طرفداری- اگر هواداران چلسی در ابتدای ماه ژوئن نسبت به انتخاب آنتونیو کونته به عنوان سرمربی جدید تیم‌شان بی‌تفاوت بودند، دیگر با سپری شدن مسابقات یورو 2016 احساسات‌شان این‌گونه نخواهد بود. این مربی 46 ساله با «یکی از بدترین آتزوری‌های تاریخ» در برابر دو تیم از بخت‌های قهرمانی به پیروزی رسید تا این‌که سرانجام به شکلی دراماتیک در برابر قهرمان جهان شکست خورد. «آیینِ کونته» در این تابستان بین المللی شد.
کونته کسی است که خودش را «معتاد به کار» و «بازنده‌ای بد» می‌داند. هواداران چلسی، برخی خصوصیات ژوزه مورینیو را در او خواهند یافت اما او یک خصوصیت دیگر هم دارد: یک نوع قدردانی استراتژیک، که کم‌تر کسی در دنیای فوتبال در این زمینه قادر به رقابت با اوست. برای درک این‌که او به چه شدت و دقتی به کار خود می‌پردازد، همین بس که تصمیم گرفت از تیم ملی ایتالیا جدا شود؛ زیرا نمی‌توانست به اندازه کافی وقت باکیفیت با بازیکنان‌اش در زمین تمرین داشته باشد.
طی هفته گذشته، برخی مرسومات لو رفته از کمپ تمرینی پیش‌فصل چلسی حاکی از آن بوده‌اند که کونته تصمیم بر اجرای سیستم متهورانه 4-2-4 دارد. اما کافی است با هواداران بانوی پیر صحبت کنید تا به شما بگویند این تنها بخشی از کار اوست. آن‌ها، که با او 3 بار قهرمانی در سری A را تجربه کردند، شاهد بودند که تیمهای او به راحتی هرچه تمام‌تر از سیستم‌های متعددی بهره می‌بردند و تغییر روش می‌دادند.
اینک که خوان کوادرادو در غرب لندن ماندی شد، مشخص است که استراتژیست اهل لچه تصمیم دارد تا سیستم‌های مشابه و متنوعی را با تیم بااستعدادی که در اختیار دارد، به اجرا بگذارد. سزار آزپیلیکوئتا و برانیسلاو ایوانوویچ هر کدام به راحتی قادر به تغییر پست و بازی در سیستم‌های 3 و 4 دفاعه هستند. هم‌چنین امثال کوادرادوی مذکور، پدرو، ادن هازارد و ویلیان، هر کدام قادر هستند تا پست‌های متعددی را در یک‌سوم پایانی اشغال کنند.
اما اگر بخواهیم یک نکته را به عنوان میراث تعیین‌کننده دوران حضور او در بیانکونری ذکر کنیم، باید از خط هافبکی بگوییم که او با کم‌تر از 20 میلیون یورو تشکیل داد. آرتورو ویدال، کلودیو مارکیزیو، آندره‌آ پیرلو و پل پوگبا، ستون‌های تورینی‌ها بودند و همه اتفاقات خوب در بازی‌های راه‌راه‌پوشان، با محوریت آن‌ها رخ می‌داد.
خط میانی چلسی پتانسیل این را دارد تا زیر نظر مربی جدید، به کیفیت یوونتوسی‌ها برسد. نمانیا ماتیچ، سسک فابرگاس، انگولو کانته و اسکار در قالب یک واحد، تمامی خصوصیات لازم را برای سازگاری با سیستم کونته و عملی‌کردن آن، دارند.
شاهد فصلی اشک‌آلود خواهیم بود؛ چرا که ماهیت رویکرد کونته، منجر به ایجاد دوست و دشمن در کادر بازیکنان‌اش می‌شود. اما به احساسات بی‌رقیب و ذهنی با قابلیت تاکتیکی متفوق، نبود بازی‌های اروپایی را بیفزایید، که باعث می‌شود این تیم فقط بر روی بازی‌های داخلی متمرکز شود، آن‌گاه بعید نخواهد بود که این سرمربی بزرگ ایتالیایی، در ماه می سال 2017 نام خود را در تاریخ لیگ برتر انگلستان ثبت کند. واقع‌بین باشیم، برای مردی که دخترش را «ویتوریا» (به معنی «پیروزی») نامیده است، آیا نتیجه دیگری هم ممکن است؟
