BaRcA_uNiTeD LoVeRهنوز ساعتی از جشن قهرمانی پرسپولیس نگذشته که واویلایی راه افتاده است.ماجرا به عدم حضور هانی نوروزی در مراسم اهدای جام مربوط می‌شود. به فرزند کاپیتان فقید پرسپولیس وعده داده بودند درجشن قهرمانی حضور فعال داشته باشد،اما این اتفاق به هردلیلی رخ نداد وحالا هر کس یک گوشه مملکت دارد ضجه و مویه می‌کند.چهار خبرگزاری رسمی ومعتبر کشور در سریع‌ترین زمان ممکن و بدون اینکه اصلا هنوز دلیل اصلی این اتفاق روشن شده باشد شروع به مرثیه‌سرایی کرده‌اند و درسوگ معرفت و انسانیت شیون می‌کنند.این وسط خانواده نوروزی هم دامنه گله‌گذاری را تا باکس ویژه گزارشگر تلویزیونی پیش برده‌اند و باعث قطع پوشش مراسم شده‌اند. بعد ازاین اتفاق روی صفحه شخصی هانی باکلماتی تاثربرانگیز نوشته شده: بابایی امشب هر کی بابا داشت اون بالا بود؛جملاتی که بعید به نظر می‌رسد تراوشات ذهنی یک کودک خردسال باشد و بیشتر شبیه تلاش بزرگترها برای جلب ترحم مضاعف بابت تراژدی ورزشگاه آزادی است.
اتفاقی که رخ داده، قطعا تلخ است. یانباید به این بچه قولی داده می‌شد و یا باید حداکثر کوشش و تمرکز برای عملی شدن این وعده به کار می‌رفت. درنهایت اما نباید فراموش کنیم باشگاه پرسپولیس قصد داشته لطفی درحق خانواده کاپیتان فقیدش انجام بدهد که به هر علت محقق نشده است. ویلانوا سال‌ها مربی و سرمربی بارسلونا بود، اما بعد از درگذشت دردناکش مطلقا هیچ اثری از بازماندگان او حداقل درسطوح بالای فعالیت باشگاه دیده نشد. خیلی ازجاهای دیگر دنیا هم وضع به همین منوال است.ما اما درایران همه چیز را باپیمانه «احساس» اندازه می‌کنیم و آخرش می‌شود همین افراط و تفریط‌ها؛ همین که دراوج شادی هم باید متاثر از اشک‌های یک طفل بی‌گناه باشیم.
غم خوردن برای یادگار هادی کار بدی نیست،اما کاش یادمان باشد هانی تنها بچه یتیم هوادار پرسپولیس نیست. این تیم هزاران هوادار معصوم و بی‌پناه دیگر هم دارد که شاید امشب یکی از معدود شب‌های آرامش و خوشحالی‌شان باشد؛بچه یتیم‌هایی که برخلاف هانی قادر نیستند هرگاه اراده کردند به مهمترین ستاره‌های پرسپولیس دسترسی پیدا کنند. ممکن است خیلی ازاین بچه‌های بدسرپرست یا بی‌سرپرست حتی پول کافی برای یکبار حضور روی سکوهای آزادی را هم نداشته باشند. کاش کاری نکنیم که به بهانه همدردی باهانی، شب این بچه‌ها خراب شود و روی شادیشان خراش بیفتد.کاش این حجم مرگبار از ناله و نفرین و نق‌نق و غرولند رابرای بعدها بگذاریم و اجازه بدهیم حداقل این چندروز به کام همه «هانی»های گمنام سرزمینی باشد که مردمش دلخوشی‌های زیادی ندارند
