شطرنج بهصورت خصوصی متعلق به شخصی است.
2-استوانهٔ کوروش یا منشورِ کوروش لوحی از گلِ پخته است که در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به فرمانِ کوروشِ بزرگِ هخامنشی نگاشته شد. این استوانه در موزهٔ بریتانیا نگهداری میشود و بخشهایی از آن شکسته و مفقود شده است. نسخهٔ دیگری از متنِ استوانه بر روی دو قطعه لوحِ گِلی یافت شده که آنها نیز در مجموعهٔ بابِلیِ موزهٔ بریتانیا هستند و بازماندهٔ نسخهٔ بایگانیشدهٔ همین استوانه دانسته میشوند.
نیمهٔ نخستِ این لوح از زبانِ رویدادنگارانِ بابلی و نیمهٔ پایانیِ آن سخنان و فرمانهای کوروش است که همگی به زبان و خط میخی اکدی (بابلی نو) نوشته شده است. این استوانه در سال ۱۸۷۹ میلادی (۱۲۵۸ خورشیدی) در نیایشگاه اِسَگیله در شهرِ بابِلِ باستانی پیدا شده و در موزهٔ بریتانیا در شهر لندن نگهداری میشود. نامِ دبیر و نگارندهای که از متنِ استوانهٔ کوروش نسخهبرداری کرده قیشتی-مردوک بوده ولی نامِ دبیری که متنِ اصلی را نوشته، مشخص نیست.
3-گلدان پورتلند یک گلدان شیشهای کَمو روم باستان است که تاریخ آن بین سالهای ۱ تا ۲۵ میلادی تخمین زده میشود، اگرچه برخی از محققان تاریخهای قبل از میلاد را نیز پیشنهاد کردهاند. این اثر شناختهشدهترین نمونه شیشه کَمو روم است و از اوایل قرن هجدهم میلادی الهامبخش بسیاری از سازندگان شیشه و ظروف چینی بوده است. اولین بار در رم بین سالهای ۱۶۰۰ تا ۱۶۰۱ ثبت شد و از سال ۱۸۱۰ در موزه بریتانیا در لندن نگهداری میشود. این موزه آن را به امانت از دوکهای پورتلند تا سال ۱۹۴۵ نگه داشت و همان سال آن را از آنها خریداری کرد (GR 1945,0927.1). این گلدان معمولاً در سالن ۷۰ به نمایش گذاشته میشود.
ارتفاع گلدان حدود ۲۵ سانتیمتر و قطر آن ۱۸ سانتیمتر است. این گلدان از شیشه آبی-بنفش ساخته شده و با یک کَمو شیشهای سفید پیوسته احاطه شده که دو صحنه مجزا را نشان میدهد. در این صحنهها هفت شخصیت انسانی، یک مار بزرگ و دو سر ریشدار و شاخدار زیر دستهها به تصویر کشیده شده که نشانه تفکیک بین دو صحنه است.
4- جام لیکورگوس ...فناوری نانو احتمالاً یکی از مهمترین نقاط عطف در دهه های اخیر است. انفجار فناوری به انسان مدرن این امکان را داده است تا با سیستم هایی بین صد تا یک میلیارد برابر کوچکتر از یک متر کار کند. که در آن مواد خواص خاصی به دست می آورند. با این حال ، آغاز فناوری نانو حداقل به 1,700 سال قبل بر می گردد.
اما شواهد کجاست؟ خوب ، یک یادگار متعلق به زمان امپراتوری روم معروف به "جام لیکورگوس"، به نظر می رسد نشان می دهد که صنعتگران روم باستان 1,600 سال پیش از فناوری نانو اطلاع داشته اند. جام لیکورگوس نمایشی برجسته از فناوری باستان است.
جام لیکورگوس از پیچیده ترین اشیا شیشه ای تولید شده قبل از دوران مدرن محسوب می شود. کارشناسان قاطعانه بر این باورند که لیوانی که بین 290 تا 325 ساخته شده است دلیل قطعی است که نشان می دهد صنعتگران باستان چقدر مبتکر بوده اند.
5- ماشین آنتیکیترا؛ نخستین رایانه دنیا
حدود یک قرن قبل باستان شناسی یونانی به نام «والریوس استایس» سرگرم بررسی اشیاء استخراج شده از ویرانه های یک کشتی ۲ هزار ساله در سواحل جزیره «آنتیکیترا» بود. در میان گنجینه ای از گلدان ها و ظروف زیبا، جواهرات و مجسمه ای برنزی یک مورد عجیب هم وجود داشت: مجموعه ای از چرخ دنده ها و شماره های برنجی که در جعبه ای به اندازه ساعت رومیزی کار گذاشته شده بودند.
باستان شناسان ده ها سال را صرف شناسایی کاربرد این دستگاه باستانی کرده اند که به باور برخی کارشناسان حوزه رایانه هوش محاسباتی آن به اندازه کامپیوترهای دهه ۹۰ است.
