مطلب ارسالی کاربران
مایلی کهن؛ منتقد کروش، مدافع احمدی نژاد!
داریوش سعیدی-خبرگزاری خبرآنلاین؛ محمد مایلی کهن؛ منتقد همیشگی تیم ملی، کروش، علی دایی، امیر قلعه نویی، محمد دادکان(چون او را از تیم امید برکنار کرد؛ تیمی که مایلی کهن با آنهمه ستاره آن را حذف و به المپیک نبرد)، مرحوم ناصرحجازی، فتح الله زاده، اکثر مقامات فدراسیون(غیر از کاشانی که به او پست داده و اسدی که منتقد کروش است)، حبیب کاشانی(وقتی در پرسپولیس بود و ادعا داشت خودش باید مدیر پرسپولیس شود)، رویانیان(که چرا من را سرمربی پرسپولیس نکرده)، استقلال، پرسپولیس، تیم ملی امید(در گذشته چون در این تیم پست نداشت)، فوتبال پایه ایران، مربیان مختلف ملی، اکثر مدیران فوتبال، روسای سابق سازمان تربیت بدنی و وزرای سابق(نه وزیر فعلی که با او بر سر انتقاد از کروش وجه مشترک دارد)، اکثر بازیکنان غیر از مهدی رحمتی(به این دلیل که کروش او رادعوت نمی کند!)، منتقد فریدون زندی، اشکان دژاگه و رضا قوچان نژاد(با این این عنوان که مگر در لیگ یک کشورمان صدتا مثل اینها نداریم!) و هزار و یک نفر دیگر! او که صدای بیدار نیازمندان و فقرای جامعه ایران است؛ البته وقتی که خودش 10 سال پیش قرارداد 500 میلیونی می بست، نه!
بعد از اتفاقات اخیر در فدراسیون فوتبال و هشدار کفاشیان به طرف های اختلاف که «سکوت کنید»، محمد مایلی کهن مدیر فنی تیم ملی امید، این سکوت را شکسته و علاوه بر مناظره ها و مصاحبه های سریالی، بار دیگر کروش را نشانه رفت و همه جوره او و تیم ملی را زد. مایلی کهن از مهدی تاج، محمود اسلامیان، افشین پیروانی، محسن معتمدکیا(مدیر رسانه ای تیم ملی)، خبرگزاری خبرآنلاین و... انتقاد کرد و در عوض به دفاع از محمود احمدی نژاد پرداخت!
او در حالی بار دیگر آرامش فوتبال ملی ایران را به هم زد که علی کفاشیان هشدار داده بود مصاحبه نکند اما مایلی کهن گویا با وجود دهها مصاحبه، هنوز به آنچه که دنبالش بود نرسید تا بار دیگر منافع ملی را زیر پا بگذارد. جای جای مصاحبه امروز او با خبرگزاری فارس جای نقد و بررسی دارد که با خواندن این نقدها متوجه می شوید دست آخر مایلی کهن فقط دنبال گفتن یک جمله بوده؛ «حبیب کاشانی(مدیر تیم ملی امید) را رئیس فدراسیون فوتبال کنید! البته اسدی دبیر کل فدراسیون فوتبال هم خوب است.» او که خوب به یاد دارد چطور محمد مایلی کهن در دوره مدیریتش در پرسپولیس، وی را مورد آماج حملات هر روزه خود قرار می داد. مایلی کهن در آن زمان توقع داشت به خاطر قرابت با محمود احمدی نژاد مدیرعامل پرسپولیس شود اما وقتی صندلی به او نرسید و کاشانی مدیرعامل شد، مصاحبه های سریالی اش را از کشو خارج کرد و در اختیار خبرگزاری ها قرار داد.
مایلی کهن در بخشی از مصاحبه امروز خود گفت: «من حاضر نیستم به پای دشمنم خار برود» که در تناقض با تمام رفتارهای علیه مخالفان از جمله دایی و کروش بود. او همچنین گفت در سال 1992 برای سفر به هنگ کنگ که مستعمره انگلیس بود به راحتی ویزا گرفت و اگر امروز آمریکا به تعدادی از ملی پوش های ایران ویزا نداده، تقصیر تیم ملی و مسئولانش است! اولین نکته دفاع مایلی کهن از آمریکایی بود و نکته دومش اینکه، مگر در سال 1992 ایران تحریم بود؟ آن زمان ایران تنها از سوی آمریکا تحریم بود و با سایر کشورهای دنیا ارتباط داشت؛ از جمله انگلیس که سفارتش در ایران فعالیت می کرد. اما مایلی کهن در حالی دو دوره را قیاس می کند که یک درصد از تحریم های فعلی در آن زمان وجود نداشت.
مایلی کهن همچنین نشان داد برای کوبیدن دیگران ماشین حسابش هم جایی که باید یاری می کند و جایی که باید نه. او در بخشی از مصاحبه اش گفت: «آن طور که من شنیده‌ام عیدی که کروش به کارمندان فدراسیون و کمپ داده بین 100 تا 600 دلار بوده است اگر برفرض هم 200 کارمند داشته باشند و او 600 دلار به هر کدام عیدی داده باشد 12 هزار دلار می‌شود.» ضرب این دو عدد (600 و 400) می شود 120 هزار دلار نه 12 هزار دلار! البته در ماشین حساب های خاصی 12 هزار دلار در می آید!
مایلی کهن در بخش دیگری از حرف هایش گفت که کروش در تیم ملی فوتبال دست به جوانگرایی نزده و از بازیکنانی مثل مهدی ترابی، اخباری، کنعانی‌زادگان، علی کریمی و میلاد محمدی استفاده کرده که در تیم امید رو شده اند. اما کیست که نداند این بازیکنان در لیگ برتر ستاره شدند نه تیم امید. میلاد محمدی ستاره راه آهن در لیگ برتر بود یا مهدی ترابی ستاره سایپا. کریمی هم که در سپاهان رو شد نه تیم امید. کنعانی زادگان هم همان بازیکنی است که مسئولان تیم ملی امید به او سوء ظن داشتند که به خاطر ملوان، پایش را گرفته و برای تیم امید بازی نکرده است. ولی حالا شرایط ایجاب می کند که از نام کنعانی زادگان استفاده شود.
