شاگردان برانکو ایوانکوویچ، پس از مسجل کردن 99 درصدی قهرمانی خود در مسابقات داخلی لیگ برتر ایران، نخستین میزبانی رسمی خود در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا را در حالی با تساوی بدون گل پشت سر گذاشتند که شاید کورسوی امیدی برای خوش بین ترین هوادارش باقی نمانده باشد.
پرسپولیس در یک دیدار حیثیتی و بسیار حساس، پذیرای شاگردان مایکل لادروپ بود. از همان ابتدا و با دیدن صندلی های تنک ورزشگاه آزادی، می شد حدس زد که شرایط در این مسابقه نرمال نیست و 90 دقیقه پر التهاب پیش روی نماینده کشورمان قرار دارد.
1-سرخپوشان، نخستین پوئن برتری خود مقابل تیم سوم قطر را وقتی از دست دادند که با افراطی ناخردانه از سوی کادر مدیریتی، با افزایش چشمگیر و غیر مترقبه بهای بلیت استادیوم، با نیمی از قوای یار دوازدهم خود به جنگ تیم بین المللی الریان رفتند. پیش بینی عجولانه مسئولان باشگاه و چرتکه انداختن پیش از حساس ترین دیدار فصل پرسپولیس، به همین سادگی، شرایط تیم در زمین مسابقه را به دست خودی ها دشوار ساخت.
2-دومین رخداد تلخ و نومیدکننده، به دقیقه 42 مسابقه باز می گردد. وقتی مهدی طارمی با جسارت همیشگی خود، توپ را در دست گرفته و عزم زدن پنالتی می کند، می شود احساس دوگانه هواداران تیم در آن لحظه را متصور شد. طارمی که در خراب کردن ضربات پنالتی، ید طولایی دارد، به راحتی به خود اجازه می دهد با یک ضربه چیپ، مهمترین فرصت تیمش را بسوزاند تا کلاف مهمترین بازی فصل پرسپولیس، بیش از پیش در هم تنیده شود.
3-لحظات مهیج و پراضطراب مسابقه به سرعت سپری می شود و نیمکت خالی پرسپولیسی ها، بد توی ذوق می زند. پرسپولیسی که از ابتدای فصل با کمبود بازیکن مواجه بوده و در حساس ترین مقطع فصل خود نیز، حاتم طایی وار، رضایت نامه یکی از بهترین بازیکنان خود را صادر می کند. به راستی نمی شد داستان جدایی رامین را به پایان فصل موکول کرد؟ 51 سانتر از جناح راست و چپ پرسپولیس، شاید می توانست با 1 سانتر مواج رضاییان از حیث به ثمر رسیدن گل، برابری کند!
4-بازی به پایان خود نزدیک می شود. لحظات تلف شده از راه می رسند و فرصت رپرشارژی که تیر عمودی دروازه ضلع غربی ورزشگاه، به شاگردان برانکو می دهد، خیلی زود با هیاهوی کاپیتان سید جلال، مهر ابطال می خورد. تصور اینکه پرسپولیس با محسن ربیع خواه در قلب خط دفاعی، سه امتیاز از الهلال بستاند و به دور بعد صعود کند، از تصور 4 شکست متوالی در لیگ و از دست رفتن قهرمانی هم بعیدتر به نظر می رسد. پرسش اینجاست، آیا واقعا نیاز بود به جنجال سباستین در دقیقه 92 لبیک گویید آقای حسینی؟
5-شاید تلخ ترین بند از نبش قبر حوادث روز گذشته را بتوان در میکسدزون ورزشگاه کنکاش کرد. جایی که برخی مهره های اصلی ترکیب، ضمن مهم جلوه دادن دیدار روز جمعه مقابل ماشین سازی و قطعی کردن عنوان قهرمانی با بی تفاوتی از کنار این دیدار می گذشتند و وعده جبران با قهرمانی در لیگ داخلی می دادند و این گونه، سقف کوتاه جاه طلبی های خود را فریاد می کشیدند. به راستی ذهنیت قهرمانانه و حرفه ای که در فوتبال قاره سبز می بینیم کجاست؟ نمی شود اینقدر قانع نبود و زود ارضا شد؟
الهلال برد، الریان مساوی کرد و پرسپولیس باخت. بد هم باخت. به حریف هم نباخت، به خودش باخت. سیاهه عوامل شکست، دردی دوا نخواهد کرد ولی کاش با تکرار نکردن این اشتباهات کودکانه، التیامی در دراز مدت برای این زخم کهنه پیدا کرد!
