طرفداری - امروزه همه درباره جدایی آرسن ونگر و آرسنال حرف می زنند اما آیا واقعا آرسن ونگر، گزینه ای مناسب برای آرسنال است؟
آیا آرسن ونگر مردی است که می تواند باعث پیشرفت آرسنال شود؟ خیلی ها ماسیمیلیانو الگری و توماس توخل را گزینه های جانشینی آرسن ونگر می دانند اما فرق آن ها با پیرمرد فرانسوی چیست؟ باید پذیرفت که ونگر، بیش از هر وقت دیگری به درهای خروج آرسنال نزدیک شده اما بارها ثابت شده است که تغییرات، همیشه مثبت نیستند و گاها سرمربیان جدید تیم، نمی توانند به اندازه کافی، بازیکنان را تهییج کنند و تیم را به سمت پیشرفت برانند.
شاید بزرگترین مشغله ذهن منتقدان بزرگ آرسن ونگر، این است که چرا ونگر هنوز قرارداد جدید و دو ساله خود را با آرسنال، امضا نکرده است. آیا ممکن است پایان کار ونگر، افتخارآمیز باشد؟ او بارها گفته که خسته نیست و قصد ندارد سرمربیگری را کنار بگذارد و حتی گفته است که می خواهد تا چهار سال دیگر، سرمربیگری کند. وی همچنین اصرار دارد که اعتراضات هواداران آرسنال علیه او، یکی از فاکتورهای تصمیم گیری اش است اما نه اصلی ترین فاکتور. اصلی ترین فاکتور در تصمیم گیری اش، آینده باشگاه است. ونگر بعد از حذف از لیگ قهرمانان اروپا عنوان کرد:
به نظرم باشگاه، وضعیت فوق العاده ای دارد.
اما شاید خود او هم نمی داند که اوضاع آرسنال، در حال بهتر شدن است یا بدتر شدن؛ شاید خود ونگر هم اعتمادش را به توپچی ها از دست داده است. کمتر مربیانی در دنیا، اینقدر به پرورش استعدادهای جوان متعهد هستند و البته، ونگر پاداش این تعهدش را با در اختیار داشتن و پرورش بازیکنانی همچون آرون رمزی و لورن کوشیلنی می گیرد. با این حال به نظر می رسد که خود ونگر هم به این نتیجه رسیده است که بسیاری از بازیکنان جوان آرسنال، هرگز نمی توانند گام آخر را بردارند و تبدیل به بازیکنی بزرگ شوند؛ می توانم لیست بسیار بلندی از این بازیکنان برایتان مثال بزنم اما به نظرم خودتان بهتر آن ها را می شناسید.
وقتی ترکیب تیم های آرسنال و بایرن مونیخ را با هم مقایسه می کنیم، بیش از پیش به این نتیجه می رسیم؛ بایرن 11 بازیکن فوق العاده دارد و حتی بازیکنان تعویضی تیم آلمانی نیز، از برترین ها هستند. اما آرسنال، شاید به اندازه انگشتان یک دست هم بازیکن قابل اعتماد ندارد. بایرنی ها در حال تبدیل شدن به منتخب جهان هستند اما آرسنال، حتی نمی تواند به استانداردهای آرسنال برسد. می توان کاپیتان های دو تیم را با یکدیگر مقایسه کرد، در نیمه دوم بازی آرسنال و بایرن، این کیران گیبز بود که بازوبند کاپیتانی آرسنال را بر بازو بست اما در آنسو، فیلیپ لام به عنوان کاپیتان باواریایی بازی می کرد.
در خط هافبک، فرانسیس کوکلین باگ بزرگ توپچی ها است؛ اگر او را با انگولو کانته و دیگر هافبک های هم پست خودش مقایسه کنیم، می توان متوجه شد که در ترکیب اصلی تیمی که می خواهد برای قهرمانی در لیگ برتر یا لیگ قهرمانان اروپا بجنگد، بازیکنی مثل او جایی ندارد.
شاید بتوانیم پول هایمان را بر روی هکتور بیرین شرط ببندیم و امیدوار باشیم که او تبدیل به بازیکنی بزرگ شود؛ همچنین می توان به الکس آیوبی نیز امیدوار بود. اما باید پذیرفت که پیتر چک 34 ساله، سانتی کازورلای 32 ساله، لورن کوشیلنی 31 ساله، مسوت اوزیل و الکسیس سانچز، تنها بازیکنان بزرگ آرسنال هستند. خبر بدتر اینکه، اوزیل و سانچز نیز به فکر ترک تیم افتاده اند و نگه داشتن این دو بازیکن در آرسنال، کار آسانی نیست؛ به نظر می آید باشگاه نیاز به بازسازی بزرگی داشته باشد. از دست دادن الکسیس سانچز، یکی از معدود بازیکنان آرسنال که می تواند به رشد این تیم یاری برساند، حتی برای آرسن ونگر، متهم شماره یک راندن سانچز از امارات نیز سخت است.
اما اگر ونگر از آرسنال برود، مقصدش کجا خواهد بود؟ بارسلونا مقصد دور و بعیدی است اما پاری سن ژرمن که فصل خوبی را با اونای امری نمی گذراند، هدف نزدیک تر و دلخواه تری برای پیرمرد فرانسوی است.
روز موعود هواداران ناراضی آرسنال کی فرا خواهد رسید؟ آن ها هنوز به آینده امیدوار هستند و می اندیشند که مردی با ایده های جدید، برای بازسازی امارات خواهد آمد. اما یکی از نگرانی های آزار دهنده آرسنالی ها، حفظ ارزش تیم شان است، اگر روزی حتی ونگر به توانایی های توپچی ها، شک کند؛ آن روز، روز نگرانی واقعی است.
