طرفداری- یوونتوس با کسب نتیجه ای ناامید کننده تساوی بدون گل مقابل سویا در اواسط هفته، با امید فراوانی به استقبال بازی مقابل اینتر در سن سیرو می رفت تا از رکورد هایش مقابل اینتر استفاده کند و با یک نتیجه خوب شرایط را دوباره عوض کند.
امّا شرایط برای یوونتوس اینگونه رقم نخورد و آن ها مقابل اینتری که نمایش های ضعیفی در هفته های اخیر داشت، شکست 2-1 را متحمل شدند. اینتر فرانک دی بوئر، فصل را در شرایطی پشت سر می گذاشت که هم خارج از خانه و هم داخل خانه شکست را مقابل کیه وو و هاپوئل اسرائیل تجربه کرده بود. نتایجی که سرمربی هلندی را تحت فشار بسیار زیادی قرار داده بود و حتی شایعات اخراجش در صورت شکست مقابل یوونتوس هم شنیده می شد، امّا تیم فرانک دی بوئر با شایستگی و آمادگی کامل بر تیم 3-5-2 چینش شده آلگری غلبه کرد.
استفاده فرانک دی بوئر از سیستم 4-2-3-1 با پرسینگ بالا، تنها نقاط ضعف یوونتوس را بیش از پیش آشکار کرد. رویکرد و تصمیم تاکتیکی دی بوئر برای استفاده از ژوائو ماریو و گری مدل باعث شده بود که این دو به شکلی خستگی ناپذیر، حمایت کامل خط دفاعی تیم را برعهده داشته باشند.
علاوه بر مدل و ماریو، کاندروا، اور بانگا، ادر و مائور ایکاردی هم فشار سنگینی به خط دفاعی یوونتوس آورده بود و در طول نود دقیقه، در کمتر زمانی به خط دفاعی یووه اجازه داشتن مالکیت توپ و یا بازیسازی از عقب را می دادند.
امّا، در طرف مقابل آلگری، میرالم پیانیچ را به عنوان عنصر مرکزی خط میانی سه نفره اش در نظر گرفته بود، بازیکنی که در دیدار با سویا از ابتدا به او بازی نداد و در بازی با اینتر هم با سعی و کوشش فوق العاده خط دفاعی اینتر، پیانیچ نتوانست کار خاصی برای یوونتوس انجام دهد.
فرانک دی بوئر، پس از پیروزی مقابل یوونتوس گفت:
کل مجموعه تیم عملکرد فوق العاده ای داشت و این چیزی است که می خواستیم. کل مجموعه تیم بسیار فشرده و یکدست بازی کردند و نیاز به استمرار این مسئله داریم.
در حالی که نراتزوری و دی بوئر به دنبال استمرار عملکرد خوبشان مقابل یوونتوس هستند، همتایش، آلگری باید به دنبال راه حلی بهتر برای پیدا کردن تعادلی مناسب در خط میانی تیمش باشد، خط میانی که تا این لحظه نتوانسته تاثیری در بازی یوونتوس داشته باشد. بسیاری معتقدند، مصدومیت کلودیو مارکیزیو یک فاکتور کلیدی در ناکامی خط میانی یوونتوس است، امّا حقیقت این است که آلگری حتی تا بازگشت مارکیزیو هم، ابزار لازم را در خط میانی برای نمایشی بهتر در اختیار دارد.
عملکرد ماریو لمینا در سه بازی ابتدایی یوونتوس بسیار قابل توجه بود، در حالی که او تنها 23 سال سن دارد، شاید به جرأت او می توانست در همان پستی که پیانیچ در بازی با اینتر به کار گرفته شد، بازی کند. بدون شک نقش ماریو لمینا، هافبک یوونتوس در سه پیروزی مقابل فیورنتینا، لاتزیو و ساسولو، کاملاً قابل مشاهده بود، امّا در حال حاضر نکته کلیدی تیم آلگری، ترکیبی است که حول میرالم پیانیچ بچرخد.
با توجه به این نکته که یوونتوس برای خرید پیانیچ 32 میلیون یورو هزینه کرد، هافبکی که انتظار می رفت، بسیار فعال، همه کاره و خلاق باشد، صفاتی که فعلاً تا به اینجای کار در یوونتوس از او ندیده ایم. البته پیانیچ دو بازی ابتدایی لیگ را به خاطر مصدومیت از دست داد و مقابل ساسولو در نقش هافبک چپ ظاهر شد.
