. .فقط در یک صورت آدم باید ترک کنه فوتبال رو که از یه چیز بزرگ توی باشگاهش مثل سرمربی تیمش متنفر باشه.
یووه که همه چیزش اوکی هست.فقط یک بازی رو باخت همین.
من سه سال مجبور بودم مورینیو رو تو چلسی ببینم و ذره ذره آب بشم.
انقدر این وضعیت دردناک بود که نتونستم از قهرمانی تیمم تو لیگ خوشحالی هم بکنم اون سال.
تحمل چنین وضعیتی خیلی سخته.
ولی من باز موندم پای عشقم(فوتبال و چلسی) تا دوباره با کنته به مدینه فاضله رسیدم.
مهمتر از قهرمانی لذتیه که هوادار از تیمش ببره.
من از چلسیِ کنته لذت میبرم.همین برام اهمیت داره.جام بردیم که بهتر.نبردیم هم زیاد خودمو زجر نمیدم و باز هم لذت میبرم.
