اختصاصی طرفداری - پیش از بازی بزرگ دیشب بارسلونا و یوونتوس در یک جمع دوستانه نتیجه بازی را پیش بینی می کردیم و پیش بینی من شکست یوونتوس بود. نه به خاطر نبودن کیه لینی، خدیرا، مارکیزیو، لیخشتاینر، مانژوکیچ و پیاتسا، بلکه به خاطر رویکرد تیم که به نظر می آمد الگری برای این بازی اتخاذ کرده است.
کاملا درست است که در فوتبال با توجه به خصوصیات بازیکنان و امکانات خود، سیستم و رویکرد خود را برای هر بازی تعیین می کنید اما همچنین این هم درست است که با توجه به سیستم و رویکرد تیمتان در فصل نقل و انتقالات خرید و فروش انجام می دهید.
شب گذشته یوونتوس در اولین شب لیگ قهرمانان اروپا، در مقابل بارسلونا با نتیجه 3-0 شکست خورد تا خیلی ها به این فکر بیفتند که مشکل این تیم چه بود؟
در سه فصل گذشته، تیم الگری دو بار به فینال لیگ قهرمانان راه یافته و شاید امسال نیز به موفقیت برسد. با این حال یک مساله در ترکیب و سیستم بازی یوونتوس به چشم می خورد که ممکن است این تیم را دچار افت کند. یوونتوس در سه فصل اخیر و حتی در تاریخ خود همواره از سیستم کاتاناچیوی معروف ایتالیایی بهره برده و با این سیستم حریف های زیادی را شکست داده است. با این حال، این تیم در فصل جاری، با وجود سیاست های نقل و انتقالات و نحوه بازی، به نظر می رسد قصد دارد از این سیستم جدا شود. برای دانستن بهتر این مساله، باید سیاست نقل و انتقالات تابستانی این تیم را بررسی کنیم.
عمده انرژی و بودجه بیانکونری در نقل و انتقالات برای جذب داگلاس کاستا و فدریکو برناردسکی صرف شد. این یعنی رویکردی تهاجمی و خرید بازیکنانی که زیاد به سبک کاتاناچیو نمی خورند. کاستا و برناردسکی دو وینگر با خصوصیت تکنیکی بالا هستند اما سیستم یوونتوس در سال های اخیر، بازیکنان تهاجمی را می خواست که بتوانند عملکرد دفاعی خوبی را نیز به نمایش بگذارند، درست مانند ماریو مانژوکیچی که خیلی زود به یکی از محبوب ترین بازیکنان بیانکونری تبدیل شد. این در حالی بود که یوونتوس دو تن از بهترین مدافعان اخیر اروپا یعنی دنی آلوز و لئوناردو بونوچی را از تیمش خارج کرد.
ما ایرانی ها می گوییم: "کلاغ می خواست راه رفتن کبک را یاد بگیرد، راه رفتن خودش هم یادش رفت." یوونتوس در فصول گذشته، با عملکرد دفاعی خیره کننده و منحصر به فرد، خیال هوادارانش را از بابت دریافت گل تا حد زیادی آسوده کرده بود. هر کسی در دنیا قصد داشت یه خط دفاع خوب و منسجم را تعریف کند، آن را با یوونتوس مقایسه می کرد. این تیم در فینال کاردیف به دلایلی که در این مقاله نمی گنجد، شکست خورد اما باز هم تا آستانه سه گانه پیش رفت و پس از رئال مادرید بدون شک دومین تیم موفق اروپا بود. به نظر می رسد این دو شکست در فینال در سه سال، بر روی تفکر مسئولان این تیم سایه افکنده و در پی انقلاب هستند اما به این مساله توجه ندارند که آنها دومین تیم موفق فصل گذشته اروپا بودند. رویکرد نقل و انتقالات طوری بود که انگار مدیران و مربی این تیم، خط دفاع خوب یا مهمترین نقطه قوت خود را فراموش کردند و در پی تقویت خط حمله افتادند. تقویت خط آتش به هیچ عنوان بد نیست اما در صورتی که قدرت دفاعی تیم حفظ شود.
دو سبک در فوتبال امروزی، بیشترین موفقیت را کسب کرده اند: دفاع قدرتمند و ضدحمله، در مقابل بازی مالکانه و هجومی در صورتی که در مواقع حمله واقعا به تیم حریف ضربه بزنید و نه حملات دست و پا شکسته. برای یوونتوس مطمئنا تمام جام های اخیر مرهون سبک اول بوده است. به نظر می رسد یوونتوس سیاست خود را وقف تغییر تاکتیک کرده و قصد دارد به یک باره فوتبال هجومی ارائه دهد و نقل و انتقالات خود را نیز بر همین پایه استوار کرد. هیچکس از آمدن کاستا و برناردسکی به تورین انتقاد نمی کند، اما در صورتی که بونوچی و آلوز نیز در این تیم مانده بودند و یا جانشین های مناسبی برای آنها جذب شده بودند. در حقیقت، بحث بر سر اولویت هاست. اولویت تیمی که می خواهد دفاعی منسجم داشته باشد، طبیعتا حفظ یا خرید مدافعان درجه یک و خوب است.
