ژرژ وه‌آ در تاریخ اول اکتبر سال ۱۹۶۶ در مونرویا در لیبریا به دنیا آمد.
ژرژ وه‌آ متولد شهر مونرویا اسلوم کلارا بوده و نزد مادربزرگش بزرگ شده است. پس از اتمام مدرسه، به عنوان تکنسین در شرکت مخابرات لیبریا مشغول کار شد.
او همسری جامائیکایی و سه فرزند دارد. وی پس از بازگشت به مونرویا شبکه "رادیو کلر" را تاسیس و آن را به همسرش تقدیم کرد.
فعالیت ورزشی
وه‌آ ابتدا در تیم "یازده شکست‌ناپذیر" لیبریا و بعد از آن برای تیم "تونر یوند" کامرون بازی می‌کرد. سپس به اروپا رفت و در آن مدت در پست مهاجم در تیم‌هایی چون آ.اس. موناکو (1992/06 – 1988/07)، پاری سن ژرمن (1995/06 – 1992/07)، آ.ث. میلان (2000/01 – 1995/07)، چلسی (2000/06 – 2000/01)، منچستر سیتی (2000/10 – 2000/07) و المپیک مارسی (2001/06 – 2000/10) بازی کرد.
در سال 1994 به همراه پاری سن ژرمن قهرمانی لیگ دسته اول فوتبال فرانسه و در سال‌های 1996 و 1999 قهرمانی سری A ایتالیا را با میلان به دست آورد.
او در فرانسه در مجموع در 218 بازی لیگ حضور داشته و 84 گل نیز به ثمر رساند. به علاوه برای موناکو و پاری سن ژرمن روی هم رفته 51 بازی در جام‌های اروپایی با 28 گل زده انجام داد. اما با تیم ملی لیبریا به هیچ افتخاری نرسید. بعد از چند سال فعالیت در اروپا به باشگاه الجزیره امارات متحده عربی پیوست و از سال 2001/07 تا 2003/06 برای این تیم توپ زد.
در سال 1995 به عنوان مرد سال فوتبال جهان (به عنوان اولین فوتبالیست آفریقایی)، مرد سال فوتبال اروپا، و نیز مرد سال فوتبال آفریقا انتخاب شد. در سال 1998 عنوان برترین فوتبالیست قرن آفریقا را از آن خود کرد؛ افتخاری که بزرگانی چون پله و یوهان کرایف در قاره‌های خود به دست آورده بودند. اما در یک انتخابات جدید در سال 2006، روژه میلا به عنوان برترین بازیکن 50 سال اخیر آفریقا برگزیده شد. وه‌آ در ماه مارس سال 2004 از سوی پله در فهرست 125 بازیکن برتر زنده دنیا قرار گرفت.
وه‌آ از اواسط دهه 1990 مشغول انجام پروژه‌های بشردوستانه در لیبریا شد. در سال 1994 باشگاه فوتبال "جوانان حرفه‌ای" را تشکیل داد که خودش ریاست آن را به عهده گرفت. برخی از بازیکنانی که در آن تیم بازی می‌کنند، به تیم ملی لیبریا راه یافتند. شرط ورود به این تیم فوتبال نیز این است که بازیکنان به طور مرتب به مدرسه بروند و به تحصیل بپردازند.
وه‌آ در ضمن سفیر یونیسف هم بود و در سال 2004 "جایزه شجاعت آرتور اش" را به خاطر فعالیت‌های انسان‌دوستانه‌اش دریافت کرد.
فعالیت سیاسی
در ماه نوامبر سال 2004 نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد که در 11 اکتبر 2005 برگزار می‌شد و طی آن جانشین گاید بریانت انتخاب می‌شد. از آنجایی که وی در کشورش بسیار محبوب و معروف بود، با وجود عدم تجربه سیاسی شانس زیادی برای پیروزی‌اش تصور می‌شد. او قصد داشت در صورت انتخاب، حداقل در دوره شش ساله اول نیروهای حافظ صلح (UNMIL) را در لیبریا نگه دارد تا از شعله‌ور شدن دوباره جنگ داخلی ممانعت به عمل آورد.
در اولین رای‌گیری 3/28% آرا را به دست آورد. سرسخت‌ترین رقیبش، همکار سابق بانک جهانی و وزیر دارای سابق، الن جانسون سیرلیف 8/19% از آرا را کسب کرد. دور دوم انتخابات در 8 نوامبر 2005 برگزار شد. در این مرحله وه‌آ با کسب 6/49% آرا به وضوح از جانسون سرلیف که 4/59% رای آورده بود، عقب ماند. وه‌آ نسبت به بی‌نظمی در شمارش آرا شکایت کرد. به همین دلیل جانسون سرلیف پست ریاست یکی از وزارت‌خانه‌ها را به وی پیشنهاد کرد، اما حزب وه‌آ با عدم پذیرش آن، انتخابات را به رسمیت نشناخت.
در اواسط ماه دسامبر، وه‌آ در ملاء عام سخنانی علیه رئیس جمهور به زبان آورد که سبب بروز ناآرامی‌هایی در مونرویا شد. چند روز بعد با وساطت عبدالسلامی ابوبکر، رئیس جمهور سابق نیجریه، ملاقاتی بین او و رئیس جمهور لیبریا انجام شد که موجب آرام شدن اوضاع شد. در 16 ژانویه سال 2006 الن جانسون به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد کرد.
