فرم ابتدایی: 1-3-2-4
فرم تهاجمی: 4-3-3
فرم تدافعی: 1-1-4-4
فرم ابتدایی همانی است که اعلام می‌شود و تلویزیون به نمایش می‌گذارد. فرم تهاجمی آن است که در هنگام داشتن توپ تشکیل می‌شود، فرم تدافعی هم در هنگام نداشتن توپ.
شاید از 4-3-3 تعجب کنید. در توضیح باید عرض کنم که با جلو رفتن مدافعین کناری، دو مدافع میانی به کنار شیفت می‌کنند و یکی از هافبک‌های دفاعی، به فضای ایجاد شده در میان دو مدافع وسط می‌رود. بدین ترتیب قسمت 4 نفره خط دفاع به 3 نفر تبدیل می‌شود. در همین حین، دو وینگر و هافبک تهاجمی هم به جلوتر رفته‌اند و خط حمله تک نفره به 4 نفر تبدیل می‌شود. هافبک وسط باقی مانده هم 2 مدافع کناری را در دو طرف خود در لب خط می‌بیند. این آغاز کار است و با جلوتر رفتن تیم، می‌توان گفت ترکیب به 6-1-3 تبدیل می‌شود. این‌ها حالات گذار هستند؛ یعنی یونایتد قرار نیست نیم ساعت با فرم 6-1-3 بازی کند چون سلّاخی خواهد شد. این حالات فقط در هنگام حملات و در بازه‌های زمانی کوتاهی به سرعت تشکیل و سپس به حالت دیگری تبدیل می‌شوند.
دروازه‌بان:
در مورد انتخاب دروازه‌بان همه متفق القول هستیم (البته امیدوارم) که ده‌خیا گزینه اول تیم هست و امشب نیز از ابتدا در زمین قرار خواهد گرفت.
خط دفاعی:
ویدیچ و فردیناند در این بازی نیستند (ویدیچ محروم و فردیناند مصدوم). بدین ترتیب گزینه‌های مرکز به 3 نفر کاهش می‌یابد؛ اوانز، اسمالینگ و جونز. در دفاع راست هم غیر از رافائل، سه گزینه دیگر داریم؛ والنسیا، جونز و اسمالینگ. در دفاع چپ هم اورا و بوتنر. با توجه به عملکرد نسبتاً خوب اسمالینگ (به کلمه نسبت دقت کنید) در بازی قبل، زوج او و اوانز محتمل‌ترین است مگر آن که مویس بخواهد به جونز در پست مورد علاقه‌اش بازی دهد و در آن صورت زوج او و اوانز را خواهیم دید. با توجه به ضعف والنسیا در جای‌گیری‌اش در دفاع و ضعف اسمالینگ و جونز در فاز تهاجمی، رافائل هم یک 90 دقیقه دیگر در دفاع راست تجربه خواهد کرد. اگر اورا و بوتنر هر دو کاملاً آماده باشند (چرا که طی دو بازی اخیر به جای همدیگر به میدان آمدند)، اورا بازی خواهد کرد.
زوج هافبک دفاعی:
کریک مصدوم است. فلایینی تازه پس از مدتی با تیم تمرین کرده است. فلچر نیاز به استراحت دارد. گیگز را نمی‌توانم در این بازی و در برابر کسی مثل گری مدل تصور کنم. گزینه‌های باقی مانده کلورلی و جونز هستند. البته ممکن است مویس به فلچر باز هم بازی دهد چرا که بسیار مناسب‌تر از فیل جونز در خط میانی بازی می‌کند. زوج کلورلی و فلچر زوجی مناسب به نظر می‌رسد.
سه گانه و مهاجم:
قصه اصلی از این جا آغاز می‌شود. سه پست پشت سر مهاجم.
ماتا، عدنان، رونی؟ هیجان انگیز به نظر می‌رسد. اما شاید مویس به جای فشار آوردن به ماتا و قرار دادن او در ترکیب اصلی در اولین بازی، به جای او والنسیا را بازی دهد. اما آیا می‌تواند در برابر وسوسه بازی گرفتن از سه گانه ماتا-رونی-عدنان مقاومت کند؟
شخصاً اگر قرار باشد که ماتا از ابتدا بازی کند، ترجیح می‌دهم که او در مرکز باشد و سمت راست عدنان و سمت چپ کاگاوا باشند. در برابر آن‌ها هم رونی با فرض آن که رابین هنوز آن قدر آماده نیست و نخواهیم ریسک کنیم.
چرا کاگاوا، کسی که فرمی خوب نداشته؟ چون کاگاوا بازیکنی باهوش است و در کنار بازیکنان باهوش موثر بازی می‌کند. در ترکیب تیم تا به حال غیر از رونی، فن پرسی و گیگز، کسی به درستی بازی او را درک نکرده است. به همین دلیل خیلی اوقات عملکردی نامناسب از او می‌بینیم. بازی با لورکوزن را به خاطر دارید؟ هت‌تریک برابر نوریچ؟ ماتا بسیار باهوش است، عدنان نیز هم. یک خط روان و خلاق از این سه تشکیل می‌شود.
حتی می‌توان خوان را در چپ و کاگاوا را در مرکز قرار داد چرا که ماتا بسیار بیش‌تر از کاگاوا تجربه بازی در سمت چپ را دارد (در والنسیا وینگر چپ بود) و این می‌تواند عالی باشد. او و کاگاوا و یانوزای با هم جابه‌جا می‌شوند و یک خط شناور تشکیل می‌دهند بدون آن که کسی از آن‌ها پست ثابتی داشته باشد.
در نوک خط حمله هم ترجیح من رونی است. رابین بسیار آسیب‌پذیرتر از رونی است و ممکن است در صورت عدم آمادگی کامل مجدداً مصدوم شود. از طرفی اگر سه هافبک خلاق داشته باشیم، باید یک بازیکن در کلاس رونی در برابر آن‌ها بازی کند.
پیش‌بینی یا شاید بتوان گفت، ترجیح من، یکی از این دو ترکیب است:
