طرفداری - اندی کارول، دوست دارد دوباره به تیم ملی انگلیس راه یابد. کارول، شش سال پیش تبدیل به گرانقیمت ترین بازیکن انگلیسی زمان خود شد و با 35 میلیون پوند، از نیوکاسل به لیورپول رفت.
به گزارش Indipendent، از آن موقع تاکنون، مهاجم فعلی وست هم، دورانی پرافت و خیز را گذرانده است؛ اما هم اکنون او بسیار آماده نشان می دهد. کارول می گوید:
دوست دارم به ترکیب تیم ملی انگلیس باز گردم.
مرد انگلیسی، در این فصل هفت بار، در ترکیب وست هم قرار گرفته و پنج گل به ثمر رسانده است. او، گل والی بسیار زیبایی، به کریستال پالاس زد و در بازی مقابل میدلزبورو هم، دو گل به ثمر رساند. البته وی در بازی با میدلزبورو، به دلیل مصدومیت تعویض شد.
اسلاون بیلیچ، سرمربی چکش ها، معتقد است که نباید نگران بود و مصدومیت کارول شدید نیست. خود کارول در این باره می گوید:
همه دارند درباره مصدومیت های من صحبت می کنند. نمی توانم بگویم این ناعادلانه است؛ زیرا در سال های اخیر، آنقدر که خودم می خواستم، آماده نبودم. اتفاقی است که افتاده و تنها باید بلند شوم و به راهم ادامه دهم؛ امیدوارم که این اتفاقات، دیگر نیافتند. می خواهم سال های زیادی را، بدون مصدومیت بازی کنم.
حالا 28 سال دارم. مصدومیت ها مرا محکم تر کرده است و می توانم سال های باقی مانده از فوتبالم را بدون مصدومیت پشت سر بگذارم. اینکه مردم درباره مصدومیت های من صحبت می کنند مرا می رنجاند اما دیگر در این باره نگران نیستم. نمی توانم انکار کنم که در سال های اخیر بیش از اندازه مصدوم شده ام اما می خواهم گذشته را فراموش کنم.
باید خودم را آماده نگه دارم و سخت تلاش کنم. واضح است که دوست دارم به تیم ملی هم راه یابم. اما در حال حاضر، تنها باید بر بازی ام در وست هم تمرکز کنم. اگر به تیم ملی دعوت شوم؛ فوق العاده خواهد بود. هدف من همین است؛ اما به جای اینکه به افق دور بنگرم، دوست دارم بر وست هم تمرکز کنم.
کارول درباره احتمال انتقال دیمیتری پایه، ستاره وست هم، نیز اشارتی دارد:
واکنش ما به تصمیم پایه، ثابت کرد که تنها چیزی که مهم است، شور و عشقمان به فوتبال است، هم برای سرمربی هم برای تیم. هیچ بازیکنی نمی تواند تیمی را نابود کند. به نظرم باید به مبارزه ادامه دهیم. هواداران پشت ما هستند و این فوق العاده است.
بازیکنان رابطه بسیار صمیمی‌ای با هم دارند؛ از زمانی که به وست هم آمده ام اینقدر صمیمی نبوده ایم. هر صبح در رختکن قدم زدن، حسی فوق العاده دارد. بچه ها، همیشه لبخندی بر لب دارند. حتی وقتی سرمربی ما را صبح یک شنبه، به تمرین می آورد، باز هم خوشحالیم که هستیم؛ با اینکه نمی خواهیم تمرین کنیم زیرا فرض می کردیم که امروز تعطیل است. همه با هم هستیم و درباره همه چیز و همه کس با هم شوخی می کنیم.