همانطور که آمار فورفورتو در تصویر بالا نشان می دهد، هافبک 26 ساله یوونتوس در مقابل ساسولو، از 62 پاسش، 52 پاس صحیح بوده است. آلگری پس از بازی مقابل ساسولو گفت:
پیانیچ به آزادی بیشتر و اینکه در زمین پرسه بزند، علاقه دارد، به همین خاطر لمینا و سامی خدیرا باید متعاقب با او حرکت کنند. این برای جلوگیری از اینکه تیم حریف یک نقطه مرجع داشته باشد، نکته خوبی است.
پیانیچ در بازی مقابل ساسولو، گل هم زد، امّا طی یک اتفاق عجیب مقابل سویا در ترکیب یوونتوس قرار نگرفت. در غیاب او کاملاً خاموش و کند بود، اتفاقی که باعث شد نتیجه پایانی چیزی بهتر از نتیجه 0-0 نباشد. همه چیز به بازی اینتر کشیده شد و در اقدامی آلگری، پیانیچ را در خطی جلوتر از خط دفاعی یوونتوس قرار داد. تصمیمی که بعد از بازی، آلگری درباره آن گفت:
پیانیچ در جلوگیری از شکل گیری حملات اینتر و در اختیار گرفتن مالکیت توپ و میدان توسط آن هابسیار سخت کوش بود. لمینا فصل گذشته تنها نه بازی برای ما انجام داد و فکر کردم که ریسک بالایی خواهد داشت چند بازی پشت سرهم به او بازی بدهم.
طبیعتاً آلگری 49 ساله تیمش را بهتر از هرکسی می شناسد، امّا اینکه فکر کنیم بازیکنی 23 ساله چون ماریو لمینا، تنها پس از چهار بازی ابتدایی فصل، خسته خواهد شد، بهانه ای اغراق آمیز است. علاوه بر این، عملکرد پیانیچ در مقابل اینتر، بسیار از حد استانداردش پایین تر بود. بر اساس آمار هواسکورد، او تنها آمار 2 تکل صحیح و 68 پاس در دیدار مقابل اینتر از خود به ثبت رسانده است.
نراتزوری بدون شک برای آماده بود تا جلوی خلاقیت خط هافبک یوونتوس را بگیرد، همانطور که تصویر بالا نشان می دهد، اینتر در زمانی که بازی بازتر می شد، پیانیچ با دو مدافع یارگیری شده بود، که باعث می شد از رسیدن توپ به او جلوگیری شود و یوونتوس مجبور شود به پاس های بلند روی بیاورد و زمانی که این اتفاق می افتاد، خط دفاعی چهار نفره اینتر با حضور ماریو و مدل در یک خط جلوتر، فضای بسیار کمی را برای پائولو دیبالا جهت نفوذ و ایجاد موقعیت گل فراهم می آورد.
زمانی که بازی رو به جلوتر پیش رفت، اینتر شناخت بیشتری از یوونتوس پیدا کرد و در طول بازی میرالم پیانیچ و لئوناردو بونوچی را که معمولاً پاس های بلند و کوتاه یوونتوس را قرار بود خلق کنند، کاملاً محدود کردند.
تصویر بالا نشان می دهد که سه بازیکن هجومی اینتر کاملاً پیانیچ را احاطه کردند و این باعث می شود که بارتزالی و لیخشتاینر مجبور به مسئولیت پذیری بیشتری باشند، چیزی که این دو بازیکن به هیچ عنوان آماده آن نبودند.
این مشخصاً اتلاف ویژگی ها و مشخصه های پیانیچ است. او در نقشی که به او سپرده شد کاملاً هدر رفت، پستی که بازیکنان کم استعداد تر نمی توانند از پس آن برآیند و همین مسئله باعث شد فشار بیشتری روی خط دفاعی یوونتوس ایجاد شود. نبود لمینا و هیگواین در هفته چهارم سری آ مقابل رقیب سرسخت یوونتوس در تمام ادوار سری آ، نکات زیادی را به دنبال دارد. دقیقا این بازیکنان به خاطر چه بازی، فدا شدند و در دربی بازی نکردند؟
باید دید آلگری با سیستم 3-5-2 چگونه می خواهد به ششمین اسکودتو پیاپی که بارها وعده آن را داده است، برسد. در حال حاضر یوونتوس شبیه ماشین پرقدرتی است که ترمز دستی اش کشیده شد،
آلگری پس از شکست مقابل اینتر گفت:
به نظرم هرزگاهی این شکست ها لازم است و برای ما خوب خواهد بود، اگر باهوش باشیم، باید از این بازی درس بگیریم.
طبیعتا آلگری تنها شخصی است که باید خیلی سریع آنچه که در بازی با اینتر اتفاق افتاد را واکاوی کند. همه می دانند این یوونتوس قوی تر از تیمی است که مقابل اینتر و سویا دیده ایم و اکنون فرصتش رسیده که آلگری این فرصت را دوباره به تیمش بدهد که نهایت شایستگی شان را نشان دهند.
