دانیال دارایی پوریکی از فیلم هایی بوده که بارها دیدم و بارها تارانتینو رو بابت خلق این شاهکار تحسین کردم.
فیلم یه جوریه که نمیتونی دو دقیقه هم از دیدنش چشم برداری اگر نه اون زیبایی داستان رو از دست
میدی.من توی فیلم های سال 94 لئون رو ترجیح میدم و بعد از اون پالپ و فارست گامپ.
یه کلیپ هم ساخته بودند اهنگ عروسی گذاشته بودند روش سر صحنه اون رقص معروف :))
خیلی خنده دار بود :))