در نگاه اول این تکه برنجی شبیه خرت و پرت هایی است که در مجاورت خرابه ها یا حیاط پشتی خانه پیدا می شود. البته این ابزار هم روزگاری درخشان و زیبا بوده اما آنچه که از ماشین باقیمانده شامل چندین چرخ دنده برنجی زنگ زده در یک جعبه چوبی پوسیده است.
با این حال اگر شما هم مثل والریوس استایس چشمانی تیزبین داشته باشید متوجه شواهدی از دو جین چرخ دنده می شوید که به صورت منظم روی هم سوار شده اند، به گونه ای که به نظر می رسد یک ساعت ساز سویسی با دقت هرچه تمام تر آنها را منظم کرده است.
در ابتدا اینگونه به نظر می رسید که این ابزار کاربردی از قیبل ساعت، تقویم یا دستگاه محاسبه دارد، اما باستان شناسان هدف دقیق از ساخت آن را نمی دانستند. تا چند دهه مباحثات پیرامون این ماشین به دو سوال محدود شده بود که آیا آنتیکیترا ماکتی از سیارات است یا اسطرلابی اولیه برای محاسبه عرض جغرافیایی.
در سال ۱۹۵۹ «درک جی دِسولا پریس»، مورخ علمی دانشگاه پرینستون پس از بررسی جامع چرخ دهنده ها، دقیق ترین تحلیل علمی را ارائه کرد که بر اساس آن از سازوکار آنتیکیترا برای پیش بینی موقعیت سیاره ها و ستارگان در آسمان، بسته به ماه تقویم استفاده شده است.
بر این اساس چرخ دنده اصلی نشانگر سال تقویم بوده و از اینرو چرخ های کوچکتر و مجزا را برای نمایش حرکات سیاره ها، خورشید و ماه به حرکت در می آورده.
6-کفن تورین (به ایتالیایی: Sindone di Torino) یک تکه از پارچه کتانی است که چهره مردی با بدنی مملو از زخم که نشان میدهد احتمالاً به صلیب کشیدهشده بر روی آن نقش بسته است. این کفن در کلیسای سنتجان تعمیددهنده در شهر تورین ایتالیا نگهداری میشود. بسیاری معتقدند که این پارچه کفن عیسی مسیح بوده است.[۱] کاتولیکها بر این باورند که کفن تورین اثر معتبری جهت اثبات مصلوب شدن مسیح است.[۲][۳] تصویر این کفن در حالت نگاتیو سیاه و سفید واضح تراز حالت طبیعی آن است. این نگاتیو قابل توجه اولین بار در ۲۸ می۱۸۹۸ توسط یک عکاس آماتور به حالت نگاتیو درآمد. عکاس سکوندو پیا بود که وقتی پارچه در کلیسای تورین به نمایش درآمد مجوز عکسبرداری از آن را داشت و وقتی نقش چهره را بر نگاتیو آن مشاهده کرد، شیشه عکاسی از شدت شوک از دستش افتاد.
کفن باعث ایجاد بحثهای بسیار زیادی میان دانشمندان، مردم با ایمان، مورخان و نویسندگان شد که کجا و چه زمانی و چگونه این کفن ساخته شده است. از یک دیدگاه مذهبی، پاپ پیوس دوازدهم، تصویر را با توافق ضمنی کلیسای کاتولیک روم به عنوان چهره مقدس مسیح[۴] اما در سالهای اخیر، پاپ فرانسیس و پاپ پیش از وی، بندیکت شانزدهم آن را یک تمثال نامیده و آن را وقف مراسم چهره مقدس مسیح کرد که در سه شنبه قبل از چهارشنبه توبه جشن گرفته شود.[۵]
بعضی بر این باورند که این پارچه بر صورت مسیح در مدفنش گذاشته شده، شکاکان آن را سند جعلی مربوط به قرون وسطا میدانند و دیگران آن را تأثیر واکنشهای شیمیایی طبیعت بر پارچه میدانند.
در سال ۱۹۸۸ با استفاده از روش علمی تاریخ گذاری رادیو کربن دانشمندان کفن را متعلق به ۱۳۰۰ سال بعد از مسیح نسبت دادند و سپس بحث و ادعاهای زیادی مبنی بر اشتباه بودن این آزمایش به وجود آمد.
ارزیابی سه دانشگاه زوریخ، توسان و آکسفورد از این قرار است که این کفن با احتمال ۶۵٪ متعلق به سالهای ۱۲۷۳ الی ۱۲۸۸ و به احتمال ۹۵٪ متعلق به سالهای ۱۳۵۳ الی ۱۳۸۴ بعد از میلاد است که نشان میدهد کفن از لحاظ علمی متعلق به تاریخ زندگانی مسیح نیست.[۶]
دانشمندان مؤسسه بلورنگاری ایتالیا (بخشی از شورای ملی تحقیقات) مطالعهای روی کفن تورین انجام دادند و نتایج کار خود را در آوریل ۲۰۲۲ در نشریه هِریتج منتشر کردند. نتیجهگیری آنها این بود که این پارچه حدود ۲۰۰۰ سال پیش، یعنی تقریباً در دوره زندگی عیسی مسیح، بافته شده است.[۱]