شب گذشته، گل اول و سوم بارسلونا بر روی ضد حمله به دست آمد. درست زمانی که یوونتوس انسجام دفاعی را رها کرده بود و به فکر گلزنی بود. دیدن سبک بازی یوونتوس در فصل جدید و بررسی نقل و انتقالات این تیم، کاملا نشان می دهد که این تیم در پی تغییر سبک بازی است. با تغییر جهت یوونتوس به سمت بازی هجومی و در پی آن، فضا دادن به مهاجمان حریف برای ضد حمله، نقاط ضعف و قوت جدیدی وجود خواهند داشت.
نقطه قوت یوونتوس جدید
این تیم در برابر تیم های ضعیف تر قطعا عملکرد بهتری خواهد داشت. برای مقایسه، یوونتوس فصل گذشته در جنوا مقابل این تیم سه گل دریافت کرد و نتوانست آن را جبران کند تا یکی از عجیب ترین نتایج فصل رقم بخورد. در هفته دوم فصل جاری، یوونتوس در خانه جنوا در 10 دقیقه 2 گل عقب افتاد اما در نیمه دوم با ورود داگلاس کاستا و اتکا به خط حمله خوب و درخشش دیبالا موفق شد 4 گل به این تیم بزند. سه پیروزی از سه بازی در سری آ، گواه این مساله است.
نقطه ضعف یوونتوس جدید
طبیعتا، برخلاف نقطه قوت، یوونتوس در مقابل تیم های قوی به مشکل بر می خورد. اگر تیمی از نظر هجومی از یوونتوس در سطح بهتری باشد، می تواند گل های بیشتری به ثمر برساند و خبری از یک خط دفاع منسجم برای جلوگیری از حملات آنها نیست. این در حالی است که یوونتوسِ فصول گذشته، با خط دفاع قدرتمند، می توانست از پس تیم های قدرتمند بر آید. شب گذشته مهاجمان بارسلونا خیلی راحت در فضاهای مهم در زمین یوونتوس صاحب توپ می شدند و کاملا آزادی عمل داشتند. این بازی را با دو دیدار رفت و برگشت فصل گذشته مقابل همین تیم مقایسه کنید.
شاید برخی بن عطیه، دی شیلیو و استورارو را مقصر شکست سنگین شب گذشته یوونتوس بدانند اما همانطور که الگری پس از بازی گفت:
بن عطیه در نیمه اول مانند سایرین خوب کار کرد اما مقابل بارسلونا، زمانی که فضای زیادی در اختیار آنهاست و شما جلو کشیده اید، دفاع کردن سخت است.
الگری می داند که رویکرد تیمش را هجومی کرده و به همین دلیل بن عطیه را مقصر نمی داند. بن عطیه نمایش خوبی در بازی شب گذشته نداشت و چند بار مهاجمان بارسلونا به راحتی از او عبور کردند. با این حال شاید هر مدافع دیگری نیز در حالی که بهترین مهاجمان جهان در یک ضد حمله فضاهای زیادی در اختیار دارند، کار خاصی نتواند انجام دهد.
نتیجه گیری
الگری همانطور که گفت، روی نقاط ضعف تیمش کار می کند و همین رویکرد را ادامه می دهد یا دوباره در پی ساختن دفاعی منسجم خواهد بود؟ یا شاید از هر دو رویکرد استفاده کند. مثلا در مقابل تیم های ضعیف تر با رویکرد تهاجمی و در مقابل تیم های قدرتمند، رویکرد تدافعی داشته باشد. مساله ای که واضح است، چیزی بین این دو سیستم جواب نمی دهد و یوونتوس شب گذشته دقیقا به همین ترتیب بازی می کرد. یوونتوس شب گذشته نه تهاجمی بود و نه دفاعی. نه توانایی ضربه زدن به خط دفاع بارسلونا را داشت و نه قادر بود جلوی حملات سریع این تیم را در ضد حملات بگیرد. بدین ترتیب بازیکنان در نیمه دوم کاملا سر در گم بودند زیرا تیم هیچ استراتژی خاصی نداشت. تیم نمی دانست به دفاع در مقابل مسی غیر قابل مهار بپردازد و یا برای جبران گل ها حمله کند. تا حدی که در دادن پاس های پیش پا افتاده نیز به مشکل خورده بود. عدم تمرکز در ذهن بازیکنان کاملا مشخص بود.
در مقایسه با فصل گذشته، یوونتوس ترکیب کامل تری را در اختیار دارد. اگر خط دفاعی این تیم به صورت منسجم بازی کند و هافبک ها از آنها حمایت کنند، در مقایسه با فصل گذشته، داگلاس کاستا مهره بسیار کارآمدی برای ضدحملات خواهد بود. او می تواند با دیبالا و در ادامه برناردسکی، در ضدحملات هر حریفی را از پا در بیاورد اما در صورتی که تمرکز تیم به دلیل عدم ثبات در خط دفاعی به هم نخورد.
