طرفدارى- ژاوى هرناندز مغز متفكر كاتالان ها اين روزها در تيمى كه خود براى سال ها رهبرى آن را بر عهده داشته به بازيكنى نيمكت نشين بدل گشته و در اين فصل از روى نيمكت ذخيره ها شاهد رها شدن و استقلال بارسا از او و افكارش بوده است. دورانى كه در آن بارسلونا توپ را در ميانه ميدان براى مدت ها به گردش در مى آورد به سر آمده و با هدايت لوئيز انريكه بسيار كمتر شده است.
بازى اين روزهاى بارسا با هدف توپ رسانى سريع به مثلث تهاجمى خود بدون اتلاف وقت عمق بيشترى يافته، به طورى كه اين مثلث جادويى در همه رقابت هاى اين فصل موفق به ثمر رساندن حدود 110 گل شده است. مركز تصميم گيرى و هدايت تيم نيز تغيير مكان پيدا نموده و ديگر خط ميانى در زمينه موفقيت يا عدم موفقيت تيم به تنهايى پاسخگو نيست، بلكه اين مسئوليت بيشتر بر عهده مثلث تهاجمى تيم قرار داده شده است.
ژاوى در دوران اوج خود هرگز فكر و نگرانى در خصوص چگونگى حفظ توپ در ميانه ميدان نداشت، وى با پاس هاى جادويى خود از توان نفوذ در هر خط دفاعى برخوردار بود و تعداد لايه هاى دفاعى حريف چندان تاثيرى در اين موضوع نداشت، چون وى به همراه زوج خود آندره اينيستا همواره راهى را براى برهم ريختن سيستم دفاعى حريف و منفذى براى رساندن توپ به مهاجمينى نظير ليونل مسى، داويد ويا و ساموئل اتوئو مى يافت.
در برخى ديدارها هنگامى كه هنوز گوارديولا سرمربى بارسا بود، حتى درصد تملك توپ كاتالان ها به عدد خيره كننده هشتاد مى رسيد و آنها با چنين شيوه اى از هفده عنوان ممكن موفق به كسب چهارده عنوان شدند. اما بعد از مدت زمانى كدهاى بازى بارسا رو شد و بعد از شكست فاجعه بار 7:0 در دو بازى رفت و برگشت مقابل بايرن مونيخ از مرحله نيمه نهايى ليگ قهرمانان اروپا در دو سال گذشته، مشخص شد كه دوران بارسلوناى پپ گوارديولا و فوتبال منحصر به فرد آن به پايان خود رسيده، اما لوئيز انريكه با عهده دار شدن سمت مربى گرى بارسا تغييراتى انقلاب گونه درشيوه بازى بارسا در نظر گرفته است.
قدرت دوندگى و تهاجمى بالا به مشخصه اصلى بازى بارسلونا در اين فصل تبديل شده كه در واقع شباهت بسيار زيادى به نحوه بازى لوئيز انريكه در دوران فوتبال او دارد. بين سال هاى 1996 تا 2004 لوئيز انريكه خود به عنوان بازيكن در خط ميانى بارسا حضور داشته، اما بر خلاف ژاوى به جاى تكيه بر قدرت منطق خود بيشتر بر اساس عشقى كه به بارسلونا و پيراهن اين تيم داشته، به مصاف حريفان مى رفته است. لوئيز انريكه در آن زمان براى جلب رضايت تماشاگران مى بايست بسيار بيشتر از ساير هم تيمى هاى خود تلاش كند، چون وى قبل از حضور در نيوكمپ پنج سال در اردوى تيم رقيب، رئال مادريد حضور داشته است.
رونالد دى بوئر كه در اواخر دهه نود ميلادى با انريكه دوران مشتركى را در بارسلونا سپرى نموده در اين زمينه مى گويد:"لوئيز همواره بازيكنى سخت كوش بود كه به خود شكنجه مى داد تا ديگران را به وجد آورد، وى اكنون نيز در تلاش است كه همين مشخصه را به شاگردان خود منتقل نمايد."، به نظر مى رسد كه چنين سيستم و روشى در بارسا جوابگو بوده با توجه به اينكه لوئيز انريكه همواره در طول فصل جارى از رابطه اى فوق العاده با شاگردان خود برخوردار نبوده است.
جلسات تمرينى بارسا زير نظر انريكه بسيار جدى و فشرده تر شده و تيم از لحاظ آمادگى بدنى از شرايط ايده آلى برخوردار است، ژاوى نيز در هفته هاى اخير متدهاى تمرينى انريكه را ستايش نموده است. در سال گذشته هنگامى كه بارسا با هدايت تاتا مارتينوى آرژانتينى به عنوانى نرسيد، اكثر بازيكنان تيم از تمرينات ساده و ناپوياى وى عصبانى و ناراضى بودند.
حال بارسلونا در برخى از بازى ها تنها به دليل دارا بودن شرايط فيزيكى بهتر پيروز از ميدان خارج مى شود كه پيروزى 2:1 مقابل رئال مادريد نمونه بارزى از چنين ادعايى است. بارسا تا قبل از انريكه كمتر به خاطر قدرت فيزيكى بالا به پيروزى مى رسيد و هم اكنون علاوه بر اين مسئله بازى بارسا پوياتر و سرعتى تر نيز شده است. با وجود موفق بودن چنين سيستمى، اما ايده هاى انريكه به قيمت از دست رفتن زيبايى بازى بارسلونا تمام شده و در اين روزها تنها ليونل مسى هنوز عملكرد فوق العاده اى دارد و به تنها عامل چشم نواز بودن بازى كاتالان ها تبديل شده است.
با وجود اينكه همچنان بسيارى از باريكنان دوران پپ گوارديولا در خدمت تيم هستند، اما لوئيز انريكه متد و سيستم بازى تيم را به سليقه خود تغيير داده است، ايوان راكيتيچ قدرتى جانشين ژاوى روح زيبايى بازى بارسلونا در ميانه ميدان شده و بازيكنان خوش تكينكى نظير رافينيا و سرجى روبرتو كمتر به بازى گرفته مى شوند. در تابستان 2016 نيز پل پوگبا بازيكنى قدرتى مطابق سليقه انريكه از يوونتوس به خدمت گرفته خواهد شد تا جمع چنين بازيكنانى در تركيب بارسلونا كامل شود.
