طی فصل گذشته، یونایتد از سیستمی مشابه سیستم زیر استفاده میکرد، یک هیبرید از 2-4-4 و 1-1-4-4 که در آن سنت حفظ دو خط 4 نفره پابرجاست.
مشکل سیستم 2-4-4 یا 1-1-4-4 در کمبود قدرت در میانه میدان است. کریک و کلورلی به سادگی در برابر تیمهایی که از هر نوع سیستم شامل 3 هافبک استفاده میکردند، اغلب مغلوب میشدند. در مقاطعی از فصل، سرالکس از 2-1-3-4 یا 2-4-4 لوزی استفاده کرد که در آن حالت، مشکل کمبود عرض پیش آمد که باعث تکبعدیشدن حملات و همچنین آسیبپذیری تیم در کنارهها میشد. به سرعت آن سیستم ترک شد و باز همان 2-2-4 یا 1-1-4-4 مورد استفاده قرار گرفت. فرم پایه تیم به صورت بالا بود. فلشهایی که در آن رسم کردهام، نشاندهنده تاکتیک تیم برای تغییر فرم حین بازی است. یونایتد کمکم از وینگرهایی که به تو میزدند استفاده کرد، مخصوصاً کاگاوا که اغلب در میانه میدان به رونی اضافه میشد.
با این وجود، باز در حفظ توپ و تصاحب مجدد آن ضعفها در بازی شیاطین نماین بود. ضعف نبود یک هافبک جنگنده را همگان مطرح میکنند، اما دیگر زمان آن گذشته که تیم در دو خط 4تایی و یک خط 2تایی چیده شود و از دو هافبک میانی آن یکی بازیساز خلاق و دیگری جنگجو باشد. تصاحب مجدد توپ امروزه در گرو دفاع تیمی است. پرسینگ سورخپوستمانند دورتموندیها گواهی بر این مدعاست. وقتی تیم در یک قالب به دفاع میپردازد، دفاعکردن میسر میشود. اما با این وجود، داشتن تنها 2 هافبک میانی به هیچ وجه کافی نیست. یونایتد به همین خاطر و همچنین پرسنکردن، همواره عقبنشینی و فشار حریف را تحمل میکند. این موضوع باید تغییر کند و یونایتد در حال حاضر نیز ابزار لازم را دارد، هرچند میتواند با یک یا دو خرید به مراتب بهتر عمل کند.
یونایتد میتواند به راحتی با فرم تهاجمی 3-1-2-4 به میدان برود. داشتن دو هافبک دفاعی به حمایت از خط دفاعی و داشتن یک هافبک تهاجمی به تغزیه خط حمله سه نفره تیم کمک خواهد کرد. علاوه بر این، به علت داشتن یک مثلث در میانه میدان، تیم میتواند توپ را بهتر بازیابی کرده و همچنین در تملک خود نگه دارد.
سیستمی که مشاهده میکنید، بدون حضور وین رونی طراحی شده است. من یونایتد را بدون رونی تصور میکنم و دو سیستم ارائه خواهم داد.
همانطور که مشاهده میکنید، کاگاوا و فنپرسی در پستهای اصلی خود قرار دارند. کریک، نانی و زاها نیز به همین ترتیب. تنها مشکل میتواند استفاده از فیل جونز در پست هافبک دفاعی باشد که اگر چه بسیار خوب از عهده آن بر میآید، اما وی خود را یک مدافع میانی میداند. این سیستم به خوبی در حملات به تیم عرض میدهد و توان تهاجمی تیم در مرکز نیز حفظ میشود. این سیستم بهترین سیستم ممکن برای حفظ روحیه تهاجمی یونایتد و پیشرفت به همراه فوتبال مدرن است.
در صورتی که شیاطین بتوانند دو هافبک دفاعی به خدمت بگیرند، یک هافبک ثابتشده مانند فلایینی و یک هافبک جوان مانند کوندوگبیا، این ترکیب میتواند بهترین گزینه برای این فصل یونایتد باشد. علاوه بر این، جونز نیز به قلب خط دفاع باز میگردد و همه در پستهای تخصصی خود به میدان خواهند رفت. البته ترکیب بعدی میتواند حتی بیش از این مفید باشد.
گزینه دیگری که میتوان در نظر گرفت، استفاده از سیستم روز فوتبال؛ یعنی 1-3-2-4 است که در حقیقت سیستم قبل، ورژن تهاجمی این سیستم است.
استفاده از این سیستم، تسلط یونایتد بر میانه میدان را بیش از پیش افزایش خواهد داد چرا که با عقبتر قرار گرفتن دو بازیکن کناری، آنها در دفاع میتوانند بیشتر به کمک مثلث میانه میدان بیایند. علاوه بر این، 1-3-2-4 این امکان را به سه بازیکن پشت مهاجم میدهد که با یکدیگر جابهجا شوند و مارینگ حریف را مختل کنند. در دفاع، این سیستم میتواند به صورت 1-1-4-4 یا 2-4-4 فشرده درآید که در امر تحمل فشار بسیار کارساز خواهند بود، همانند بایرن یوپ هاینکس که نمونه اعلای این سیستم بود.
باز به مانند فرم قبل، این سیستم نیازمند خرید دو هافبک دفاعی برای رسیدن به ماکسیسمم بازدهی است. در آن صورت، علاوه بر استراحتکردن بیشتر کریک 32 ساله، قدرت تیم در قلب میدان، در میدان جنگ، بیشتر میشود.
نظر شما چیست؟ آیا با سیستم کنونی یونایتد موافقید یا سیستم دیگری را ترجیح میدهید؟ نظر خود را با ما در میان بگذارید.
