طرفداری- جمهوری ایرلند دوباره به پلی آف جام جهانی رسیده است و آنها این بار به مصاف دانمارک خواهند رفت. به همین مناسبت، وب سایت The42، به سراغ بازیکنی رفته است که کمتر بازیکنی از فوتبال ایرلند، می تواند بیشتر از او در مورد پلی آف صحبت کند. بعد از ۲۰ سال حضور در زمین فوتبال و ۱۳۴ بازی ملی، شی گیون در ۴ پلی آف مختلف برای جمهوری ایرلند به میدان رفته است. به جز جدال برابر بلژیک، ایران، فرانسه و استونی، گیون در ۲ پلی آف دیگر برابر ترکیه و بوسنی در سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۱۵، بازی نکرد.
دروازه بان بزرگ فوتبال ایرلند، قطعا می داند بازیکنانِ کنونی در بازی پیش رو برابر دانمارک، چه حسی دارند:
پلی آف ها فشار بالایی دارند زیرا چیزهای زیادی در میان است. رسیدن به جام جهانی ۲۰۱۸. تمام بازیکنانِ ترکیب کنونی تاکنون در جام جهانی بازی نکرده اند و این بازی، فرصت بزرگی برای آنهاست. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که توانستم در جام جهانی بازی کنم. تجربه ای غیرقابل باور است. اگر آنها بتوانند به جام جهانی بروند، سطح کشور را یک رتبه بالا می برند! با توجه به اینکه به ایتالیا یا کرواسی نخوردیم، قرعه خوبی داریم اما دانمارک همچنان در رده بندی فیفا به دلیلی، بالاتر از ماست. آنها تیم قدرتمندی هستند و امثال کریستین اریکسن یا کاسپر اشمایکل قرار نیست به راحتی اجازه فعالیت به ما بدهند. بازی آسانی نخواهد بود. اما ایرلند موفق شد ولز را در خانه حریف ببرد. بازی رفتِ دیدار پلی آف در زمین دانمارک خواهد بود و امیدواریم شرایط شبیه بازی با ولز باشد و تیم با نتیجه ای عالی به دوبلین برگردد.
از بازی های پلی آفی که شی گیون در آنها بوده است، سه بازی متعلق به جام جهانی بوده است: بلژیک، ایران و فرانسه. در هر ۲ دیداری که ایرلند در آنها ناکام بود، شی گیون در مرکز توجه عکس های ماندگاری است که از آن زمان به یادگار مانده است. بعد از باخت در مجموع ۳-۲ به بلژیک، شی گیون ۲۱ ساله، با چهره ای ناراحت و در حالی که با چشمانی اشکبار، زمین را ترک می کرد، شکار دوربین خبرنگاران شد.
بر خلاف این بازی بیش از یک دهه بعد، این بار عصبانیت، جای ناراحتی را گرفت. خشونتی در چهره گیون در بازی با فرانسه دیده شد که سعی داشت با اطمینان داور را قانع کند که به خاطر هندِ بدنام تیری آنری در صحنه گل ویلیام گالاس، به سود تیم خطا اعلام کند.
در نتیجه، مشخصا از ۳ جدال پلی آف جام جهانی، شی گیون بهترین خاطرات را بازی با ایران دارد. حتی اگر اکثر لحظات آن تجربه، خیلی خوشایند نبوده باشد.
وقتی مردم به مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ فکر می کنند، برد یک بر صفر برابر تیم ملی هلند در لانسدون رود، بیشتر از همه جلو می کند زیرا چنین دستاوردی قبل از بازی، غیرقابل دسترس به نظر می رسید. با این حال بازی با ایران هم به شدت نزدیک دنبال شد. پنالتی یان هارت و گل رابی کین، پسران سبز را با برد ۲-۰، مدعی به خانه فرستاد. اگرچه نتیجه می توانست متفاوت باشد اگر چند واکنشِ مهم شی گیون در آن بازی رخ نمی داد.
دور برگشت در تهران هم به هیچ وجه آسان نبود. مواجهه با تیمی که چهار سال قبل در جام جهانی ۱۹۹۸ با غلبه بر آمریکا، مورد توجه فوتبالی ها قرار گرفته بود، به خوبی به ایرلند نشان می داد که در یک نبرد حضور دارد. ۱۶ سال بعد از آن بازی، گیون همچنان یادش می آید که بازی کردن در ورزشگاه آزادی چه حسی داشت:
احتمالا خشونت بارترین جوی را داشت که در تمام دوران فوتبالم دیده ام. ما دو ساعت قبل از بازی آنجا بودیم و همان موقع ۱۰۰ هزار نفر در ورزشگاه بودند. از اتوبوس پیاده شدیم و تقریبا هرچیزی به سمت مان پرت شد. هیچ زنی اجازه نداشت در جمعیت باشد و از این دست مسائل. جو به شدت آزاردهنده ای بود. برای گرم کردن به زمین آمدیم و باز هم اشیا به سمت ما پرت شد. تجربه وحشتناکی نبود بلکه یک رده، بالاتر از چیزی بود که تاکنون تجربه کرده بودیم. من فضاهای فوق العاده ای را تجربه کرده ام اما این بازی، رعب آورترینِ آنها بود. خیلی مهم بود که از آن بازی ها سربلند بیرون بیاییم و بازنده پلی آف نباشیم. می دانم باختن در آن بازی ها چه حسی دارد.
ایرلند آن بازی را با گل لحظات پایانی یحیی گل محمدی باخت اما در نهایت با برد ۲-۱، به جام جهانی صعود کرد. زیرنظر میک مک کارتی، آنها قاعدتا باید این پیروزی را با چند نوشیدنی الکلی و یک مهمانی جشن می گرفتند اما بازی ایران به خاطر دلایل واضحی، یک استثنا بود:
شادی ما در رختکن دیوانه وار بود، حتی با اینکه اجازه نداشتیم الکل داشته باشیم. پس بطری های آب را تکان می دادیم و تصور می کردیم آنها شامپاین هستند!
